Morgunn - 01.12.1920, Qupperneq 106

184
MO RQ-UNN
veg orðin frísk, og hefi aldrei verið frískari en nú. En
raér þykir það aumast af öllu, að það heldur alt heima að
eg sé dáin, og það ber sig svo báglega; en þú heyrir það,
Helga mín, að eg er svo vel frísk núna og mér líður svo
vel«. — Þá vaknaði eg.
Degi síðar sagði Lúðvíg frændi minn mér, eftir sim-
skeyti frá Reykjavik, að systir mín hefði dáið sömu nótt-
ina sem mig dreymdi þetta.
KD. fiuítur klútur um höfuðið.
Sunnudaginn 25. ágúst 1918 lagði eg mig útaf og
sofnaði nálægt kl. 3 e. h.‘) Þá dreymir mig, að eg heyri
hringingu, alveg eins og i síma. Var eg þá ait i einu
komin í hús foreldra minna í Reykjavík (þar sem nú eru
skrifstofur Eimskipafél. Islands). Eg hefi þar enga við-
dvöl, en geng þaðan og upp á Bakarastig (nú Bankastræti).
Þá sá eg, hvar Oli sál. bróðir minn kemur og leiðir Ingi-
björgu konu sína, og hefir hún bundið hvítum klút um
höfuðið. Eg varð hissa á þessu og hugsa með mér: Því
ætli manneskjan gjöri þetta? Eg ímynda mér að fólki hér
þyki það ekki sérlega smekklegt að ganga svona úti á
götu með reifað alt höfuðið. Við heilsuinst, og eg tek
eftið því, að Ingibjörg mágkona mín er bæði föl og dauf
í bragði. Þau spurðu mig, hvort eg ætlaði ekki að verða
þeim samferða »heim« (o: í gamla húsið okkar), en eg
sagðist þurfa að ljúka dálitlu erindi áður, en að því búnu
kæmi eg strax heim. — Þá heyrði eg aftur hringt ákaft.
— Svo var draumurinn á enda.
En Lúðvíg Möller hér á Iljalteyri, sonur frú Ingi-
bjargar, fær frá Jakob Möller bróður sínum i Reykjavik
frétt í slma um það, að móðir þeirra hafi þ. 25. águst
'1 Klukknr hér i 8v«ituimin eru á undan Reykjavikur klukku.