Tímarit lögfræðinga - 01.11.1976, Qupperneq 27

ingur er undirritaður, kynna kaupanda reikninga húsfélagsins og stöðu
og framlög íbúðar til þess. Flestir fasteignasalar munu í reynd fara
eftir þessu, en rétt þótti að lögbinda þessa tilhögun. 1 síðari mgr. 18.
gr. segir, að kaupanda skuli gert ljóst, ef hús er selt í byggingu, hver
sé raunverulegur byggingarkostnaður. Segja má, að hér sé verið að
gera smátilraun til að gera fasteignamarkaðinn stöðugri, án þess að
mönnum sé gert of erfitt fyrir. Reynt er með ákvæðinu að efla verð-
skyn seljenda og kaupenda. Ákvæðið er sett að danskri fyrirmynd.
Að lokum skulu hér nefnd tvö atriði, sem ekki eru í lögunum. Fyrra
atriðið varðar ábyrgð einstakra íbúðareigenda gagnvart aðilum utan
húsfélagsins, þeim sem eiga kröfu á húsfélág skv. sanmingi og þeim
sem eiga skaðabótakröfu á það.
í hópi lögfræðinga hérlendis hefur þessi spurning nokkuð verið
rædd. Spurningunni er ekki svarað á sama hátt alls staðar í erlendri
löggjöf. 1 núgildandi lögum eru ekki ákvæði um þetta atriði og Danir
hafa ekki heldur þann háttinn á. Þegar slíkum ákvæðum er sleppt, leið-
ir það af almennum reglum um ábyrgð í sameignarfélagi, að ábyrgðin
er í þessu tilfelli bein og solidarisk, þ.e. eigendur bera ábyrgð einn
fyrir alla og allir fyrir einn, sbr. Eignarétt Ólafs Lárussonar bls.
74—75 og Hrd. II. bls 6. Um danskan rétt er fjallað í Peter Blok:
Ejerlejligheder, bls. 135 og áfram og bls. 224 og áfram. líétt sýnist að
líta á húsfélagið sem sameingarfélag. Þessi tilhögun getur varla talist
ósanngjörn, þar sem tryggingar munu venjulega mæta skaðabóta-
ábyrgðinni, og húsfélag, sem er sæmilega rekið, stofnar ekki án sam-
þykkis til skuldbindinga, sem ekki má greiða með venjubundnum fram-
lögum til félagsins. Húsfélag getur gert breytingar á þeim með því að
taka í samþykktir sínar ákvæði um aðra skiptingu ábyrgðar. Hins veg-
ar er ekki hægt að ráðleggja slíkt, þar sem líkur eru á, að það skemmi
lánamöguleika húsfélagsins. I 3. mgr. 12. gr. er mælt fyrir um lög-
veðsrétt þess, sem verður að borga meira en honum ber, og dregur
þetta ákvæði enn frekar úr áhættu við solidariska ábyrgð.
Annað atriði, sem mjög hefur verið fjallað um meðal lögfræðinga, er
sóknar- og varnaraðild húseigenda í fjölbýlishúsi í dómsmálum, sem
upp kunna að koma og varða sambýlishúsið. Samkvæmt lögunum og
reglugerðunum, sem settar hafa verið í samræmi við þau, verður þetta
nokkuð glöggt. Varði málið eign eins einstaks íbúðareiganda, eins og
hún er skilgreind í lögunum, skal hann stefna og honum vera stefnt
og aðeins honum. Varði málið framkvæmdir, sem húsfélagið hefur beð-
ið um, skal stefna því og fyrir þess hönd, sbr. 9. gr. rgl. nr. 280/1976,
121