Búnaðarrit - 01.01.1943, Blaðsíða 106
104
BÚNAÐARRIT
in þurfa að halda sýningu á fé helzt á hverju hausti,
inilli þess sem sýningar Búnaðarfél. Islands eru haldn-
ar og færa ættartölubækur fyrir beztu hrútana. (Bún-
aðarsamband Suður-Þingeyinga er byrjað á þessu, en
mæðiveikin hefur truflað þá starfsemi í bili).
Búnaðarfél. íslands þarf að veita „príma“-verðlaun
og færa þá hrúta, sem hljóta þau, í ættartölubólc. Ein-
hverntíma kemur að því, að Búnaðarfél. Islands held-
ur landssýningar. En svo þarf að gera miklu meira
að því að heimsækja bændur og athuga hjá þeiin
léð og leiðbeina þeim. Það eiga ráðunautar samband-
anna að gera, hver á sínu starfssvæði, sömuleiðis að
hafa eftirlit með fjárblöndun, þar sem þess gerist
þörf og' svo vera við sýningar Búnaðarsambandanna.
En svo að samræmi sé í þessari starfsemi, þarf hún
að vera undir eftirliti Búnaðarfélags íslands.
Ég hef þekkt marga bændur, sem eru snillingar aö
hirða sínar kindur. Venjulegast eru þeir innilokaðir
og snild þeirra verður grafin með þeim. Nýir menn
koma og erfiða og ná ef til vill aldrei eins langt. Yfir-
leitt ríkir of Iítil athafnasemi um þetta mál, of lítil
samtakastarfsemi. Af því kemur þekkingarskortur-
inn, sem lýsir sér í mörgum myndum og kemur meira
að segja í Ijós hjá skólastjóranuin.
Það er táknandi um skilningsskort okkar á úrvali
og verðmæti kynbótagripa, hve lágt verð er á úrvals-
hrútum. Þeir þurfa að hækka stórum i verði svo að
þeim mönnum fjölgi er reyni að framleiða þá og svo
að það verði nauðsynlegt að hafa almennan trygg-
ingarsjóð fyrir J)á. Hér þarf ineira opinbert starf og
meira samstarf. Óhætt má ganga út frá J>vi að á
meðan kjöt er borðað í veröldinni, verður sauðfjár-
ræktin hér i iandi gróin við landið, það gerir hin
rnikla óbyggilega víðátta þess, sem engin skepna get-
ur notfært sér eins og kindin. Dilkakjötið er líka sú
eina matvara, sem landbúnaðurinn gelur flutt út og