Eimreiðin - 01.09.1963, Blaðsíða 89

Eftir Loft Guðmundsson.
f-kki getur það talizt ýkjamikið
hrós um íslenzka leiklist, að verða
,a ^Ýsa yfir því, að heimsókn er-
.C'n<lra gesta hafi verið merkasti við-
mður leikársins. Að vísu var ]jar
C Um eiginlegan leikflokk að
ra-'ða, auk þess sem sú sviðslist, er
1 H°kkur sýndi af frábærri snilld,
er hér ekki tilkominn enn fyrir al-
^°ru ~~ en hér er átt við heimsókn
j 1 eLlflokks konunglega leikhúss-
ls (ktnska síðastliðið haust.
dó 111 l'e'rnsókn og list hinna
gesta var margt og mikið
lof' hrós, en þó vart of-
ei ’ enda þótt það sanna sé, að við
sk 'i enSa þá gagnrýnendur, sem
séfl að geti um ballett af nokkurri
rþekkingu, og ]sess ekki heldur
að vænta.
Ur j.nnað niál er svo ]tað, að marg-
in ,.nnur ósjálfrátt þegar stórbrot-
u s/ er a ferðinni, sumir Jtegar
þa tonhst er að ræða, aðrir komast
eg.( 0l? nærri réttu mati á myndlist
þe eiklist, og eflaust líka margir,
að bV"" SJá ð;dlet,;> jafnvel þó
er iSV,a ,Se.1 lyrsta skiptið. Vitanlega
tJi jöldi fólks, sem brestur orð
það l "’Sa hrifningu sinni, Jtegar
vitni ÍSt Vlst um að slíkt beri
serþekkingu og góðum smekk,
þó að það skorti hvorttveggja —
og ekki sé við öðru að búast, en að
það skorti hvorttveggja. Þetta fólk
liggur óneitanlega vel við höggi
þeirra, sem hafa gaman af að
stimpla jtað sem snobba ... en á
hitt ber líka að líta, að yfirleitt er
]rað einmitt þetta fólk, sem stendur
undir allri listrænni starfsemi með
þjóðinni — ætli áhorfendabekkirn-
ir yrðu ekki strjálsetnir, ef engir
kæmu nema þeir, sem kallast mættu
dómbærir á það, sem sýnt er?
En nóg um það, heimsókn kon-
unglega danska ballettsins var mik-
iil viðburður og eftirminnileg hvöt
þeim, sem þegar hafa sáð hér fræ-
unum að íslenzkum ballett, þó að
þess verði langt að bíða að þau beri
tilætlaðan ávöxt.
í þessu sambandi má geta þess,
að tveir Islendingar, sem numið
hafa ballett við konungslega leik-
húsið, eru þegar orðnir listamenn
á heimsmælikvarða — annar þeirra
hefur meira að segja verið það um
langt skeið. Hvernig væri nú, að
Þjóðleikhúsið liefði svipaðan hátt á
og Tónlistafélagið, sem hefur stofn-
að lífvænlegt kennaraembætti fyrir
tvo af kunnustu óperusöngvurum
okkar, þegar þeir voru komnir af
18