Sumargjöf - 01.01.1907, Blaðsíða 12

Næturhugsanir á Öræfonum
— liaustið 1899.
Félagi minn heíir sofnað skjótlega. Hann er lú-
inn eftir tjallgöngurnar og lítinn svefn tvær undan-
farnar nætur; sefur fast og' vært eins og eðlilegt er
um hann, ungan og heilsuliraustan manninn.
Fjárhópurinn liggur kyr í aðlialdinu og jórtrar
með spekt. Hestarnir kroppa í ákafa; ég sé naum-
ast til þeirra en heyri vel hvernig þeir bíta grasið og
tyggja það. Þeir voru svangir vesalings gangnahest-
arnir okkar.
En ég get ekki soíið.
Haustnótt! Alvarlega, blámöttiaða vinamín: Þú
veldur því að ég er glaðvakandi.
Þú vefur mig eins og annað í faðmi þínum.
Þar líður mér vel, rósemin og kyrðin leiða anda
minn á góða og friðsæla stigu.
Þá vakna minningarnar; glaðar, ljörugar minn-
ingar; angurl)líðar hugsanir frá æsku minni — frá
löngu liðnum tímum. Ymislegar tilfinningar vakna í
brjósti mínu. Draumkonan mín liin betri er nálæg
nú; ég finn það glöggt, að svo er, því er mér svo
skaplétt í kvöld.
Ég á líka aðra draumkonu verri; lnin er grimni