Búnaðarrit - 01.01.1943, Blaðsíða 109
Fólksflutningar og fólksfjöldi
r
á Islandi.
Eftir Jón Jónsson frá Gauilöndum.
Þegar lilið er á uppdrátt íslands, eða þá er litið er
vfir landið liátt úr lofti í góðu skyggni, er það tvennt
seni fyrst vekur athyglina, hinir mörgu firðir og vík-
ur, er skerast inn í landið; liins vegar hálendið urn
allt iniðbik þess, er teygir sig víðast niilli fjarðanna í
sjó l'rain. — Hið eina sanifelda láglendi, er Suður-
landsundirlendið, er Friðrik konungi áttunda sýndist
af Kainbabrún, að vera heilt konungsríki. — En engu
að síður hefur mikill hluti landsins — frá upphafi —
verið talinn óbyggilegur, siðuðuni mönnnni, — og
með hverri öld þrengdi að hinu byggilega landi, af
ýmsum orsökuni, er síðar verður niinnst. — Það hcfði
inátt búazt við, að landnánismenn hefðu einkum sezl
að við sjóinn. —- Hin afar-langa strandlengja móts við
slærð landsins var víða byggileg, og hægt til sjó-
fanga, enda firðir og vikur fullir fiskjar, og niargs-
konar dýralíf annað, er gat gefið góðan arð, og gnægð
matar. — En sú varð raunin, að það voru aðallega
sveitir landsins, er drógu landnámsmenn til sín. —
Það var landið en ekki sjórinn sein varð lil að fæða
])á og klæða að mestu leyti, — og svo varð, að mestu
leyti, um afkomendur þeirra fram eftir öldum. —
Bændurnir norrænu og víkingarnir settust að „í
blómguðu dalanna skauti“ og „undu þar glaðir við
silt“.'