Morgunn - 01.12.1920, Side 149

MORGDNN
227
þess sem eiæ liins voðalegasta, er l'yrir 9ig hefði komið.
En hann hefir aldrei verið brjálaður endranær — aldrei
nokkurt augliablik, avo að nokkur maður viti. Hann
hefir orðið var við hitt og annað dularfult íleira, eu það
er sama eðlis eins og það, sem borið hefir fyrir fjölda
annara, gersamlega heilvita manna. Mér virðast báðar
tilgáturnar, sem vikið er að hér að ofan, mjög ósenni-
legar. Eg kannast hreinskilnislega við það, að með hlið-
sjón á svo mörgu, sem víst er um að gerst heíir á vorum
tímum, finst mér það sennilegra, að maðurinn hafi þessa
nótt orðið fyrir einhverjum viðsjárverðura áhrifum úr
öðrum heimi — eins og hann er líka sjálfur sannfærð-
ur um.
Handleggs- Sjálfsagt minnast þess margir, að þegar eg gaf
hvarfið. frásögnina um, að handleggurinn á Indriða
Indriðasyni hefði orðið óskynjanlegur — í erindi mínu
»Dularfull fyrirbrigði«, 1906 — þá þótti mörgum það í
meira lagi ótrúleg saga. Lengi var það svo, að þegar
eittthvað var minst á Tilraunafélagið í Revkjavík, þá var
bent á handleggshvarfið sem ómótmælanlega sönnun þess,
hvað trúgjarnir við værum, félagsmennirnir, og vitlausir.
Og liestir munu hafa verið sammála um það, vinir okkar
og andstæðingar, að þessa frásögn hefði eg ekki átt að birta.
Handleggshvarfið Eins og getið var um í 1. hefti Morguns,.
og visindamenn. birti prófessor Haraldur Níelsson ritgjörðir
í enska vikublaðinu Light á síðasta hausti, og sagði þar
einkum frá fyrixbrigðunum, sem gerðust hjá Indriða Ind-
riðasyni, og þar á meðal frá handleggshvarfinu. Tveir
menn, sem ritað hafa síra II. N. út af þessum ritgjörðum,
Dr. Crawford í Belfast, hinn nafnkunni sálarrannsókna-
maður, sem getið er um hér framar í heftinu, og C. J.
Hans Hamilton í París, láta, það uppi, að merkilegast þyki
þeim handleggs-fyrirbrigðið. Dr Crawford biður um sem
nákvæmasta viðbótar-frásögn um það. En mest er um
15*