Morgunn - 01.12.1933, Side 76

202
MOEGUNN
klæða sig til þess að fara á fundinn. Það er ástæða, sem
hann gat tekið til greina, en það var ekki til neins að
fara að reyna að telja honum trú um, að hann þyrfti
nauðsynlega að fara niður í bryggjuhús til þess að finna
þar stúlku. Hann hefði ekki gegnt þeirri fjarstæðu. En
því miður erum við oft svo löt, að við hlýðum ekki svona
kalli, eða að við látum aðrar ástæður trufla okkui’, svo
að ekkert verður úr framkvæmdum.
Um söguna um fiskinn er það að segja, að öllum er
það kunnugt, að þá er menn liggja veikir og hafa óráð,
verður þess oft vart, að sá, sem liggur, getur eins og ver-
ið á tveim stöðum í einu, og að það, sem í fljótu bragði
virðist vera tómt rugl og óráðshjal, er í raun og veru
talað af meira viti en þeir geta haft, sem heilbrigðir eru.
Það er því líkast, að við sótthitann losni sálin að miklu
leyti við líkamann, eða að minsta kosti svo mikið, að
hún hefir víðara og betra útsýni en áður, en er þó svo
bundin líkamanum, að hún getur látið hann vita um
það, sem hún sér eða heyrir. Væri þá ekki ástæða til að
ætla, að jafnvel þó að við skiljum ekki það, sem veiki
maðurinn talar um, þá geti samt verið, að hann sé að
tala um efni, sem hafa eitthvað jafnfast á bak við sig,
eins og óráðshjalið hafði, er J. M. talaði um Keflavíkur-
fiskinn?
Farðu á móti þeim.
I fyrra sumar fórum við hjónin austur á Eyrarbakka
og buðum konu Jóns M. með okkur ásamt fleirum kunn-
ingjum. J. M. var í ferðalagi með öðrum þenna dag. Við
gerðum ráð fyrir að koma heim kl. 11—12 um kvöldið.
Kl. rúml. 11 er J. M. að koma heim úr sinni ferð. Hann er
síðast einn í bílnum og er á leið heim. Þegar hann er rétt
kominn að húsinu, segir hann að sé hvíslað að sér: „Þú
ættir nú að bregða við, taka bílinn þinn og fara austur
á móti þeim“. í augnablikinu er hann ákveðinn að gera
þetta, en þegar hann kemur heim, er þar fyrir maður, sem