Læknablaðið : fylgirit - 01.01.2011, Qupperneq 80

XV VISINDARAÐSTEFNA H I
FYLGIRIT 66
raðir á 5' enda (stýrill, útröð 1 og innröð 1 sem inniheldur þrjár Alu-
raðir) MLHl-gens í eðlilegri þarmaslímhúð, blóðfrumum og tveimur
ristilkrabbameinsfrumulínum, RKO og SW48.
Niðurstöður: Kortlagning fékkst á mynstri metýleringar Alu-
raða í 5'-enda MLHl í eðlilegri þarmaslímhúð, blóðfrumum og
ristilkrabbameinsfrumulínum. Yfirmetýlering á Alu-röðum greindist
í eðlilegu frumunum og svæðið milli Alu-raða og stýrils voru ekki
eða lítið metýleraðar í þeim frumum. Undirmetýlering á Alu-röðum,
einkum tveimur þeirra og yfirmetýlering á stýrli og á svæðum milli
stýrils og Alu-raða greindist í RKO og SW48 frumulínum.
Ályktanir: Metýlering Alu-raða í fyrstu innröð MLHl-gens getur borist
yfir á MLHl stýril í ristilkrabbameinsfrumulínunum RKO og SW48.
E 197 Snemmkomnir fylgikvillar eftir lokuskipti vegna
ósæðarlokuþrengsla á íslandi 2002-2006
Inga Lára Ingvarsdóttir1, Sólveig Helgadóttir1, Ragnar Danielsen1-2, Tómas
Guðbjartsson14
’Lœknadeild HÍ, 2hjartadeild, ^hjarta- og lungnaskurðdeild Landspítala
ili1@hi.isv
Inngangur: Ósæðarlokuskipti er önnur algengasta hjartaaðgerðin og eru
ósæðarlokuþrengsli algengasta ábendingin. Tilgangur rannsóknarinnar
var að gera ítarlega rannsókn á árangri ósæðarlokuskipta vegna
ósæðarlokuþrengsla á íslandi.
Efniviður og aðferðir: Aftursæ rannsókn sem náði til allra sjúklinga með
ósæðarlokuþrengsl er gengust undir ósæðarlokuskipti á Landspítala á
árunum 2002-2006, samtals 156 einstaklinga. Sleppt var 29 sjúklingum
sem fóru í aðgerð vegna ósæðarlokuleka eða höfðu áður farið í
hjartaaðgerð. Meðalaldur var 71,7 ár (bil 41-88) og karlar 64,7%. Skráðir
voru áhættuþættir og fylgikvillar aðgerðanna, þar á meðal skurðdauði,
en einnig niðurstöður hjartaómunar fyrir og fyrst eftir aðgerð.
Niðurstöður: Algengustu einkenni voru mæði (80,8%) og hjartaöng
(52,6%), en 11 sjúklingar voru án einkenna. Fyrir aðgerð var
hámarksþrýstingsfall (AP) að meðaltali yfir lokuna 74,1 mmHg,
útfallsbrot (EF) 57% og EuroScore 9,6%. Meðal aðgerðar- og tangartími
voru 282 og 124 mínútur. Ríflega helmingur sjúklinganna gekkst
samtímis undir kransæðahjáveitu og níu undir aðgerð á míturloku.
Lífrænni loku var komið fyrir í 127 aðgerðanna (81,4%), í 102 tilvikum
án grindar (stentless), og gerviloka hjá 18,6% sjúklinganna. Meðalstærð
ígræddra loka var 25,6 mm (bil 21-29) og hámarksþrýstingsfallandi
yfir nýju lokuna viku frá aðgerð 28,1 mmHg. Algengustu fylgikvillar
eftir aðgerð voru nýtilkomið gáttatif (64%) og nýmaskaði (32%) en 19
sjúklingar (12,2%) fengu fjöllíffærabilun. Enduraðgerð vegna blæðingar
þurfti í 12% tilfella. Miðgildi legutíma var 13 dagar, þar af einn á
gjörgæslu. Skurðdauði (<30 d.) var 6,4%.
Ályktanir: Fylgikvillar em tíðir eftir ósæðarlokuaðgerðir, sérstaklega
gáttatif og nýmaskaði en einnigblæðingar sem oft krefjast enduraðgerðar.
Skurðdauði er helmingi hærri en eftir kransæðahjáveituaðgerðir, sem er
í samræmi við aðrar rannsóknir.
E 198 Enduraðgerðir vegna blæðinga eftir opnar
hjartaskurðaðgerðir á íslandi. Tíðni, fylgikvillar og afdrif sjúklinga
Njáll Vikar Smárason1, Hannes Sigurjónsson2, Kári Hreinsson3, Þórarinn
Arnórsson2, Tómas Guðbjartsson1'2
‘Læknadeild HÍ, ^hjarta-og lungnaskurðdeild og ^svæfinga- og gjörgæsludeild Landspítaia
nvs1@hi.is
Inngangur: Blæðing er algengur fylgikvilli opinna hjartaaðgerða. í
alvarlegum tilfellum getur þurft að taka sjúklinga aftur á skurðstofu til
að stöðva blæðinguna. Tíðni og afdrif í kjölfar enduraðgerðar er ekki
þekkt hér á landi og er tilgangur rannsóknarinnar að bæta úr því.
Efniviður og aðferðir: Sjúklingar 18 ára og eldri sem gengust undir
enduraðgerð vegna blæðinga eftir opna hjartaskurðaðgerð á tímabilinu
2000-2005 voru fundnir eftir tveimur aðskildum skrám. Úr sjúkraskrám
voru meðal ananrs skráð lyf sjúklings fyrir aðgerð, blóðgjafir,
fylgikvillar og legutími.
Niðurstöður: Alls voru gerðar 103 enduraðgerðir (meðalaldur 67,9 ár, 75
karlar) sem er 8% hjartaaðgerða á tímabilinu. Þriðjungur sjúklinganna
tóku acetýlsalicýlsýru og átta klópídógrel síðustu fimm dagana fyrir
aðgerð. Meðalblæðing í upphafi enduraðgerðar var 1523 ml (bil 300-
4.780ml) og á fyrsta sólarhring 3942 ml (bil 690-10.740ml). Helmingur
sjúklinganna var tekinn í enduraðgerð innan tveggja klst. og 97% innan
sólarhrings frá upprunalegri aðgerð. Samtals voru gefnar 16,5 ein af
rauðkornaþykkni, 15,6 ein af plasma og 2,3 sett af blóðflögum. Helstu
fylgikvillar eftir aðgerð voru hjartsláttaróregla, fleiðruvökvi sem þurfti
að tæma, hjartadrep og sýking í bringubeinsskurði. Miðgildi legutíma
var 14 dagar (bil 6-85 dagar), þar af tveir dagar (bil 1-38 dagar) á
gjörgæslu. Alls létust 16 sjúklingar (15,5%) s30 daga frá aðgerð en 79,6%
sjúklinganna voru á lífi ári eftir aðgerð.
Ályktanir: Tíðni enduraðgerða vegna blæðinga (8%) er í hærra
lagi hér á landi, án þess að skýringin á því sé þekkt. Um er að ræða
hættulegan fylgikvilla sem lengir legutíma og getur dregið sjúklinga
til dauða. Kostnaður er einnig verulega aukinn vegna blóðgjafa. Því er
mikilvægt að leita lausna til að draga úr blæðingum og um leið fækka
enduraðgerðum.
E 199 Bringubeinsfistlar eftir opnar hjartaskurðaðgerðir, tíðni,
áhættuþættir og horfur
Steinn Steingrímsson1-1, Tómas Guöbjartsson1-1, Ronny Gustafsson2, Arash
Mokhtari2, Richard Ingemansson2, Johan Sjögren2
'Hjarta- og lungnaskurðdeild Landspítala og 2Háskólasjúkrahússins á Skáni, Svíþjóð,
3læknadeild HI
steinnstein@gmail. com
Inngangur: Bringubeinsfistlar er alvarlegur en fátíður fylgikvilli opinna
hjartaaðgerða. Erfitt er að uppræta þessa fistla og oft þörf á langvarandi
sýklalyfjameðferð og endurteknum skurðaðgerðum. Tilgangur þessarar
rannsóknar var að kanna tíðni þessara fistla, skilgreina áhættuþætti og
kanna afdrif og lifun sjúklinganna.
Efniviður og aðferðir: Rannsóknin byggir á framsýnum gagnagrunni
hjartaskurðdeildar Háskólasjúkrahússins á Skáni, eða 12.297 opnum
hjartaaðgerðum frá 1999-2008. Af þeim greindust 30 sjúklingar
með bringubeinsfistil. Fjölþátta aðhvarfsgreining var notuð við
mat á áhættuþáttum og 120 (4:1) sjúklingar án fistla notaðir sem
samanburðarhópur.
Niðurstöður: Tíðni bringubeinsfistla var 0,23% einu ári frá aðgerð.
Meðaldur sjúklinga var 68 ár, þar af 77% karlar. Flestir, eða 63%, höfðu
farið í kransæðahjáveituaðgerð og 20% í ósæðarlokuskipti. Helstu
áhættuþættir fistla voru fyrri saga um sýkingu í bringubeinsskurði
(Áhættuhlutfall (odds ratio (OR))=15,7, p-gildi=0,002), nýmabilun
(OR=12,5, p<0,001), reykingar (OR=4,7, p=0,01) og þegar beinvax var
notað í upphaflegu aðgerðinni (OR=4,2, p=0,02). Sárasugu var beitt í
20 alvarlegustu tilfellunum og létust tveir sjúklingar meðan á meðferð
80 LÆKNAblaðið 2011/97