Heimilisritið - 01.02.1951, Qupperneq 24

hálfsofandi með byssuna 1
hendinni. Tunglið hafði skinið
skært inn í klefann fyrr um
kvöldið, en nú var það horfið.
Hún hafði ekki gleymt heit-
ingum sínum eitt andartak í
þessa fjóra sólarhringa. Hún
var ekki í vafa um, að hann
myndi skjóta hana, ef hún ljóst-
aði upp um hann, og því hugs-
aði hún ekki um annað en
reyna að ná af honum byss-
unni. Hún hafði ávallt reynt að
blekkja hann og vinna traust
hans, og eftir því, sem á leið,
varð hún vonbetri, þegar hún
tók eftir, að hann laðaðist meir
og meir að henni, og átti æ
erfiðara með að spyrna á móti
áhrifunum af yndisþokka henn-
ar.
í gær, til dæmis, þegar hún
stóð við kýraugað og horfði út
yfir hafið, kom hann til henn-
ar og lagði arminn ósköp ró-
lega utan um hana. Hún fann
hvernig hann titraði, alveg eins
og mótleikarar hennar, þegar
þeir gleymdu eitt andartak, að
þeir voru að leika, og hún hafði
þá haldið, að nú fengi hún tæki-
færið. Hún hafði snúið sér við
og brosað við honum, en hann
hafði samstundis dregið sig í
hlé.
ÁTTI hún að vekja hann og
daðra dálítið við hann? Bros
hennar varð hörkulegt. Hann
hafði kallað hana tilfinninga-
lausan fisk. Hún kreppti hnef-
ana, glóandi af reiði. Hún ásetti
sér að reyna.
„Pete!“ kallaði hún lágt.
Hann vaknaði samstundis.
„Kölluðuð þér?“
„Já, Pete ... ég ... ég er
hrædd.“ Hann stóð strax upp.
„Hvað er að? Það er ekkert
að óttast.“
„Ég veit ekki ... ég varð allt
í einu svo hrædd. Það er svo
dimmt. Ég heyrði yður anda,
en svo fannst mér ég hætta að
heyra það allt í einu.“
Hann hnussaði ofurlítið. „En
sú vitleysa. Sofið bara.“
Hún heyrði hann leggjast
aftur og draga andann.
,Pete!“ kallaði hún aftur.
„Vaknið þér, Pete!“
„Hvað viljið þér?“
„Komið þér og setjizt hjá
mér.“
Hann var svo hljóður, að hún
vissi ekki, hvort hann hefði
heyrt* til hennar. Svo fann hún,
að hann settist gætilega á rúm-
stokkinn. Hún fálmaði hljóð-
lega fyrir sér, unz hún fann
hönd hans. Þegar hann lyfti
henni að vörum sér, fór titr-
ingur um hana, eins og hún
hefði snortið rafmagnsþráð. Svo
laut hann allt í einu niður að
henni og kyssti hana. Röddin
22
HEIMILISRITIÐ