Búnaðarrit - 01.01.1903, Page 43
39
hingað til hafa verið rannsökuð, þó munurinn sé ekki eins
mikill og á þremur fyrstu tegundunum. Stórkostlegri er
mismuuurinn á meltanleik holdgjafans, þar sem 79,62% er
meltanlegt í isl. sýnishorninu, eu 6B,ð°/0 í því sænska og
meltanleg holdgjafaefni 9,50°/0> en ekki nema 7,0°/0 í því
sænska.
6. Álopecurus geniculatus L (49).
Kujáliðagras.
Ekkert af grösum þeim, sem hér hefir lýst verið hefir
eins litið búnotagildi eins og þessi grastegund þótt hún sé
algeng einmitt af þvi, að hún vex venjulega svo strjált og
litið i stað. Samfeldar breiður af þessu grasi eru tæplega
nema i nánd við bæi og þá einkum í hlaðvörpum. Þar vex
gras þetta stundum þétt og nálega einvörðungu á litlum
blettum en aldrei svo mikið, að til verulegra muna sé. —
Stráin verða alt að 45 sm. á lengd, en þau eru að miklu
leyti jarðlæg, að eins efsti hlutinn uppróttur. Grasið verður
því aldrei hátt en oft þétt. Það unir sér bezt í rökum
jarðvegi, vex oft þar, sem vatn flóir yfir við og við, og get-
ur jafnvel vaxið í vatni. Skepnur, einkurn nautgripir eru
fíknir í það.
Sýnishornið tekið úr knjáliðagrasbreiðu fram undan
bænum í Yiðvik í Skagafirði 13. júli.
Efnasamsetning:
í grasinu vindþurru var:
Vatn..........................................39,61%
í 100 hlutum þurefnis var:
Aska.............................................10,90
Holdgjafasambönd.................................15,07
Eterextrakt.......................................2,97
Sellúlósa........................................23,10
Önnur holdgjaíalaus efnasambönd | unnur ^efni ' 28 43
100,00