Tímarit lögfræðinga - 01.01.1959, Blaðsíða 57

ings.1) Sums staðar liefir dómstóllinn meira að segja látið
sér nægja að visa aðilunum á fyrri dóm, sem liann hefir
kveðið upp í stað þess að skrá sjálfstæða röksemdarfærslu,
eða rölcstutt niðurstöðu sína með þvi að visa til reglu i
fyrri dómi og sagt, að hann hefði áður lýst yfir skoðun
sinni á tilgreindu réttaratriði.2)
Lolcs er þess að gæta, að í fyrrnefndum kafla hindur
dómstóllinn sig ekki við aðilana, né nefnir þá á nafn, held-
ur notar almennt orðalag, sem gefur til kynna, að dóm-
stóllinn setji hér fram almenna grundvallarreglu.3)
Verður að telja, að sú hafi verið ætlan dómstólsins, að
fyrirmæli hans um lögmæti útfærslugjörðarinnar hefðu
almennt gildi, en væru ekki við mál það, sem hann hafði
til úrlausnar, eitt hundið.
Tillit tekið til efnahagsástæðna strandríkisins.
1 beinu framhaldi af þessum kafla dómsins ræðir dóm-
stóllinn um nokkur frumatriði, er landhelgina varða,
skapa grundvöllinn fyrir dómum á því réttarsviði og
veita stuðning við úrlausn ágreiningsefna á þeim vetl-
vangi.4)
Athj'glisvert er, að í þessum kafla dómsins er lögð
áherzla á, að veita verði strandríkinu svigrúm til þess að
ákveða landhelgi sína, eftir því sem þarfir þess krefjast
og staðhættir segja til um. Dómurinn leggur og áherzlu á,
að við ákvörðun landhelginnar verði að taka tillit til þess,
hvernig landfræði strandarinnar er, (þegar ákvarðað er,
1) Sjá m. a.: Jurisdiction of the European Commission of the
Danube. Series B, No. 14. (1927) bls. 36.
German Interests in Polish Upper Silesia (Merits) Series A.,
No. 7 (1926), bls. 31.
Sjá og Sir Hersch Lauterpacht: The Development of Interna-
tional Law by the International Court. London 1958, bls. 9—10.
2) Series A/B, No. 44 (1932), bls. 24, 25, 28, 30.
3) I. C. J. Reports 1951, bls. 132.
4) Ummæli dómsins um þessi atriði eru svo mikilvæg, að þau
Tímarit lögfrœöinga
51