Milli mála - 01.01.2011, Blaðsíða 217

217
um það að hann myndi aldrei framar ónáða hana og kvaddi með
miklu fálæti.
Það styttist í herferðina. Prinsinn af Navarre átti að ganga í
herinn. Tilhugsunin um fjarveru hans fyllti greifynjuna angist og
hún óttaðist hætturnar sem biðu hans. Hún afréð að koma sér hjá
því að þurfa að fela vanlíðan sína og ákvað að eyða sumrinu á jörð
sem hún átti og var í þrjátíu mílna fjarlægð frá París.
Hún gerði alvöru úr þessu; kveðjustund hennar og prinsins var
svo sársaukafull að þau gátu ekki annað en litið á það sem illan
fyrirboða. Greifinn af Tende varð eftir hjá konunginum eins og
embætti hans kvað á um.
Hirðin átti að flytja sig nær hernum. Setur frúarinnar af Tende
var ekki langt undan; eiginmaður hennar sagði henni að hann
myndi dvelja þar eina nótt vegna verka sem hann átti ólokið. Hann
vildi ekki að hún héldi að hann kæmi til að hitta hana. Ástin hafði
fyllt hann gremju í garð greifynjunnar. Framan af hafði frúnni af
Tende þótt prinsinn af Navarre sýna henni svo mikla virðingu og
hún sjálf vera svo dyggðug að hún hafði hvorki vantreyst honum né
sjálfri sér. En tíminn og tækifærin höfðu orðið dyggð hennar og
virðingu yfirsterkari og skömmu eftir að hún kom á landareign sína
varð henni ljóst að hún var með barni. Ekki þarf annað en að hugsa
um mannorð hennar og samband hennar við eiginmanninn til að
geta sér til um örvæntinguna sem greip hana. Oft var hún að því
komin að binda enda á líf sitt; koma eiginmanns hennar vakti þó
veika von hjá henni og hún afréð að bíða og sjá hvort hún yrði sér í
hag. Við vonleysið bættist sú sorg að La Lande, sem hún hafði skilið
eftir í París til að koma bréfum á milli hennar og ástmannsins, féll
frá nokkrum dögum síðar og hún var hjálparlaus einmitt þegar
þörfin var hvað mest.
Á meðan á þessu stóð hafði herinn umkringt óvinina. Ást hennar
á prinsinum af Navarre olli henni stöðugum ótta þótt hún væri sjálf
þjökuð af hryllingi og skelfingu.
Ótti hennar reyndist á rökum reistur; henni barst bréf frá
hernum sem greindi frá lokum umsátursins og falli prinsins af
Navarre síðasta dag þess. Hún missti meðvitund og var viti sínu
fjær; það gerðist oftar en einu sinni. Stundum fann hún eins konar
MADAME DE LAFAYETTE