Morgunn - 01.12.1920, Qupperneq 53

M ORGUNN
131
við kröfuna um að ganga í skrokk á hverjum Tómasi ?
Því næst beini eg þessu einkum til prestanna, held að
þeim þeirri sannfæring minni, að ef þeir tækju til greina
þann árangur, sem þegar hefir fengist af sálarrannsókn-
unum, mundi starf þeirra verða auðveldara. Mér kemur
ekki til hugar, að það sé þeirra verk að »ganga í skrokk
á hverjum Tómasi®. En ef það er ekki verkið, sem þeir
hal'a tekið að sér, að glæða trúarlífið, þá veit eg ekki
hvert verk þeir telja sig hafa með höndum. Um þetta
er eg að tala á þeim stað í bókinni, sem dr. Gr. F. vitnar
til Mér er ekki ljóst, hvernig unt er að leggja þann
skilning í ummæli min þar, sem hann fær út úr þeim.
Eg kein nú að því atriðinu, sem er miklu meira um
vert en þennan misskilning.
Eigum vér að miða breytni vora við annað líf-? Eða
eigum vér eingöngu að miða hana við þetta líf ?
Dr. G. F. hefir eftir mér tvær setningar um það mál.
önnur er sú, að siðfræðin hljóti »að grundvallast á þekk-
ingunni á öðrum heimi, ef hún á ekki að svífa alveg í
lausu lofti*. Hin er þessi: >Okkur er ekkert undanfæri
að fara að miða atferli okkar við annan heim, leggja
stund á það, sem þar hefir gildi, venja okkur af áfergj-
unni eftir því, sein þar hefir ekkert gildi, forðast það,
8em þar hefir minna en ekkert gildi*.
I þessum setningum er fólgin meginhugsunin i einu
erindinu í »Trú og sönnunum« (»Mikilvægasta málið í
heiini«). Dr. G. F. segist ekki geta neitað því, uð lion-
um hafi oröið nmdurlcga þungt um andardráttinn«, með-
an hann var að lesa það erindi.
Ofurlltið furðar mig á þeim andþyngslum. Eg geri
ráð fyrir, að einhverjum kunni að hafa orðið »þungt um
andardráttinn«, þegar þessi kenning var flutt austur á
Gyðingalandi fyrir 1900 árum, eða þar um bil. Því að
um það geta tæplega verið skiftar skoðanir, að Jesús frá
Nazaret hafi haldið því að mönnum, að þeir ættu að miða
breytni sína við annað lif. En ekki er fjarri því að mér
9*