Eimreiðin - 01.09.1963, Blaðsíða 26

210
EIMREIÐIN
útvarp og sjónvarp reyni að skennnta þjakaðri kynslóð með lett-
meti, ef það sem betra er verður ekki útundan.
íslendingum ætti að veitast létt að skilja hina nýju menningai'
byltingu. Þeir Iiafa um aldir hælt sér fyrir alþýðumenningu, sem
felst aðallega í því, að mikill meirihluti þjóðarinnar hefur verið
læs. Forfeður okkar hafa tórað skammdegi við fleira en gullaldar-
bókmenntir og ekki slegið hendinni við riddarasögum og rírnum-
Undanfarna mánuði hefur verið mikið deilt um sjónvarp á Is'
landi. Hafa áhugamenn barizt fyrir íslenzku sjónvarpi og talið þvl
betra sem þjóðin kæmi sér fyrr upp sjónvarpsstöð, ef byrjað vaeri
lióflega og hin nýja tækni mótuð eftir íslenzkum aðstæðum. Geg11
þessari hreyfingu hefur verið harðari andstaða hér en í flestum na-
grannalöndum. Hefur þeim sjónarmiðum verið haldið fram. að
sjónvarp mundi reynast liættulegt íslenzkri menningu og leiða yf11
þjóðina straum erlendra áhrifa, sem að lokum mundu granda tungu
og þjóðerni.
Heimspólitík leiddi til þeirrar stefnu, sem kallað hefur erlen1
varnarlið til íslands. Hefur það gerzt með samþykki mikils nieir1'
hluta þjóðarinnar, svo sem kosningar haf’a leitt í ljós hver af ann-
arri, en þó ekki án harðra andmæla og átaka.
Fyrir áratug komu upp erfið sambúðarvandamál milli varnai'
liðsins og þjóðarinnar. Þá gerði utanríkisráðherra þau kaup v11''
varnarliðsmenn, að þeir skyldu gera um sig girðingu mikla og faia
lítið til íslenzkra byggða, en á móti hljóta leyfi til að setja upp
litla sjónvarpsstöð, svo að jieir gætu drepið tímann við sjónvarp fra
heimalandi sínu. Síðan hefur þessi stöð verið stækkuð og deihn
um hana haft þau áhrif, að hundruð — ef ekki þúsundir — íslend'
inga liafa keypt sjónvarpstæki til að geta notið þeirrar skemmtu11'
ar, sem varnarliðssjónvarpið veitir.
Þannig er sjónvarp komið til landsins og spurningin því aðeins
þessi: Hve lengi telja ráðamenn þjóðarinnar viðunandi fyrir fs'
lendinga að hafa aðeins hið erlenda sjónvarp í landi sínu — el1
ekkert íslenzkt? Við þeirri spurningu hefur enn ekki fengizt sv<U’
og er ýmsa farið að lengja eftir því.
Auðvitað er þetta ástand óþolandi fyrir sjálfstæða menningal
þjóð. íslenzkt sjónvarp verður að liefjast sem allra fyrst, svo að lS
lenzkar fjölskyldur geti séð og heyrt íslenzkt sjónvarp í þeim tækj
um, sem þegar eru til eða verða keypt á komandi árum.
Ástæðulaust er að leggja of strangan dóm á liinn nýja miðil fyrl1