Morgunn - 01.06.1942, Blaðsíða 110

104
M O R G U N N
hafi einhver fr|amliðinn maður verið að verki og sýnt
honum þetta. Sjálfur varð hann ekki neins slíks var, að
þessu sinni, þótt hann sæi oft framliðna menn. Hann
kvaðst að eins hafa séð þetta, en hvernig, var okkur báð-
um ráðgáta.
Þessar síðast nefndu skýringatilgátur, sem hugsa
mætti sér að fram kynnu að vera bornar, fá því eigi
staðizt. Þess vegna stendur sú ályktun óhögguð, að það
sé ómótmælanleg staðreynd, að starfsemi þessara ó-
venjulegu skynhæfileika gerist óbeint, eða öfugt við
það, sem einkennir starfsemi venjulegra skynhæfileika.
Hún heldur fræðilegu gildi sínu að fullu, sem er næsta
mikið, og því fremur, sem vér athugum þetta 1 sambandi
við áður greindar skoðanir og niðurstöðu ályktanir. Rök
þafa nú verið færð að því, að starfsejni óvenjulegra
skynhæfileika vitundarlífsins er öfugt við starfsháttu
venjulegra skynhæfileika. Þeir síðarnefndu eru háðir
lögmálum líffræðilegrar þróunar. Þá hefir einnig verið
bent á, að þessir dularfullu skynhæfileikar gera fyrst
vart við sig, þegar dregur úr venjulegri starfsemi líf-
fræðilegra skyntækja og skilningarvita. Þessara dular-
fullu hæfileika verður þá ákveðnast vart, þegar um al-
gert meðvitundarleysi er að ræða. Með þessar forsendur
í huga er því fyllilegá réttmætt að álykta, að vísindaleg
sönnun sé fengin fyrir því, að þessir óvenjulegu skyn-
hæfileikar eigi rætur sínar að rekja til annara skyn-
sviða, sem aðgreind séu frá efnisheiminum og honum
óháð. En efnissviðið er vettvangur sá, þar sem gjörendur
líffræðilegrar þróunar ráða ríkjum.
Þetta, ásamt dásamlegu skvnmagni þeirra í tíma og
rúmi, leiðir því óhjákvæmilega til þeirrar niðurstöðu,
að vér höfum hlotið kynni af an.dlegum skynhæfileikum
mannsandans. Þeir hvíla blundandi að mestu í djúpi vit-
undarlífsins, reiðubúnir til að inna hlutverk sitt af hönd-
um að lokinni jai'ðlífsvist í samhæfu umhverfi.
Með því, sem nú hefir verið sagt um þessi efni, telur