Morgunn - 01.12.1920, Qupperneq 14

92
MORGUNN
b) í öðru lagi sanna þær, að til er sambandsvegur
milli andlegs heims og efnisheimsins, það sem við nefn-
um sendingu og móttöku telepatiskra skeyta, eða bænir
og áköll og svör við þeim.
c) I þriðja lagi sanna þær, að andinn heldur, að
minsta kosti að miklu leyti, jarðneskum endurminningum,
tilhneigingum og áhugamálura sínum í framhaldslífi sínu.
Þetta er þá í sem fæstum orðum það, sem einn sam-
vizkusamasti og stórreyndasti rannsóknarmaður á þessu
sviði telur sannað mál. Eg hygg, að engum geti dulist,
að það getur ekki verið nein smáræðisbreyting á öllu
hug8analifi manna, sem í hönd fer, ef — eða þegar —
mönnum skilst, að Myers er að fara með rétr, mál. Af
þessu litla yflrliti, sem eg gaf yflr þær viðtökur, sem
þekking vísindanna fengi hjá þorra manna, ætti að vera
hægt að sjá, að þessi nýja þekking, sem hér bætist við,
kippir fótunum undan margri staðhæfingu, sem hefir við-
tæk áhrif nú, en leggur hinsvegar brú þar yfir, sem áður
var kolsvart hyldýpi þekkingarleysisins. En vafalaust
kostar það ekki alllitla fyrirhöfn, áður en mönnum verði
gert það ljóst, að þetta só sannað mál. Það stafar tneðal
annars af því, hve hugmyndir manna um sannanir eru
oft merkilega fáránlegar. Eg hefi heyrt prófessor, sem
átti að hafa sérstakt vit á að dæma um, hvað væri rökrétt
hugsun, halda því fram, að ekki væri unt að sanna fratu-
hald lifsins eftir dauðann vegna þess, að þó að unt væri að
komast í samband við framliðna raenn og þeir gætu helt
yfir okkur endurminningum frá fyrra lífi sínu, þá aútum
við þess engan kost að greina, Itvaðan þær endurminning-
ar stöfuðu — við hefðum aldrei nema annan endann af
sannanafestinni. Hinsvegar eru aðrir menn, sem hafa
hinar hjákátlegustu hugmyndir um, hvað lítið þurfi til
þess að sanna staðhæflnguna um framhald lífsins, ef það
eigi sér annars stað og nokkuru sambandi sé við það
hægt að ná. Eg minnist þess t. d. að hafa lesið ritdóm i
dönsku blaði urn Raymond Lodge’s þegar hann kom út á