Heimilisritið - 01.02.1951, Qupperneq 40

„Einmitt, það er merkilegast.
af þessu öllu, hann átti liana, en
þó voru annars manns upphafs-
stafir á gjörðinni. Hvers vegna?“
„Það get ég ekki ráðið í. Get-
ur þú það“. -
„Ef til vilf. Tókstu ekki eftir
annarri áletrun?“
„Jú, eitthvað er þar, það lítur
helzt út fyrir að' vera kóróna“.
„ J á, skj aldarmerkiskóróna,
merki um háa tign. Hún er
mynduð af fjórum perlum og
jarðarberjablöðum, markgreifa-
kóróna. Við getum því ályktað,
að þessi óþekkti B hafi átt rétt
á slíkri kórónu“.
„Þú álítur, að þessi óásjálega
tíekt hafi tilheyrt markgreifa?“
Dacre brosti einkennilega.
„Eða einhverri persónu í
markgreifafjölskyldu, það verð-
ur ráðið af áletruninni".
Eftir dálitla þögn, spurði hann
allt í einu:
„Trúir þú á drauma?“
Ég veit ekld, hvort það var
vegna svipsins á Dacre eða ein-
hvers í fasi hans, en ég fylltist
skyndilega óskiljanlegum hryll-
ingi við göinlu, skorpnu leður-
trektina.
„Ég hef oftar en einu sinni
fengið mikilsverðar upplýsingar
í draumi“, sagði vinur minn
íbygginn á svip. „Eg hef gert
mér það að reglu, þegar ég hef
verið í vafa um einhver atriði
varðandi hluti, sem ég hef eign-
azt, að leggja hlutinn við lilið-
ina á mér meðan ég sef, í von
um að' öðlast einhverja vit-
neskju. Þó þessi aðferð sé ekki
viðurlcennd af vísindunum,
l'innst mér hún alls ekki svo frá-
leit. Eftir minni skoðun getur
lilutur, sem sterkar, mannlegar
tilfinningar — sorg eða gleði —
hafa verið tengdar, verið um-
vafinn sérkennilegri angan eða
hugsanatengslum, sem orkað
getur á næma vitund manns“.
„Þú átt við, að ef ég legðist
til dæmis til svefns með þetta
gamla sverð við hlið mér, gæti
mig dreymt um .einhvern blóð-
ugan verknað, þar sem það hefði
komið við sögu?“
„Agætt dæmi; og það er stað-
reynd, að ég hef notað mér þetta
sverð á þennan hátt. I svefni sá
ég hvernig eigandi þess dó. Hann
var veginn í bardaga, sem ég
vissi ekki þá, að hefði verið háð'-
ur, en fékk það staðfest síðar.
En svo við víkjum aftur að
trektinni. Eg sofnaði kvöld eitt
með liana við hlið mér og fékk
merkilega vitneskju um afnot
hennar“.
„Hvað drevmdi þig?“
„Mig dreymdi —“. Hann
þagnaði allt í einu, og svipur
hans varð spenntur.
„Svo sannarlega“, sagði hann,
„það var þó ágæt hugmynd og
38
HEIMILISRITIÐ