Morgunblaðið - 19.03.2010, Blaðsíða 26

26 | MORGUNBLAÐIÐ
B
jörn og Elisa kynntust í
Belgíu fyrir rúmum fimm
árum og eru búsett þar í
dag. Ákvörðunin um gift-
ingu var sameiginleg en í
Íslandsheimsókn brá Björn sér í
skartgripaverslun í heimabænum
Akureyri og keypti hring handa El-
isu. Vorið á eftir þegar þau sögðu frá
trúlofuninni bar fyrst á menning-
armun en ekki er hefð fyrir því á
Ítalíu að bæði setji upp trúlof-
unarhringa. Ömmu Björns þótti
ómögulegt annað en að hann væri
með hring líka og þá var keyptur
hringur handa honum. Gifting-
arhringarnir voru síðan keyptir í Or-
vieto.
Vínsmökkun og pítsuveisla
Eftir nokkrar vangaveltur ákváðu
Björn og Elisa að brúðkaupið færi
fram í heimabæ hennar Orvieto í
Umbria-héraðinu á Ítalíu. Undirbún-
ingurinn tók rúmt ár en í brúðkaupið
var boðið 90 gestum frá tólf þjóð-
löndum. Margir komu frá Íslandi og
Belgíu en einnig öðrum löndum og
lögðu því gestirnir sumir hverjir á
sig allmikið ferðalag. Fyrstu boðs-
kortin voru send út um ári fyrir
brúðkaupið en þegar nær dró voru
gestum sendar nánari upplýsingar,
tímasetningar og kort af bænum.
Fyrsti hópurinn kom til Orvieto
tveimur dögum fyrir brúðkaupið og
var farið í vínsmökkun og haldin
pítsuveisla kvöldið fyrir brúðkaupið.
Þá voru flestir komnir og tilvalið að
hrista saman þá sem voru að hittast í
fyrsta skipti og gefa þeim sem ekki
höfðu hist lengi tækifæri á endur-
fundum.
Í gönguferð á brúðarkjólnum
Brúðkaupsdagurinn var nokkuð
óhefðbundinn en Björn og Elisa
byrjuðu á því að laumast um bæinn
og láta taka myndir af sér. Þessu
fylgdi að Björn yrði að fá að sjá kjól-
inn fyrir brúðkaupið en það vildi El-
isa ekki og greip til sinna ráða. Í
myndatökunni var Elisa í stuttum
kjól en fyrir athöfnina skipti hún yfir
í síðkjól sem Björn fékk ekki að sjá
fyrr en hún gekk niður kirkjugólfið.
Hún hafði tekið aukakjól með til Ítal-
íu án vitundar Björns og haft mikið
fyrir því að fela kjólinn fyrir brúð-
gumanum. „Það kom ekki til greina
að Björn fengi að sjá kjólinn sem ég
yrði í við athöfnina og ég vildi líka
vera í síðum og hefðbundnari kjól þá.
Ég hafði því mikið fyrir því að fela
kjólinn í litlu íbúðinni okkar áður en
við lögðum af stað til Ítalíu en hann
var alveg grunlaus um þetta leyni-
lega plan,“ segir Elisa og skellihlær
að minningunni. Eftir athöfnina
gengu Elisa og Björn síðan með
gestum sínum stuttan spöl um bæ-
inn, frá leikhúsi að veitingahúsi.
Hoppípolla inn brúðargólfið
„Við erum ekki sérlega trúuð og
ákváðum því að láta gefa okkur sam-
an í leikhúsinu Mancinelli í bænum.
Fyrst sáum við fyrir okkur að fara
inn á bæjarskrifstofu en síðan kom í
ljós að þetta er mjög frjálslegt á Ítal-
íu. Í raun mátti hver sem er gefa
okkur saman svo lengi sem það væri
ekki náskyldur ættingi og við feng-
um því mömmu vinkonu hennar El-
isu til að gefa okkur saman. Fulltrúi
bæjarstjóra var líka á staðnum til að
fylgjast með og samþykkja þann sem
gaf okkur saman.
Svo þurftum við túlk líka en at-
höfnin fór öll fram á ítölsku. Eina
skilyrðið var að hann væri með
ítalskan ríkisborgararétt og gæti
þýtt yfir á ensku þannig að við feng-
um vin okkar til þess. Vitnin voru
bestu vinir okkar, hann Belgi og hún
þýsk, við unnum öll hjá sama fyr-
irtæki en þau eru nú líka par. Fyrir
utan að lesa þurfti upp ákveðnar
lagagreinar sem við þurftum að sam-
þykkja máttum við hafa þetta eins og
okkur sýndist. Við fengum vinkonu
okkar og systkini Elisu til að lesa
upp ljóð á milli lagagreinanna og svo
valdi Elisa Hoppípolla með Sigurrós
sem brúðarmarsinn en Jungle Drum
með Emilönu Torrini var spilað þeg-
ar við gengum út,“ segir Björn.
Ítalskt og íslenskt í bland
Veislan var haldin á veitingastað
sem er til húsa í gamalli kirkju.
Reiddur var fram gómsætur ítalskur
veislumatur úr héraði en að borð-
haldi loknu var slegið upp balli.
Grímur, gleraugu, gervinef og ein-
nota myndavélar voru á borðum fyr-
ir gesti til að fíflast með og litir og
litabækur fyrir krakkana. Hjónin
vildu blanda saman ítölskum og ís-
lenskum siðum og fékk Björn bræð-
ur sína til að mæta með kassa gítar
til að skapa íslenska partístemningu.
Þau prentuðu út textann við Viltu
með mér vaka sem oft hafði verið
spilað í partíum sem þau sóttu á Ís-
landi og tóku allir undir og sungu
með. „Það er hefð á Ítalíu að gefa
veislugestunum sykurhúðaðar
möndlur að gjöf og fjöldi þeirra verð-
ur að vera oddatala, til dæmis þrjár
eða fimm, þar sem það færir gæfu.
Einnig fá þeir gjöf sem kallast
„bomboniera“ og er yfirleitt ker
amíkhlutur fyrir heimilið en við
ákváðum að gefa gestunum okkar
Auðþekkjanleg Brúðhjónin á göngu um bæinn fyrir athöfnina.
Brúðkaupshersing Elisa og Björn leiða gesti sína um bæinn í gönguferð eftir athöfnina.
Ítölsk brúðkaups-
veisla á íslenska vísu
Björn Kristinsson og Elisa
Paloni héldu brúðkaupið
sitt í ítalska smábænum
Orvieto síðastliðið haust.
Veislan var sprellfjörug
með alþjóðlegum blæ en í
hana mættu gestir frá tólf
þjóðlöndum.
Matseðillinn í brúðkaupinu var
á ítölsku, íslensku og ensku.
Björn og Elisa fóru til Ítalíu
nokkrum mánuðum fyrir brúð-
kaupið og völdu veitingastað-
inn sem er í gamalli kirkju. Þau
prófuðu ótal rétti sem þau
völdu úr og ákváðu að hafa
matinn úr héraðinu en þar er
mikið um jarðsveppi og villi-
svín. Matseðillinn samanstóð
af grilluðu kúrbítsblómi, case-
recce-pasta með reyktri
gæsabringu, pasta með villi-
svínaragúi, perluhænubringu
og eftirrétti samsettum af
tiramisu, panna cotta og fleira
góðgæti.
Matur úr
ítölsku héraði
Veislumatur Matseðillinn var á
þremur tungumálum en boðið var
upp á gómsætan, ítalskan mat.
Svana Berglind er...
reynd og rómantísk söngkona
sem syngur eyrnakonfekt
fyrir ástfangið fólk
Hafðu samband á
svana@sopranos.is
eða í s: 825 5509