Búnaðarrit - 01.01.1903, Page 307
303
til fyrirmyndar i verklegum efnum, því eigum vér ekki að
venjast, enda höfum vér það álit á sjálfum oss, að vér sé-
um afstyrmi allrar veraldar og allir séu oss fremri í liverju
sem er.
Eg hefi nú í sumar dvalið rúman mánuð i Hallandi,
liefi komið á mörg bændabýli og liefi orðið þess var að
Otto gamli Torell hafði rétt að mæla. Það væri í þessuin
héruðum viða stórmikil framför ef meun lærðu að rækta
tún upp á islenzku. Bæir standa hér víða í sveitum innan
um skóg á grýttum öldum og hálsahryggjum, eu livergi sést
þar túnbleðiil og þó eru til ágæt túnstæði hvervetna. Þó
eru þar víða allstórir blettir, sem plægðir hafa verið og sáð
í grasfræi, en ólikt er að sjá hve gisnara og kjarnminua
grasið er á þessum sáðlöudum keldur en á íslenzkum tún-
um; á óræktuðum grasbölum sem hér eru víða fram með
vegum, utau í hálsahlíðum og í skógarrjóðrum er gróðurinn
lika margfalt kjarubetri og þéttari. Hér mætti víða rækta
stór tún með lítilli fyrirliöfn; sumarhitinn er liér töluvert
meiri en á íslandi og gróðurinn því stórvaxnari. Egíiuynda
mér að Torell hafi haft rétt fyrir sér, að túnræktin islenzka
gæti verið til fyrirmyndar fyrir mörg norræu héruð, þau
sem eru fjöllótt og grýtt með litlum jarðvegi.
Ekki held eg vini okkar Birni Jenssyni takist að gjöra
Island að sáðlaudi, en nauðsyn er á að gjörðar væri til-
rauuir til þess að grennslast eptir að hve miklu leyti hug-
myndir hans ættu við á íslandi og hvort þær gætu fjárhags-
lega borið sig. Það er fullsannað að íslenzk túnrækt borg-
ar sig prýðilega, og eg hygg, að leitun sé á sáðlöudum, er-
lendis sem borga betri vexti af innstæðu en vel ræktuð is-
lenzk tún. Vér þurfum bara að íá fleiri tún, stærri tún og
sléttari tún1). Framtíð landsius er nátengd túnræktiuui, ef
*) í hinni ágætu ritgjörð sinni um túnrækt (Búnaðarrit 17.
ár, bls. b7—7(i) hefir Toríi Bjarnason sýnt, að vel ræktuð tún
gota gefið af sér foykilega mikinn arð, og þó nú arðurinn sé
ekki alstaðar jafnmikill, þá or þó vist, að ílest tún sem vol eru
L,