Húsfreyjan - 01.01.1966, Blaðsíða 47

þessar konur kosnar til þess að viiuia með stjórn-
inni til næsta landsþings 1967: Svafa Þorleifsdótt-
ir og Jakobína Mathiesen.
Ennfreinur var svohljóðandi tillaga samþykkt:
16. landsþing K. í. felur stjórninni að sækja til
Alþingis, uin aukið fjárframlag til starfsemi K. í.
og sambanda innan þess. Telur þingið sanngjarnt,
miðað við ýmsar aðrar fjárveitingar og hækkanir,
að K. 1. fengi kr. 1.000.000,00 (eina milljón króna)
til starfscmi sinnar.
Nú var klukkan orðin 12.30 og þingstörfum lokið.
Formaður sleit þá þingi, þakkaði starfsmönnum
þingsins vel unnin störf, fulltrúum ágæta meðferð
mála og góða samvinnu á þinglnu, óskaði síðan
öllum góðrar hcimkoinu. Jakohina Mathiesen
þakkaði formanni, fyrir liönd fulltrúa, sanngjarna
og röggsama stjórn í forsetasæti. Margar flciri kon-
ur fluttu formaimi og stjórn þakkir fyrir ánægju-
legt þing og góðan viðurgjörning þingdagaua, sér-
staklcga þökkuðu þær heimsóknina að Hlikastöð-
um fyrsta þingdaginn. Emma Hansen á Hólum í
Hjaltadal flutti þakkir sínar í ljóðum.
Var nú sezt að hádegisverði, en undir horðum
ávarpaði frú Lilja Hjörnsdóttir skáldkona þingið
og kvaddi síðan með þessu stcfi:
„Mig hressir og gleður sú hainingjiistund
að liafa nú komizt til ykkar á fund.
Óskin cr hrennandi ykkur til lianda:
alltaf þið leysið hvern þjóðfélagsvanda."
t-t-t-tt-ts-tt-tt-t-t-ttt-tt-t-ttt-t-tt-t-tt-tttt-ttt-ttttt.
Hulda:
Endursend
Blómstur og silki, litir og ljós. —
Við liðum saman, þá lirundi rós
úr liári mínu;
þú greipst liana, sagðist geyma vilja,
unz gröfin kalda þig ætti að hylja.
Ég ldó — mér fannst þetta liirðmannstal;
þó hirtir þú blóm eitt í gleðisal,
það gleymast mundi.
En fley, sem kom yfir fjarlægt ltaf,
mér fölnuðu rósina aftur gaf.
Ósnortin lund er oft létt og köld.
Langt er síðan hið bjarta kvöld,
þá saman við svifuin.
Ég hugsaði aldrei um þá stund.
Þú áttir rósina að dýpsta blund.
Hrakfallabálkur
Starfsmönnum við strætisvagna Lundúna-
borgar er gert að skyldu að gefa skriflegar
skýrslur, ef eittlivað ber útaf á starfsferli
þeirra. Þar starfa margir blökkumenn frá
Vestur-Indíum, sem kannski eru ekki allir
sterkir í réttritun enskrar tungu, en skýrsla,
sem einn hreingerningamaðurinn gaf, sann-
ar, að liann kunni að lýsa atburðinum,
þrátt fyrir að málfræði og stafsetning er
ekki sem fullkomnust. Efni frásagnar hans
er þetta:
Þegar ég var að lireinsa á efri hæðinni í
vagninum alla farmiðana og ruslið, þá er
kassinn minn uppi, ég rek fótinn í kass-
ann, ég skelli kassanum og ég skell með,
alla leið niður.
Þegar ég kem niður, þá skellir kassinn
minn skúringafötunni minni.
Ég fer upp og kústurinn minn er uppi og
ég stíg á hann og ég renn og ég liendi kass-
anum mínum niður.
Ég fer upp og kústurinn minn er uppi og
ég stíg á ltann og renn aftur og liinn fótur-
inn á mér fer ofan í fötuna, sem er með
vatni og ég dett aftur með fótinn í fötunni.
Ég fer upp úr fötunni og ég fylli liana
með vatni, ég læt liana á stigabrúnina og ég
fer aftur niður til að ná í kassann minn og
fara með liann upp á stigabrúninni þá klof-
ast ég yfir fötuna, en fóturinn á mér er
blautur af því ég fór í fötuna og ég renn
og sezt í fötuna og ég dett aftur niður stig-
ann og ég er meiddur.
Ég fer að sækja aftur vatn í fötuna mína
þegar herra Chandler segir liversvegna ertu
að lireinsa minn vagn og ég ber liann með
fötunni minni og ég biðst afsökunar.
Var það nokkur furða, þó lionum yrði
skapfátt? S. Tli.
HÚSFREYJAN
48