Dagblaðið Vísir - DV - 07.05.2005, Blaðsíða 27

T3V Helgarblað
LAUGARDAGUR 7. MAÍ2005 27
Um þetta leyti eru fimm ár síðan Áslaug Perla var svívirt og
myrt. Morðinginn, Ásgeir Ingi Ásgeirsson bar að hann hafi átt
við hana samfarir með hennar vilja nokkrum mínútum áður.
Gerður Berndsen, móðir Áslaugar Perlu hefur aldrei verið sátt
við að fyrir dómi skildi ekki hafa verið tekin af öll tvímæli um
hvað gerðist. Hún hefur nú aflað þeirr upplýsinga sem hún
þurfti til að sýna fram hvernig hann svívirti hana og nauðgaði
fyrir morðið. Auk þess fylgir frásögn stúlku sem skrifaði Gerði
eftir lát Áslaugar Perlu og lýsti hvernig morðinginn, þremur
árum áður gekk í skrokk á henni, hélt hnífi við háls hennar,
hótaði að drepa hana og drap í sígarettum á líkama hennar.
„ÞaÖ víkur ekki úr huga mér
hvemig henni hlýtur að hafa liðið
þegar hún fann að hún réði ekki við
manninn og var á leið fram af
svölunum og fallið niður beið henn-
ar. Ég spyr mig líka hvað hún hugs-
aði á leið niður af tíundu hæð á
steinsteypta stéttina fyrir neðan,"
segir Gerður og það fer hrollur um
hana. Hún segir að ekki líði sá dagur
að Áslaug Perla sé ekki í huga henn-
ar; ekki bara einu sinni, heldur
margoft yflr daginn.
„Hvar væri hún ef hún væri á lífi,
væri hún gift og ætti hún böm og
hvemig væri líf hennar? Þessar
áleitnu spumingar leita á mig og
mér finnst það svo ósanngjamt að
hún skuli ekki hafa fengið að lifa og
njóta þess sem lífið hefur upp á
bjóða. Ef ég gæti myndi ég drepa
þennan mann sem fór svona með
hana; svívirti og myrti miskunnar-
laust með köldu blóði,“ segir hún og
bætir við að það sé ekki á færi venju-
legrar manneskju að skilja þann
skepnuskap og viðbjóð sem hrærst
hefúr í huga morðingjans.
Var nýkomin af Vogi
„Ég veit að hann hefur einhvem
tíma verið lítið saklaust bam því ég
vil ekki trúa að nokkur mannvera
fæðist ill. Einhvers staðar á leiðinni
hefur illskan yfirtekið huga hans,“
segir hún alvarleg og horfir fram.
Morðið á Áslaugu Perlu sem aðeins
var liðlega tvítug átti sér stað í einni
blokkinni við Engihjalla í Kópavogi.
Gerður horfir til baka og rifjar upp
dagana fyrir þennan atburð sem
varð til þess að himinn og jörð
hrundu yfir hana á einu augnabliki.
,Áslaug Perla var nýkominn úr
meðferð á Vogi. Hún fór aðeins í af-
vötnun en hafði ekki farið áður. Ég
vissi að hún djammaði of mikið og
reykti hass. Skömmu áður hafði hún
róast og var byrjuð að vera aftur með
kærasta síntrm til nokkurra ára en
slimað hafði upp úr sambandinu.
Hún var á þeirri línu að vilja breyta
lífi sínu og því ákvað hún að fara.
Eftir að hún kom af Vogi datt hún
nánast strax í það aftur og eftir þá
helgi ræddi hún við mig um að hún
vildi fara aftur og áfram upp á Vík.
Hún pantaði og reiknaði með að
komast þá vikuna. Það varð ekki og
hún fór út að skemmta sér þetta
föstudagskvöld. Ég var ekki mjög
hrifin en ég vissi að hún væri að fara
á næstu dögum og það þýddi ekkert
að ergja sig á því. Á laugardags-
morgninum vaknaði ég snemma,
var með Andra Pétur dótturson
minn sem Ragnheiður eldri dóttir
mín á, og var ekki mjög áhyggjufull
vegna Áslaugar Perlu. Reiknaði með
að hún hefði farið til kærasta síns
sem bjó í Kópavogi," útskýrir Gerð-
ur.
Lamaðist við fréttirnar
Hún hikar ögn og hugsar aftur í
tímann. Heldur síðan áfram og segir
að í hádegisfréttum hafi hún heyrt
fréttir um unga stúlku sem fallið
hefði af svölum í Kópavogi.
,AUt í einu varð ég ofboðslega
hrædd um að um Áslaugu væri að
ræða. Hringdi í pabba Áslaugar
Perlu og þegar hann kom var ákveð-
ið að ég hringdi á lögreglustöðina.
„Þeir sögðu mér í gegnum sím-
ann að þetta hefði verið hún,“ segir
hún og þagnar. Réttir síðan úr sér og
það er greinilegt að minningin er
henni erfið. Fer síðan fram úr sjálfri
sér og talar um prest sem hafi komið
og dagana á eftir.
„Hvar var ég? Já, hvað ég gerði
þegar ég kom úr símanum? Ég
fleygði símanum í gólfið og lagðist
upp í rúm gjörsamlega lömuð. Gat
ekki einu sinni spurt hvað hefði gerst
og vildi ekki tala við neinn, bað fólk
að fara, ég vildi frið. Ég man að það
kom einhver og gaf mér sprautu og
skildi eftir róandi lyf. Ég get ekki lýst
líðan minni en ég man að við pabbi
hennar fórum daginn eftir eftir á
lögreglustöðina. Nei, ég man lítið frá
þessum tíma. Það rennur allt sam-
an,“ segir hún og bætir við að næstu
dagar á eftir hafi farið í undirbúning
útfararinnar.
Hefur aldrei jafnað sig eftir
áfallið
„Ég fór nádofin í gegnum þetta,
véit ekki hvemig," útskýrir hún og
játar að höggið hafið riðið yfir af full-
um þunga eftir að öllu umstangi í
kringum hana var lokið.
„Þá tók við líðan sem meira eða
minna hefur fylgt mér síðan. Það var
að koma sumar og ég var í veikinda-
fríi frá vinnu. Ég hefði ekki undir
nokkrum kringumstæðum getað
unnið eða verið í kringum fólk.
Næstyngsta systir mín var mikið hjá
mér en það var eins og ég vissi ekki
af henni eða neinttm nærri mér. Ég
vildi bara liggja í rúminu og það var
minn staður þetta sumar. Ég var tóm
og átti hvorki orku né vilja til að um-
gangast fólk. Ég er stundum spurð
hvort ég sé ekki að jafiia mig en í
hreinskilni sagt held ég að það verði
aldrei. Ég get ekki sætt mig við að líf
dóttur minnar hafi verið hrifsað frá
henni á þennan hátt. Ég er ekki lif-
andi nema að hluta, það dó svo mik-
ið í mér við þetta. Mér finnst hafa
verið slökkt á mér þegar þetta gerð-
ist,“ segir hún síðan.
„Ég hef ekki náð eðlilegri orku á
ný og ef ég á að geta stundað starf
mitt eðlilega, þá þýðir ekki fyrir mig
að fara síðar í rúmið en tíu á kvöldin.
Það fer svo mikil orka í sorgina og
það að hugsa svona stöðugt um
þetta. Ég ræð einfaldlega ekki við
annað. Líf mitt er því afskaplega fá-
nýtt dag frá degi og ég geri lítið ann-
að en vera heima og í vinnu," segir
Gerður.
Enn eitt áfallið
Það er ekki úr vegi að áætla að
áfallið sem Gerður fékk við lát Ás-
laugar Perlu hafi verið komið sem
fyllti mælinn. Hún var ekki að upp-
lifa sorgina í fyrsta eða annað sinn.
Haustið 1993 lést ungur piltur sem
var að klifra upp á þaki, bjarta sum-
amótt, á Ljósvallagötunni. Vinkona
hans svaf þar undir þakglugga. Þeg-
ar hann fetaði sig í átt að glugganum
hrasaði hann, missti jafnvægið og
lést við fallið. Hann hét Pétur og var
systursonur Gerðar. Hann var afar
efhilegur piltur, vel gefinn og klár.
Hann hafði fengið inngöngu í
Myndlista- og handíðaskólann þetta
haust og átti framtí'ðina fyrir sér.
Gerður segir lát hans hafa verið
mikið áfall. Hann var á aldur við
elstu dóttur hennar og á milli þeirra
var mikill vinskapur. „Pétur var
meira en systursonur minn því hann
var að mestu alinn upp hjá móður
minni. Lát hans var skyndilegt og
þetta var mUdð högg sem fjölskyldan
varð fyrir og hún var lengi að jafna
sig á. Aðeins einum og hálfum mán-
uði áður varð elsta systir mín, Anika,
bráðkvödd. Hún hafði fáum árum
áður flutti aftur til landsins frá Lux-
emborg. Það var ekki síður erfitt að
komast í gegnum það og bömin
hennar þurftu mikið á okkur að
halda.
Áslaug Perla Minning hennarlifírog
móöir hennar berst fyrir þvl að fullu réttlæti
verðináð.
„Móðir mín lést síðan í lok árs
1998,“ bendir Gerður á en hún á
einnig að baki skilnað við mann sinn
á þessu tímabili. Harmleikurinn í
Engihjallanum þegar Áslaug Perla
var myrt var því enn eitt áfallið og í
ratm ekki flóldð að álykta svo að eitt-
hvað hafi látið undan síga hjá Gerði.
Það em takmörk fyrir hve mikið er
hægt að leggja á hverja manneskju.
Gerður segir að vissulega sé það rétt.
Hún geti ekki sagt hvort hún hefði
átt aðveldara með að vinna úr harm-
inum sem hún upplifði þegar dóttir
hennar dó ef ekíd hefði verið fyrir
hve mikið hafði verið á hana lagt.
Sorginni sé aldrei hægt að venjast og
það er illt að sætta sig við að missa
barn.
„Ég er ósátt og sætti mig aldrei á
meðan ég lifi við að viðbjóðslegur
morðingi skuli taka sér þann rétt að
ráðskast með líf dóttur minnar."
Nauðgað og svívirt fyrir
morðið
Gerður hefur barist frá því hún
missti dóttur sfna fyrir að það verði
viðurkennt að morðinginn nauðgaði
og svívirti Áslaugu Perlu á hrotta-
fenginn hátt áður en hann kastaði
henni fram af svölunum. Hún segir
að hann hafi verið dæmdur fyrir
morðið en ekki nauðgunina og með-
ferðina.
„Ég get ekki sætt mig við að fólk
hafi þá mynd af því sem gerðist að
hún hafi haft samfarir við hann sjálf-
viljug eins og hann skýrði frá. Enda
styðja öll gögn málsins að svo hafi
ekki verið. Eg veit að hún hefur
barist af alefli gegn honum. Á það
var engin áhersla lögð í dómnum að
sannleikurinn kæmi fram. Það var
eins og það væri aukaatriði og ein-
hver sagði við mig á eftir:
„Hvað er þetta eiginlega mann-
eskja, er ekld nóg fyrir þig að hann
skyldi vera dæmdur fyrir morð?"
Gerður segir það bara alls ekki
vera, hún vilji hreinsa nafn dóttur
sinnra. Hún hefði viljað það sjálf;
réttlætiskennd Áslaugar Perlu hafi
verið mikil og hafi hún fylgst með
væri hún ekki sátt. Gerður heftir gert
allt sem í hennar valdi stendur til að
koma því á framfæri. Reyndi hvað
hún gat að fá dóminn til að taka á því
en gögnum sem hún vildi að væru
tekin gild fyrir dómi var vísað frá.
Hún hefur barist við kerfið og skrifað
„Hún var án nær-
buxna sem hann
hafði rífið utan af
henni og fundust rífn-
ar í vasa morðíngj-
ans."
umboðsmanni Alþingis; án árang-
urs. Það er eins og þetta skipti ekki
máh, henni átti að vera nóg að hann
fengi fjórtán ára dóm. Hún tekur
fram að það sé ekki aðalatriðið hvort
hann hefði fengið lengri dóm; að-
eins að sannað sé að Áslaug Perla
hafi ekki þýðst þennan mann. Lýs-
ing hans á því sem gerðist sé ógeðs-
leg þar sem hann beinlínis gerir
dóttur hennar soralega og lausláta.
Það geti engin kona, hvorki lífs né
liðin, setið undir því að þannig hafi
hún verið.
Rifnar nærbuxur í vasa morð-
ingjans
Gerður útskýrir hvað í atburða-
rásinni og gögnum málsins sanni að
hennar mati að dóttir hennar hafi
ekki átt samfarir sjálfviljug við morð-
ingjann. Áslaug Perla fór með hon-
um í Engihjallann undir því yfirskini
að hún væri að fara í partí. Leigubíl-
stjórinn sem ók þeim ber að hún
hafi beðið í bílnum á meðan hann
hafi farið að kanna málið. Hún beið í
um það bil tuttugu mínútur en þá
kom hann aftur út og sagði henni að
koma. Hann horfði á eftir þeim en
það voru ekki liðnar tíu mínútur, lík-
lega sjö til átta mínútur þegar hann
hrinti henni fram af svölunum.
Gerður segist sjálf hafa farið á
stúfana og talað við leigubflstjórann
til að fá þetta staðfest. Útilkokað sé
að á þeim tfrna hafi þau farið upp á
tíundu hæð og haft samfarir í friði og
spekt.
„Það stenst ekki enda er það
fleira sem sýnir að svívirðing átti sér
ekki stað átakalaust. Hún hefur
barist um á hæl og hnakka. Á ytri
kynfærum hennar var langur djúpur
skurður um það bil sentimeter á
breidd og 4-5 á lengd. Hún var án
nærbuxna sem hann hafði rifið utan
af henni og fundust rifhar í vasa
morðingjans," segir hún, stendur
upp og sækir sams konar nærbuxur
sem Áslaug Perla keypti tveimur
dögum áður til að hafa með sér á
Vflc.
„Þetta eru sterkar buxur og það
rífur þær enginn nema með átökj
um,“ segir hún og teygir úr þeim. Á
enni hennar var líka stór og mikil
kúla sem sannað var að gat ekki hafa
komið við fallið. Hún bendir síðan á
að Áslaug Perla hafi verið í smekk-
buxum sem féllu alveg að henni.
„Sylgjan var rifin frá, það hefur
þurft átak til að ná þeim niður af
mjöðmunum á henni. Buxumar
voru vafðar utan um ökkla hennar
þannig að hún hefur ekki getað not-
að fætuma til að sparka frá sér. Síð-
an dirfist hann að halda því fram að
hún hafi verið ánægð og allt hafi
þetta farið fram með hennar vilja á
örfáum mínútum!" segir Gerður reið
og sár yfir að ekki skuli hafa verið
sýnt fram á það með óyggjandi hætti
að maðurinn hafi logið blákalt upp á
látna dóttur hennar.
Til allra hluta líklegur
Gerður bendir einnig á að fleira
hafi komið fram sem sýni fram á lygi
morðingjans og renni stoðtun undir
hvað hafi raunverulega farið fram á
ganginum og svölum tíundu hæðar
við Engihjalla.
„Ég fékk bréf frá stúlku sem ég
þekkti ekld neitt skömmu eftir að Ás-
laug Perla dó. í bréfinu lýsir hún
kynnum sínum af morðingjanum og
bendir mér á að hann sé til allra illa
hluta lfldegur. í bréfinu skýrir hún
frá upphafi kynna þeirra tveimur
árum áður þegar hún réði sig í fisk-
vinnu í Þorlákshöfh. Ásgeir Ingi,
morðingi Áslaugar Perlu, var þar að-
stoðarverkstjóri. Hún lýsir andúð-
inni sem hún hafði á honum allt frá
fyrstu tíð," segir Gerður sem fékk
leyfi stúlkunnar til að leggja bréfið
fram í dóminum. Stúlkan benti
henni einnig á kæru sem hún hafði
lagt fram hjá lögreglunni á Selfossi
og þá þrautargöngu hennar að ná
ffarn rétti sínum og hótunum Ás-
geirs í kjölfarið.
Bréf stúlkunnar er trúverðugt,
skrifað af einlægni, skynsemi og án
allrar reiði eða hefnigimi. Frásögn
hennar í stórum dráttum er á þá leið
að vinkona hennar hafi tekið upp
samband við Ásgeir skömmu eftir að
stúlkumar hófu að vinna í frystihús-
inu í bænum. Þær leigðu íbúð á
staðnum og þar dvaldi Ásgeir Ingi
„Ég fleygði símanum í
gólfið og lagðist upp í
rúm gjörsamlega löm-
uð"
meira eða minna eftir það. Hún lýsir
ruddafenginni framkomu hans við
hana inni á heimili hennar. Hvemig
hann óð yfir þær, borðaði matinn
þeirra eins og hann hefði greitt hlut
á móti þeim og hegðaði sé eins og
hann ætti heimilið einn fyrir sig.
Stúlkan átti erfitt með að sætta sig
við yfirganginn og lét það í ljós án
orða. Hún segir ljóst að Ásgeir Ingi
hafi átt erfittt með að sætta sig við að
hún liði ekki frekju hans og virðing-
arleysi við hana inni á eigin heimili.
Fantabrögð og ofbeldi
í bréfinu er lýsing á kynlífi hans
og vinkonu hennar samvæmt frá-
sögn hennar sjálfrar.
„...hún talaði um að kynlíf þeirra
einkenndist af fantabrögðum og of-
beldi..." Htln segir að hún hafi ekki
litið á það sem nauðgun en lflcaði
ekki aðfarirnar. í bréfinu segir hún
frá hvernig Ásgeir Ingi fór mað hana
tveimur mánuðum eftir kynni
þeirra. Þau komu þá heim af dans-
leik á Selfossi ásamt vinkonu henn-
ar. Ásgeir var meðvitaður um andúð
stúlkunnar á sér og milli þeirra hófst
rifrildi „...þegar hann kom heim
trylltist hann og ásakaði mig um
daður við vin hans..." skrifar hún
orðrétt.
Á meðan á því stóð gaf hún vin-
konu sinni úrsÚtakosti, annað hvort
færi Ásgeir úr húsi eða hún. Vinkon-
an brást þannig við að hún hljóp
grátandi út ogÁsgeir Ingi varð tryllt-
ur úr reiði þegar hún hvarf út.
„..Ásgeir réðst á mig, keyrði mig
fram og aftur um alla íbúð, henti
mér í veggi, sparkaði hvað eftir ann-
að í mig og reyndi að kyrkja mig,"
segir orðrétt í bréfi hennar. Hún gat
flúið undan honum inn á salemi þar
sem hún reyndi að hringja á hjálp,
en hann braut upp hurðina. Þreif af
henni símann og mölbraut hann og
hvarf á brott. Hún lýsir því síðan
hvemig hún hafi farið í lost og verið
sem lömuð enda hafi hún aldrei
upplifað neitt þessu líkt áður.
Skreið grátandi inn í rúm
Ásgeir Ingi hvarf á brott og hún
skreiddist fram, læsti að sér og reyndi
að sofna. En þetta var skammgóður
vermir því hann sneri aftur og ham-
aðist á hurðinni. Hún óttaðist að
hann myndi brjótast inn og vinna
spjöll á íbúðinni sem hún var með á
leigu og þorði ekki annað en að
opna. Ásgeir Ingi mddist inn vopn-
aður hnífi. Hann keyrði hana niður í
sófa í stofunni og þar hélt hann
hnfíhum að henni „...að mér virtist í
heila eilífð. Hann sagðist myndu
drepa mig og það yrði gert á ákveðn-
um tfrna, taldi niður mínútumar þar
til ég myndi deyja“. „Jæja það em
þrjátíu mínútur þar til þú deyrð,
hlakkar þú ekki til?“ hefur hún eftir
honum. Hann hélt áfram að telja
niður að dauðastund hennar.
Stúlkunni fannst líða heil eilífð en
gat ekki áttað sig á tfrnanum. Ásgeir
sagði að hennar ein von væri að vin-
kona hennar og kærasta hans kæmi
til baka. Þá myndi hún sleppa lifandi.
,ÁUan þennan töna gerði hann
mér allt til miska, drap í sígarettum á
mér, henti þeim í mig, lýsti hvemig
hann ætlaði að fara að því að drepa
mig, hvemig harm kæmist upp með
það."
í sófanum kvaldi hann hana og
píndi í góða stund, upplýsti hana
með hnífinn að hálsi hennar um að
hann væri í góðum samböndum
innan lögreglunnar. Það var henni til
bjargar að vinkonan kom til baka.
Stúlkan skreið í miklu sjokki grátandi
inn í rúm en daginn eftir kom móðir
hennar austur og náði í hana. Þær
héldu rakleiðis til lögreglunnar á Sel-
fossi, sýndu þar áverkana á lflcaman-
um og óskuðu eftir að lögreglan færi
og skoðaði ummerki eftir atburðinn.