Heimilið og KRON - 01.01.1938, Blaðsíða 6

HEIMILIÐ OG KRON
Hvernig er hún, konan,
sem skiptir við Kaupfélagið?
Er það konan, sem alltaf verzlar í næstu
búð?
Er það konan, sem aldrei veit, hve miklu
hún eyðir til heimilisins, né hverju hún má
eyða?
Er það konan, sem alveg er sama, hvað
hún fær, ef það aðeins er dýrara en það,sem
nágrannakonan getur veitt sér?
Er það konan, sem aldrei hefir þurft að
vinna fyrir sér, en ætíð hefir sótt fé sitt í
annarra vasa?
Er það þessi „gerið-svo-vel-og-skrifið-
það-hjá-manninum-mínum“ frú, sem búð-
arfólkið þekkir svo vel, kona mannsins, sem
innheimtumennirnir elta á röndum?
Nei. Konan, sem skiptir við Kaupfélagið,
þekkir hlutina af eigin reynslu og veit,
hvers virði þeir eru. Hún veit í hvert sinn,
hverju hún má eyða og eyðir aðeins því, og
hún veit líka, hvar hún fær mesta og bezta
vöru fyrir fé sitt. Konan, sem skiptir við
Kaupfélagið, veit af langri reynslu sinni í
að fara með peninga og verja þeim skyn-
samlega, að hver króna, sem spöruð er,
verður jafngild hinni, sem unnið er fyrir.
Hún veit líka, að það kemur að skuldadög-
unum, þótt hægt sé að fá frest á þeim í
bili, með því að láta skrifa úttektina.
Og þessi kona veit meira. Hún veit það, að
með því að skipta við Kaupfélagið, er hún
að byggja upp sitt eigið fyrirtæki og ann-
arra, sem hafa sömu þörf og hún fyrir að
gera hagkvæm innkaup, og sama skilning
og hún á því valdi, sem húsmóður er fengið
í hendur, þegar hún kaupir til heimilis síns.
Hún veit það, að Kaupfélagið verður henn-
ar bezta vígi gegn of háu vöruverði og hvers
konar kúgun, sem af þvi leiðir. Hún veit,
að með öflugu og góðu kaupfélagi nær hún
beztum árangri í hagsmunabaráttunni fyrir
heimili sitt.
Konan, sem skiptir við Kaupfélagið hugs-
ar. Hún skilur, hvernig hún getur aukið fé
það, sem hún hefir yfir að ráða, og hverja
þýðingu aðstaða hennar hefir fyrir hana
sjálfa, heimili hennar og samfélagsmenn.
varan er nú), og þá jafnframt í hinu ný-
keypta, ágæta verzlunarhúsi í Hafnarfirði.
Samvinnufélögin verða að fá innflutning á
öllum nauðsynjavörum eftir félags-
mannatölu.
Nú kynni margur að spyrja, hvort ekki
væri í fullmikið ráðist á tímum gjaldeyris-
vandræða og innflutningstakmarkana. —
Þessu verður ekki svarað nema á einn veg:
Þrátt fyrir öll innflutningshöft, hlýtur
Kaupfélagið að fá vörur a. m. k. samsvar-
andi þeim húsakosti, sem frá er skýrt hér
að framan, þegar hin sjálfsagða og rétt-
mœta krafa um innflutning í hlutfalli við
félagsmannatölu er að fullu viðurkennd.
Þá gefast tœkifœri til áframhaldandi bar-
áttu við dýrtíðina. Þá lœkkar álagningin á
vefnaðarvörur, skófatnað, glervörur, bús-
áhöld og aðrar nauðsynjavörur, alveg á
sama hátt og álagning á matvörur hefir nú
þegar lœkkað um meira en helming fyrir
atbeina og áhrif Kaupfélagsins. Til að fá þvi
framgengt, þurfa félagsstjórn og félags-
menn að leggjast á eitt og beita til þess öll-
um krafti samtakanna.
6