Búnaðarrit - 01.01.1943, Blaðsíða 145
B U N A Ð A R R I T
143
Hann hefur megininál silt á þessum orðum: „Þegar
i'elldir eru þungir dómar um rækti.marmenningu ís-
lenzkra hænda og gert mikið úr því, hversu miklir
skussar þeir séu almennt í allri jarðrækt, má elvlsi
gieyma, hvernig undangengnar kynslóðir hafa í pott-
inn búið í þessu efni.“
Það kann að vera, að einhverjir hafi borið íslenzka
bændur sökum í þessu efni, þótt ég minnist ekki þess;
enda er fyllilega óréttmætt að saka inenn um van-
kunnáttu í þeim efnum, sem þeim hefur ekki verið
leiðbeint uin.
Danskur búvísindamaður, sem ferðaðist hér uiu
landið fyrir mörgum áruin síðan, skilgreindi danska
og íslenzka hændur þannig, að danski bóndinn vissi
ékkert, nema hvernig hann ætti að yrkja jörðina sína,
en íslenzki hókinn vissi nllt, nema hvernig hann a>tli
að yrkja jörðina.
Þetta er jarðræktararfur, sein íslenzkir bændur
fengu frá forfeðrum sinum, eins og búnaðarmálastjóri
getur rétlilega. En arftakarnir, islenzku bændurnir,
liafa verið vanræktir af þjóðfélaginu um langt skeið,
einniitt á sviði ræktunarmálanna, og vanrækslan er
látin halda svipaðri stefnu, líklega vegna vanafestu,
heldur en að snögg stefnubreyting sanni uin of víxl-
spor fortíðarinnar.
Búnaðarmálastjóri hefur viðurkennl, hæði fyrr og
og nú, að allmikil mistök hali orðið um ræktun
landsins, en lætur hins vegar á sér skilja, að ég muni
dýfa árinni uni of. — Ég lel tilgangslaust að deila
uin þennan stigmun. Aðalatriðið er, að breytt verði
um til batnaðar. Verði einn dreginn upp úr, verða
hinir ekki skildir eftir.
Þá mótmælir búnaðarmálastjóri kröftuglega um-
mælum mínum um, að ekki sé völ á nógu mörgum
liæfUm mönnum lil að annast úttekt jarðabóta og
leiðbciningar (auðkennt af mér, A. L. .1.) um jarð-