Vera - 01.05.1996, Blaðsíða 36

við manninn minn en við hófum sambúð að
nýju eftir tveggja ára skilnað. Tilfinninga-
stríðið á milli mín og systkina minna var mik-
ið og hægt og sígandi minnka samskiptin á
milli okkar. Við pabbi höfum ekki talast við
síðan kvöldið sem ég bar þetta upp á hann
og samtöl mín við mömmu einkennast af
kulda og ásökun í minn garð. Hún tók þetta
persónulega á sig og mér finnst sorglegt að
hún hefur aldrei gefið mér tækifæri til að
skýra mitt mál - hún ver hann í bak og fyrir.
Mér finnst einnig sárt að fjölskyldan lokar á
málið án þess að gefa okkar frásögn tæki-
færi. Ég skil mömmu - ég vorkenni henni,
það er mjög erfitt fyrir hana að takast á við
þetta og fyrir systkini mín einnig en það má
ekki horfa fram hjá því hversu sársaukafullt
og erfitt þetta hefur verið fyrir okkur. Ég hef
fengið að heyra það að ég sé hörð af mér en
það veit enginn hve þetta hefur reynt á mig
og stelpurnar. Bara það að „missa" fjöl-
skylduna sem manni hefur ætíð þótt vænt
um og borið tilfinningar til er meira en að
segja það - en ég hafði valið - að standa
með börnunum mínum eða að „vaða skít-
inn“ upp að eyrum til þess eins að vera eins
og hinir. Við höfum skyldur gagnvart börnum
okkar og ein þeirra er að vernda þau.
í kjölfarið á kæru Sóleyjar er ég kölluð til
yfirheyrslu hjá RLR en þaðan fer málið til
saksóknara sem svo sendirþað afturtil RLR
til nánari rannsóknar. Málið fer að spyrjast
út og fólk skiptist T tvo hópa - það eru þeir
sem fylgja þeim og svo hinir sem fylgja mér.
Tilfinningalega er þetta rosalega erfitt því
gerandinn er í fjölskyldunni og því er maður
að kljást við heila ætt. Fólk er að segja við
mig að það sé Ijótt af mér að gera gamla
fólkinu þetta en enginn virðist gera sér grein
fyrir því að dætur mínar eiga eftir að kljást
við þetta allt sitt líf. Eins var talað um að
þær ættu lífið framundan og gætu því frekar
tekist á við þetta. Það sem hefur farið mest
í mig í þessu máli er hvernig fullorðna fólkið
hefur tekið á þessu - skilningsleysið, van-
þroskinn og þröngsýnin ræður ríkjum. Svo
leyfir fólk sér að hringja í mig og hella sér yfir
mig án þess að vera þúið aö kynna sér stað-
reyndir - vinkona mömmu hringdi t.d. í mig
fyrir ein jólin og sagði að ég skyldi draga
þetta til baka svo að þau og þeirra fólk gæti
haldið gleðileg jól. Þeim var alveg sama
hvort ég og dætur mínar gætum átt gleðileg
jól. Þeir sem hafa talað allra mest í bakið á
mér ættu að huga að sér og sínum, það eru
mín skilaboð til þeirra.
Þær stóðu með sér
Það tók langan tíma að kveða upp dóminn -
alltof langan tíma. Það var föður mínum í
hag að dómurinn drægist sem lengst en
okkur í óhag - svo loksins þegar dómurinn
kom í desember 1995 er hann sýknaður.
Það var mikið áfall og vonbrigðin voru mikil,
manni finnst sorglegt þegar sannleikurinn
kemur ekki í Ijós en það sem hjálpar okkur
núna, er að I skýrslunni kemur fram að frá-
sögn Sóleyjar er trúað. Við lítum á þetta
sem áfellisdóm yfir honum og eins hefur
umfjöllunin og viðbrögð almennings við
dómnum hjálpað okkur. Það var margt í
dómsskjölunum sem særði mig, sérstak-
iega svör þeirra sem voru kallaðir fyrir — þau
voru þeim til minnkunnar.
Þegar dómurinn var fallinn, lásum við
hann vel yfir, ræddum hvað okkur fannst og
hvernig okkur var innanbrjósts. Málið er að
við verðum að lifa áfram og því lítum viö á
þetta sem endapunkt á erfiðum kafla í lífi
okkar. Það ergott að hann er kominn en við
lítum einnig á þetta sem byrjun á einhverju
nýju. Sannleikurinn á eftir að koma T Ijós, við
erum ekki að velta okkur upp úr þessu en
við lifum með þessu.
Ég er ánægð með stelpurnar mínar, þær
hafa staðið sig vel, ég hafði áhyggjur en þær
eru skynsamar litlar hetjur. Mín skoðun er sú
að þær hafa ekki komið ver út úr þessu held-
ur en ef þær hefðu aldrei kært. Þær stóðu
með sér, það var hlustað á þær og tekið mark
á þeim. Sóley og Sunna koma sterkari út úr
þessum erfiðleikum en áður því þær hafa trú
á sjálfum sér - það er þeirra styrkur.
ÞETTA ERU SLYS ;...
A plús, auglýsingastofa f i r ' :. ' | I - ■ v ■ ■ W.u* . K 1 1 mtímmk Wm, | 'IÍÉiit 1 il 'ÉÉÉm ■ iE' ■•" * - j n -'L''•■« B
...SEM AUÐVELT ER AÐ FORÐAST /\IV?