Morgunblaðið - 03.04.2009, Blaðsíða 24

24 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 3. APRÍL 2009
✝ Árni Lárussonfæddist á Tjörn á
Skaga 8.4. 1912. Hann
lést á dvalarheimilinu
Kjarnalundi á Ak-
ureyri 26.3. 2009. For-
eldrar hans voru
Árnína Árnadóttir, f.
1888, d. 1975 og Lárus
Frímannsson, f. 1886,
d. 1970. Systkini Árna
eru: Laufey Jóns-
dóttir, f. 1907, d. 1984,
Sólborg Lárusdóttir,
f. 1916, d. 1944, Ester
Lárusdóttir, f. 1918,
Bergur Lárusson, f. 1920, d. 1988,
Sumarliði Lárusson, f. 1922, d. 2004
og Ingimar Lárusson, f. 1924.
Árni kvæntist 7.11. 1939 Jónu Jó-
hannsdóttir, f. á Skriðulandi í Arn-
arneshreppi 4.9. 1913, d. á Dalvík
19.9. 1984. Foreldrar hennar voru
Jórunn Anna Jóhannesdóttir, f. 1886,
d. 1940 og Jóhann Páll Jónsson, f.
1878, d. 1945. Börn þeirra Árna og
uðu búskap í Grundargötu 2 (Gamla
skólanum) en keyptu Hvamm 1942 og
fluttu þangað. Þar bjuggu þau þegar
Jóna dó og Árni síðan einn þar til
hann flutti til Akureyrar 1994. Þar
keypti hann íbúð í Lindarsíðu 4, og
bjó þar einn og sá um sig sjálfur þar
til hann flutti á Kjarnalund árið 2007
þá 95 ára og átti þar notalegt ævi-
kvöld.
Árni átti hin síðari ár góða vin-
konu, Sigríði Sveinsdóttir, f. 1.9. 1923
og var einnig mjög kært milli Árna
og allrar hennar fjölskyldu.
Árni vann að búi foreldra sinna þar
til þau fluttu til Dalvíkur en eftir það
við sjómennsku og verkamannastörf
þar til hann seldi bátinn sinn og húsið
á Dalvík. Einnig voru þau Jóna og
Árni með smábúskap í Hvammi, fá-
einar ær og 2 kýr þegar mest var, en
því var hætt um 1970. Árni starfaði
mikið að verkalýðsmálum og var um
skeið formaður Verkalýðsfélags Dal-
víkur og síðar heiðursfélagi í verka-
lýðsfélaginu Einingu-Iðju á Akureyri.
Útför Árna fer fram frá Akureyr-
arkirkju í dag, 3. apríl, og hefst at-
höfnin kl. 13.30.
Meira: mbl.is/minningar
Jónu eru: 1) Jóhann
Páll Árnason, f. 1.6.
1940, kona hans er
María Jansdóttir, f.
11.3. 1932, þau eiga
einn son. 2) Guð-
mundur Árnason, f.
12.3. 1942, kona hans
er Snjólaug Gests-
dóttir, f. 17.7. 1950,
þau eiga tvær dætur
og fimm barnabörn. 3)
Lárus Árnason f .
16.11. 1943, d. 5.1.
1944. 4) Jórunn Anna
Árnadóttir f . 5.1. 1947,
d. 24.2. 1947 og Óskar Þór Árnason,
f. 5.1. 1947, kona hans er Elísabet
Hallgrímsdóttir, f. 30.4. 1949, þau
eiga þrjú börn og fjögur barnabörn.
Árni ólst upp á Tjörn og Kálfs-
hamri á Skaga þar til fjölskyldan
fluttist til Dalvíkur árið 1932. Fyrst
bjuggu þau í Háagerði en byggðu
síðan Hvamm og fluttu þangað jarð-
skjálftaárið 1934. Árni og Jóna byrj-
Hann afi á Dalvík var engum líkur
– alltaf svo hress og kátur. Ég á
margar minningar um hann afa minn
sem ég á eftir að hlýja mér við í fram-
tíðinni eins og til dæmis allar sjóferð-
irnar okkar á trillunni hans afa. Ég
fékk að veiða eins og kraftar mínir
leyfðu og afi hjálpaði – þegar komið
var í land var farið með aflann og
hann seldur og auðvitað fékk ég þau
laun sem ég átti skilið fyrir minn
hluta aflans sem án efa var frekar
meiri en minni. Hann afi hjólaði um
allt á Dalvíkinni og þegar ég var
minni sat ég alltaf á stönginni og fór
með afa á hjólinu út um allan bæ.
Þetta voru góðir tímar sem ég átti
með afa, sumrin sem ég bjó hjá hon-
um eftir að mamma og pabbi fluttu
aftur til Akureyrar voru mér dýrmæt
– oft sátum við og spjölluðum um allt
milli himins og jarðar og fannst mér
það gaman. Alltaf passaði hann uppá
að eiga handa mér eitthvað að borða
þó hann hefði kosið að ég væri dug-
legri að borða fiskinn sem hann
veiddi, hann taldi hann allra meina
bót og það sýnir sig svo sannarlega að
hann gerði honum gott. Hann borðaði
fisk á hverjum degi og hann átti nú
bara eftir 13 daga í að verða 97 ára
gamall og alltaf svo hress og kátur,
hann afi minn.
Afi átti alltaf eitthvert gotterí að
gauka að okkur barnabörnunum og
síðar langafabörnunum, aldrei fórum
við tómhent frá honum.
Ég þakka þér, elsku afi minn, fyrir
allan þennan góða tíma sem við áttum
saman – hvíl í friði. Þín
Hanna Gerður.
Þegar ég hugsa um Árna þá man
ég helst eftir Lindu krókant-súkku-
laði. Þegar ég fór í heimsókn til
ömmu Siggu þá var hann rosalega oft
þar og alltaf var hann með þetta
súkkulaði og færði okkur krökkun-
um. Hann var alltaf svo ánægður með
að geta glatt okkur og ég vildi ekki
segja honum að mér fannst þetta
rosalega vont súkkulaði, svo ég faldi
mitt alltaf og sagðist vera búin með
það. Ég hélt alltaf að ég myndi særa
þennan góða mann með því að vilja
ekki súkkulaðið hans. Svo þegar var
komið út í bíl þá gaf ég alltaf mömmu
og pabba mitt súkkulaði.
Alltaf leit ég á Árna vin hennar
ömmu Siggu sem afa minn, hann var
nógu oft í Rimasíðunni til þess að ég
gæti hugsað með mér að hann væri
svona eins og afi. Og það að fara í
Lindarsíðuna til Árna fyrir jólin var
svona einskonar siður, rétt eins og að
borða rjúpur á aðfangadag og fara til
ömmu á Þorláksmessu var alltaf farið
til Árna. Man að í eitt skipti sagði
hann við mig: Æi Dagný mín ég á nú
ekkert súkkulaði, eins og þér finnst
gott, því ég fékk ekki Lindu-súkku-
laðið mitt fyrir jólin. Á þeim tíma-
punkti var mér bara létt, og hann
rétti mér suðusúkkulaði og baðst af-
sökunar á að vera ekki með rétt
súkkulaði. Ekki enn gat ég sagt hon-
um að mér fyndist krókant-súkku-
laðið vont svo ég tók undir þetta með
honum og borðaði svo lengjuna mína
með bestu lyst.
Árni var einn sá besti maður sem
ég hef kynnst, hann tók okkur börn-
unum sem sínum eigin barnabörnum
og þótti okkur öllum gríðarlega vænt
um þennan gamla mann. Alltaf tók
hann á móti okkur með sinni einstöku
hlýju og kærleik. Hann var alltaf
ofsalega góður við ömmu mína og
þótti okkur öllum vænt um það því að
hún amma opnar sig nú ekki við alla,
þannig að það var gott að vita af ein-
hverjum sem leit aukalega til hennar
og það svona ástríkur maður. Hans
verður sárt saknað í okkar fjölskyldu.
Ég vil senda börnum Árna og fjöl-
skyldum þeirra mínar samúðarkveðj-
ur, og óska ykkur alls hins besta.
Dagný Björg, dóttir Áslaugar.
Strákpjakkur var ég sendur til
sumardvalar hjá Jónu föðursystur
minnar og manni hennar Árna Lár-
ussyni á Dalvík. Segja má að þessi
sumardvöl hafi verið eins konar
manndómsvígsla mín.
Árni og Jóna bjuggu í Hvammi og
héldu eina kú sem var höfð í viðbygg-
ingu við húsið. Týra, en það hét kýrin,
var mannýg, allavega hvað mig varð-
aði. Heimafólk notaði ávallt bakdyrn-
ar hversdags og þá lá leiðin um gras-
blett Týru sem skelfdi mig meira en
nokkuð hafði gert enda tók hún einatt
á rás þegar hún sá mig, setti undir sig
hausinn og fór á stökki að þessum
strákpjakki sem hún sá að skelfdist
hana mjög. Ofast var það Jóna sem
kom rjúkandi út úr húsinu til að forða
mér úr lífsháskanum. Þetta var í
fyrsta sinn sem ég var látinn ganga til
einhverrar vinnu sem heitið gat. Það
var heyjað í Háagerði rétt fyrir ofan
þorpið og þar lærði ég að drekka
mysu sem Árni kældi í læknum. Árni
gerði út litla trillu á línuveiðar. Það
var mikil upplifun litlum dreng að
vera vakinn við sólarupprás til að
sigla út á miðin og leggja línuna.
Stundir okkar Árna þar eru mér
ógleymanlegar. Oft taldi ég okkur í
verulegum sjávarháska er öldufald-
urinn gnæfði hátt yfir trillunni en viss
er ég um að Árni tefldi ekki í neina
tvísýnu þótt mér hafi fundist annað
þá. Árni var enginn venjulegur öð-
lingur. Hann var manngæskan holdi
klædd og æðrulausari manni hef ég
ekki kynnst á lífsleiðinni. Skilji eng-
inn orð mín svo að hann hafi verið
skaplaus eða skoðanalaus. Þvert á
móti. Árni var mikill skapmaður og
hafði djúpstæða sannfæringu en til-
litssemi hans við allt sem lífsanda dró
var slík að hann hafði fullkomna
stjórn á skapsmunum sínum. Vissu-
lega sá maður í augum hans að hon-
um sárnaði stundum og reiddist innra
með sér en ævinlega gerði hann gott
úr öllu enda var návist hans einstök.
Jóna og Árni létu þjóðmál mjög til
sín taka og voru róttæk í skoðunum
og afar vel upplýst. Marga fyrirlestr-
ana fékk ég um auðvaldið og kaup-
félagið og reyndist mér það mikill og
góður skóli og ýtti undir gagnrýna
hugsun.
Í mínum huga voru Árni og Jóna
holdgervingar þess íslenska alþýðu-
fólks sem ég hef ævinlega metið mik-
ils. Þau voru meira og minna sjálf-
menntuð eins og algengt var en
þekking þeirra, víðsýni og góðar gáf-
ur voru þeirrar gerðar sem hefur
gert mig stoltan af rótum mínum og
þjóðerni. Þau voru af þeirri kynslóð
sem með mikilli vinnusemi og ósér-
hlífni byltu lífskjörum þjóðarinnar og
við stöndum öll í þakkarskuld við.
Við hjónin vorum svo lánsöm að
geta kvatt Árna núna í febrúar þegar
við gerðum okkur ferð til Akureyrar
þar sem hann bjó síðustu árin, lengst
af í eigin íbúð við góða heilsu þrátt
fyrir háan aldur. Það var merkilegt
að verða vitni að því nú skömmu fyrir
andlát hans hversu vel hann fylgist
með þjóðmálum og skoðanir hans
skynsamlegar.
Með Árna Lárussyni er genginn sá
maður sem mér hefur verið kærari en
flestir. Ég efast ekki um að honum
verður vísað til betri stofu nú að leið-
arlokum.
Ég sendi sonum hans, barnabörn-
um og öllum vandamönnum og vinum
mínar hlýjustu kveðjur.
Jóhann Páll Valdimarsson.
Okkur langar til að minnast hér í
nokkrum orðum Árna Lárussonar.
Kynni okkar hófust fyrir tæpum
tveim áratugum. Árni hafði yndi af
ferðalögum og er það okkur kær
minning þegar við á vordögum 1990
ferðuðumst um Ítalíu og áttum þar
góðar stundir. Margt skemmtilegt
átti sér þar stað sem gaman er að
rifja upp.
Árni var kærleiksríkur og hlýr
maður og þótti börnum okkar ætíð
gott að koma á hans fund. Árni var
orðlagður dugnaðarforkur alla tíð og
léttur á fæti. Það er mér minnisstætt
að þegar við eitt sinn heimsóttum
Árna til Dalvíkur átti hann reiðhjól
sem hann ferðaðist á um bæinn. Árni
var á leið heim, stökk af hjólinu og
hljóp með því eins og unglingur, þá
tæplega áttræður. Þetta var að vissu
leyti lýsandi fyrir Árna, þann létt-
leika og snerpu sem hann hafði yfir
að ráða.
Árni átti lengi trillu og reri til fiskj-
ar, vissi hann fátt skemmtilegra en að
renna fyrir fisk í firðinum.
Árni var hreinskiptinn maður og
hafði ríka réttlætistilfinningu, gaman
var að ræða við Árna um málefni líð-
andi stundarn stutt var í léttleika og
leiftrandi húmor, sýnin skörp á mál-
efnin.
Ástum og eldi skírð
óskalönd birtast mér.
Hvílíka drottins dýrð
dauðlegur maður sér!
Allt ber hér sama svip;
söm er hin gamla jörð.
Hægara skaltu, skip,
skríða inn Eyjafjörð.
(Davíð Stefánsson.)
Kæri Árni, við þökkum þér góðar
stundir og vinskap. Hvíl í friði.
Vilhjálmur og Pollý Rósa.
Árni Lárusson
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
HÖRÐUR EIRÍKSSON
fyrrverandi flugvélstjóri,
Blönduhlíð 10,
Reykjavík,
lést á gjörgæsludeild Landspítalans við Hringbraut
þriðjudaginn 31. mars.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Helga Steffensen,
Björn S. Harðarson,
Helga Sigríður Harðardóttir Steffensen,Guðmundur E. Jónsson,
Valdimar Harðarson Steffensen, Guðrún Ægisdóttir,
Baldur Þ. Harðarson, Estíva Birna Björnsdóttir
Eiríkur B. Harðarson
og barnabörn.
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is – smella á reitinn Senda efni
til Morgunblaðsins – þá birtist val-
kosturinn Minningargreinar ásamt
frekari upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er
á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, enda þótt grein
berist áður en skilafrestur rennur
út. Greinar, sem berast eftir að út-
för hefur farið fram, eftir tiltekinn
skilafrests eða ef útförin hefur ver-
ið gerð í kyrrþey, eru birtar á vefn-
um, www.mbl.is/minningar. Æviá-
grip með þeim greinum verður birt
í blaðinu og vísað í greinar á vefn-
um.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt
að senda lengri grein. Engin lengd-
armörk eru á greinum sem birtast
á vefnum. Hægt er að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU KVEÐJU,
5-15 línur. Ekki er unnt að tengja
viðhengi við síðuna.
Myndir | Hafi mynd birst í tilkynn-
ingu er hún sjálfkrafa notuð með
minningargrein nema beðið sé um
annað. Ef nota á nýja mynd er ráð-
legt að senda hana á netfangið
minning@mbl.is og láta umsjón-
armenn minningargreina vita.
Minningargreinar✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, sonur og bróðir,
ÓLAFUR JÓSEF SIGURJÓNSSON,
Hraunbæ 174,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum Hringbraut miðvikudaginn
1. apríl.
Útförin fer fram frá Seljakirkju miðvikudaginn
8. apríl kl. 11.00.
Jessica Sigurjónsson,
Jósef Natan Ólafsson,
Hjördís Sigurðardóttir,
Björgvin Konráðsson, Sigurbjörg Árnadóttir,
Jónína Konráðsdóttir, Gunnar Gunnarsson,
Konný B. Leifsdóttir, Grétar Einarsson,
Hinrik Sigurjónsson,
Friðrik Sigurjónsson, Þuríður Gunnarsdóttir.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
SKÚLI MAGNÚSSON
flugstjóri,
Strikinu 4,
Garðabæ,
lést á Landspítalanum við Hringbraut þriðjudaginn
31. mars.
Útförin fer fram frá Langholtskirkju þriðjudaginn 14. apríl kl. 13.00.
Jean Magnússon,
Diana E. Skúladóttir, Louis Hoogedeure,
Margrét L. Skúladóttir, Einar Einarsson,
Skúli K. Skúlason, Sigurlaug S. Einarsdóttir,
Stefán M. Skúlason,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
UNNUR STEINDÓRSDÓTTIR,
Vatnskoti 2,
Þykkvabæ,
sem lést miðvikudaginn 25. mars, verður
jarðsungin frá Þykkvabæjarkirkju laugardaginn
4. apríl kl. 14.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á orgelsjóð
Þykkvabæjarkirkju.
Gunnar Guðmundsson,
börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.