Morgunn - 01.12.1933, Side 18

144
MORGUNN
2. Eterlíkaminn.
3. Smágjörði líkaminn.
4. Himneski líkaminn eða ljósmyndin.
Smágjörði líkaminn og himneski líkaminn heyra æðri
sviðunum til og þeim má breyta mjög með hugar eða vilja-
starfsemi.
Tvífarinn eða sameiningar-líkaminn fylgir mann-
inum í öllu hans jarðneska lífi. Hann er sambandsliður-
inn milli heilans og hinna dýpri laga hugarins, og hefir
margt mikilvægt að gera. Meðan maðurinn sefur, dvel-
ur sálin í tvífaranum, og jarðneski líkaminn er þá endur-
hlaðinn orku. Svo að menn hafa með réttu gert sér grein
fyrir því, að svefninn er jafnvel enn mikilvægari en mat-
ur og drykkur. Tvífarinn er ásýndum nákvæmlega eins
og jarðneski líkaminn. Þeir eru samtengdir með tveim
smágjörðum þráðum. Annar þeirra stendur í sambandi við
þá taugafléttu, sem nefnd er sólar-plexus, en hinn við heil-
ann. Þessir þræðir geta tognað mikið í svefni eða hálf-
svefni. Þegar maðurinn fær hægt andlát, slitna þessir
þræðir smám saman. Andlátið gerist, þegar þessar tvær
helztu sambandslínur við heilann og sólar-plexus eru al-
veg slitnar.
Það er alkunn staðreynd, að lífið dvelur stundum
i einstökum sellum líkamans, eftir að sálin er farin. —
Læknarnir hafa ávalt furðað sig á þessu fyrirbrigði, en
skýringin er einföld. Tvífarinn hangir enn við jarðneska
iíkamann á sérstökum þráðum, sem enn hafa ekki slitnað.
Sálin hefir engar þrautir í jarðneskum skilningi, þó að
ferð hennar tef jist með þessum hætti. Hún kann að hafa
raun af því að því leyti, að hún verður meira vör við um-
hverfið utan um hinn jarðneska líkama. Hún fær mátt
til að skynja vini sína og skyldmenni, sem kunna að vera
hjá hinum útslitnu fötum. En venjulega losnar hún al-
gjörlega við þau tök, er jörðin hefir haft á henni, innan
einnar klukkustundar — eða fárra klukkustunda — eft-
ir andlátið.