Tímarit lögfræðinga - 01.05.1984, Qupperneq 46

Hér er ekki tóm til fræðilegrar umfjöllunar um þetta efni en látið
við það sitja að benda á fáein atriði til umhugsunar.
S gerði enga kröfu á hendur stjórn sjúkrastofnana Reykjavíkur-
borgar en þá bréflegu kröfu til borgarstjórnar að hún felldi ráðningu
ÞH úr gildi og á hendur ráðherra „að ráðuneytið felldi úr gildi með
formlegum úrskurði álit stöðunefndar frá 28. október 1976 um hæfi
umsækjenda, að nýrri nefnd yrði falið að fjalla um hæfi umsækjenda
á grundvelli þeirra gagna, sem nú lægju fyrir, og í samræmi við lög,
að ráðuneytið beitti sér fyrir því sem æðsti handhafi heilbrigðismála
að ráðning ÞH í stöðu yfirlæknis Borgarspítalans yrði felld úr gildi.“
Borgarstjórn og ráðherra tóku efnislega afstöðu til erindis S og
höfnuðu öllum kröfum hans með nokkuð ítarlegum rökstuðningi. Hér
vakna m.a. spurningar um skilyrði og efni stjórnsýslukæru, kæru-
aðild, rétt kærustig og nauðsynlegt stjórnsýslusamband. Og ekki hefði
verið ónýtt að fá úrlausn Hæstaréttar um þær kröfur S sem nú voru
raktar.
5
ÁLYKTUN
E.t.v. hefur hér verið lesið meira út úr þessum dómi en leyfilegt
er. Mér sýnist þó mega af honum ráða að lengra sé gengið en áður að
játa málsaðild og taka efnislega afstöðu, hvort heldur litið er til réttar-
fars eða stjórnsýslu. Og að síðustu sakar ekki að geta þess að héraðs-
dómari og Hæstiréttur, skipaður hinum reglulegu dómendum, voru
sammála um niðurstöðu.*
* Rétt er að geta þess að Eiríkur Tómasson hdl. vék ítarlega að þessum dómi í fyrir-
lestri á vegum Lögfræðingafélagsins nýlega og bar hann m.a. saman við Hrd. 1981:
406. I þeim dómi var lagt fyrir héraðsdómara að kveða upp efnisdóm í málinu og féll
sá dómur 18. mars 1982 og bíður nú málflutnings í Hæstarétti.
40