Morgunn - 01.12.1923, Qupperneq 50

176
MOEGUNN
koma til þess aö þakka mér fyrir síðast. Hann sagðist alt af
hafa lifatS á þeirri stund síðan. Bg var líka mjög glaður og
þakkaði guði fyrir þessa stund, sem h.ann hafði leyft, að
tjaldinu væri lyft, til þess aö sameina þessa elskendur af1>
ur, eða til þess, að dauðinn yrði þeim ekki aðskilnaður.
Skeggtoppurinn.
Oft er það, að þessar myndir, sem eins og þrýstast inn
í liugann, koma í smápörtum. Bitt sinn var eg að tala viö
nokkrar stúlkur á ganginum í húsi mínu, seint uin kvöld.Pinst
mér þá, að hjá einni stúlkunni komi skeggtoppur, — eg sá
hann ekki með líkamlegu augunum. Bg segi henni frá þessu;
hún hlær að því og segir, hvort það muni vera farið að vaxa
skegg utan við sig.
Síðan smábætist við myndina, þar til alt andlitið er kom-
ið, en augun þó skýrust, eða myndin af þeim skýrust. Lýsti
eg þessu fyrir henni. Þið munið, að eg sá þetta ekki með
líkamlegu augunum. Hún segir, að sér blandist ekki hugur
um, að þetta sé lýsing á andliti föður síns framliðins. Aldrei
hafði eg séð hann og aldrei séð mynd af honum. Næsta
morgun hitti eg stúlkuna. Hún þakkaði mér fyrir síðast, og
sagðist sjaldan hafa sofið jafn-vel, því að sér hefði fundist
hún finna nálægð föður sín.s, og það liefði verið sér óendan-
leg sæla að vita af honum nálægt sér. Síðar sagði stúlkan
mér, að hún hefði verið venju fremnr lasin þetta kvöld.
Svendsen.
Bins og eg gat um áðan, þá er það haustið 1914, að eg
fer lítillega að fást við rannsókn dularfullra fyrirbrigða, eða
fer að ljá mig sem verkfæri til þess. Bg ætla ekki að tala um
árangurinn af því, því að um hann get eg sjálfur lítið sagt.
Um það leyti hverfur draummaður minn, sem eg hefi sagt
ykkur frá, en í stað hans kemur annar, sem inér þykir enn
vænna um. Hann kallar sig Svendsen.Fyrir sjónir minar hefir
hann komið svo: Hann er fremur lágur maður vexti, gófi-
legur, ljós í andliti, með ljóst efrivararskegg, nokkuð stórt
nef með lið á. Iíann er kvildegur og snarlegur, ákaflega ákveð-