Dvöl - 01.07.1941, Blaðsíða 15

Vargar sitja um varma krás,
veiðibráðir sleikja um nasir.
Rústum fegnir dólgar dansa,
djöflum þeim hið bezta er skemmt.
Bólar þá á vá og vanza,
vondslega er að fólki klemmt.
Áður en þeir fá alþjóð hremmt
óleik, Drottinn, láttu stanza.
Laus úr fjötri ef Loki verður,
landinu mun í glötun steypt,
allur að fölskva gróður gerður,
gæfu þjóðar á jökla hleypt;
óðal Sögu ódýrt keypt,
arfur mikill stórum skerður.
Hví eru dumb og hlutlaus goðin?
Hljótt er um þau á vélaöld.
Borg og þorp eru blóði roðin,
byggðir vantar hlífiskjöld.
Hel ef reisir hér sín tjöld —
hverjum verða lífsgrið boðin?
Brenni grasrót, björk og rjóður,
blikni dalur, sveit og strönd,
fari í súginn fífilgróður,
flýi sóley anganlönd —
gegn því vil ég ganga á hönd
guði, að bjargi vorri móður.