Hugur - 01.06.2008, Blaðsíða 107

Hugur - 01.06.2008, Blaðsíða 107
Gagnrýnar manneskjur 105 borin ásamt ýmsu öðru úr raunhyggju 20. aldar er hið tæknilega skynsemishugtak enn í fúllu fjöri svo sem sjá má í áherslunni á aðferðir og aðferðafræði sem kjarna vísindanna. Þetta tæknilega skynsemishugtak var hins vegar framandi í grískri heimspeki, ekki síst í heimspeki Sókratesar, Platons og Aristótelesar. Finnski heimspeking- urinn Georg Henrik von Wright lýsir þessu svo: I stað þess að áh'ta grísk vísindi vanþróuð væri réttara að segja að þau hafi verið vísindi í öðrum skilningi en okkar, að þau setji sér önnur markmið, leiti gilda á annan hátt en nútímavísindi gera. Þau mótuðust af þeirri viðleitni að finna í skynsamlegri skipan náttúrunnar reglur fyrir sann- gjarnri samfélagsskipan, að finna mælikvarða fyrir hið góða líf og jafn- framt hvaða takmörk maðurinn ætti að virða til að sleppa við refsingu. Þetta viðhorf að hið skynsamlega sé það sem er sanngjarnt og réttmætt er okkkur framandi." Það skynsemishugtak sem von Wright eignar hinum grísku vísindum er aug- ljóslega allt annað en hið tæknilega skynsemishugtak sem ég lýsti hér á undan. Viðfang skynseminnar er ekki einungis leiðir að markmiðum heldur einniggildis- dómar um óh'k markmið. Hjá Hönnuh Arendt birtist hin gríska hugmynd um skynsemina í því að hæfileikinn til að hugsa - „hæfileikinn til að greina rétt frá röngu, fagurt frá ljótu“ - getur komið í veg fyrir að maður fremji ihvirki. Hugsun er gagnrýnin rannsókn, ekki bara á leiðum að gefnum markmiðum heldur einnig á markmiðunum sjálfum. I samræmi við þetta getum við bætt nýjum lið við til- gátuna að ofan um hvað það sé að vera gagnrýnin manneskja: (III) Gagnrýnin er sú manneskja sem býr yfir (i) gagnrýnu hugferði, þ.e. hún íhugar eigin skoðanir, bæði inntak þeirra og forsendurnar sem þær byggja á, (ii) skynsamlegum sköpunarmætti, þ.e. hún breytir í samræmi við hugs- anir sínar, hugsunin úthverfist í verki, og þessu til viðbótar þá (iii) beinist gagnrýni hennar og sköpunarmáttur að henni sjálfri sem siðferðilegri veru ekki síður en ytri viðfangsefnum. En erum við þá komin til botns í því hvað það er að vera gagnrýnin manneskja? 4. Gagnrýnið samfélag Kannski byggist gagnrýni hinnar gagnrýnu mannsekju á því að hún sé skynsemis- vera í hinum forna gríska skilningi þess orðs. Ef við förum aftur til myndar Rodins af hugsuðinum, þá má segja að þar birtist skynsemin í þögulli og djúpri íhugun. Samfélag skynsamra einstaldinga verður þá samfélag einstaklinga sem leggja sig niður við shka íhugun. Á næstu síðu höfum við mynd af því. 11 Georg Henrik von Wright, Jerúsalem, Aþena og Manchester", Framfaragodsögnin, íslensk þýð- ing eftir Þorleif Hauksson, Hið íslenzka bókmenntafelag, Reykjavík 2003, bls. 132.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168
Blaðsíða 169
Blaðsíða 170
Blaðsíða 171
Blaðsíða 172
Blaðsíða 173
Blaðsíða 174
Blaðsíða 175
Blaðsíða 176
Blaðsíða 177
Blaðsíða 178
Blaðsíða 179
Blaðsíða 180

x

Hugur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Hugur
https://timarit.is/publication/603

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.