Tímarit lögfræðinga - 01.07.1953, Qupperneq 64

190
Tlmarit lögfrœðinga.
Sumarið 1949 hafði heilbrigðisstjórn krafizt nokkurra
lagfæringa á húsnæði og áhöldum veitingastofunnar. Hinn
15. okt. 1949 tóku S og T við veitingastofunni, og húsa-
leigu greiddu þeir til N til 30. nóv. 1949. En 19. s. m. lýstu
þeir yfir því, að þeir riftuðu kaupunum, og færðu fram í
riftunarmálinu þessar ástæður:
1. Að umbúnaður veitingastofunnar fullnægði ekki kröf-
um heilbrigðisstjórnar, og að þeir S og T hafi verið duldir
þess, enda hafi þeir K og E ábyrgzt, að eigi yrðu settar
hömlur á atvinnureksturinn af þeim ástæðum. Veitinga-
stofunni var ekki lokað, þegar hér var komið sögu, enda
höfðu S og T athugað útlit veitingastofunnar og umbúnað,
áður en sala fór fram. Þrennu er talið hafa verið ábóta-
vant, er þeir S og T tóku við rekstri veitingastofunnar. Tvö
af þessum atriðum tóku S og T að sér að lagfæra, án nokk-
urs fyrirvara, og héldu síðan áfram rekstrinum. Þegar
af þessari ástæðu töldust þeir hafa firrt sig rétti til rift-
ingar vegna þessara galla.
2. Að þeim S og T hafi verið ábyrgzt, að veitingastofan
yrði rekin fyrir sömu húsaleigu sem verið hafði og á veit-
ingaleyfi N. Hafði hann tekið við leigu og alls ekki meinað
S og T að reka starfsemina á veitingaleyfi sínu, og voru
þessar ástæður því ekki taldar heimiia riftingu.
3. Að nafn (firma) veitingastofunnar hafi ekki verið
skrásett í firmaskrá og hafi ekki fengizt skráð þar. Hafi
þeir S og T gert ráð fyrir því við kaupin, að nafnið væri
skráð, enda væri það mikils virði, að starfsemin gæti gengið
undir óbreyttu nafni. Ekki er talið sannað, að þetta atriði
hafi borið á góma, er kaupin gerðust, enda hefðu kaup-
endur getað sjálfir gengið úr skugga um skráninguna, ef
þei mhefði þótt það máli skipta. Þessi riftingarástæða
varð því ekki heldur tekin til greina.
1 héraði var málskostnaður látinn falla niður, en í hæsta-
rétti, þar sem héraðsdómur var að öllu leyti staðfestur,
voru S og T dæmdir til greiðslu málskostnaðar.