Tímarit lögfræðinga - 01.01.1959, Blaðsíða 54

ströng skilyrði fyrir myndun slíkrar réttarheimildar.
\Terður þess að minnast, þegar rætt er um, hvort 12 mílna
landhelgi hafi þegar öðlazt gildi gagnvart öðrum þjóð-
um en þeim, sem þeirri venju sjálfar fylgja.
Lögmæti einhliða útfærslu landhelginnar.
En þótt dómstóllinn hafi ekki i máli Breta og Norð-
manna kveðið upp úr um víðáttu landhelginnar, þá fjall-
ar þó sá kafli hans, sem e. t. v. er sá mikilvægasti í dómn-
um um það, hver séu takmörk fvrir því að riki geti svo
löglegt sé ákveðið landhelgi sina, og hverra atriða það
verði að gæta við þá ákvörðun. Þessi kafli er i beinu
framlialdi af ummælum dómstólsins um að grunnlínurn-
ar við Noregsströnd, skv. reglugerðinni frá 1935 séu ekki
andstæðar þjóðarétti, og vitnað var í hér að framan. Þá
segir dómstóllinn:
„It does not at all follow that, in the ahsence of rules
having the technically precise character allegded by
the United Kingdom Government, the delimitation und-
ertaken bv the Norsvegian Government in 1935 is not
subject to certain principles which make it possible
to judge as to its validity under international law. Tlie
delimitation of sea areas has alwaj's an international
aspect; it cannot be dependent merely upon the will of
the costal State as expressed in its municipal law. Al-
though it is true that the act of delimitation is neces-
sarily a unilateral act, because only the coastal State
is competent to undertake it, the validity of the deli-
mitation with regard to other States depends upon inter-
national law."1)
Tvennt er merkast við þennan kafla dómsins. í fyrsta
lagi undirstrikar dómstóllinn þá staðreynd, að útfærsla
landhelginnar er gjörð, sem það ríki, er hana færir út
1) I. C. J. Reports, 1951, bls. 132.
48
Tímarit lögfrœöinga