Læknablaðið : fylgirit - 01.04.2011, Blaðsíða 17

VISINDI A VORDOGUM
FYLGIRIT 68
Niðurstöður PASI skor lækkaði að meðaltali niður í 75,4% af upphaflegu
gildi eftir 6 vikna meðferð í BL göngudeildarhópnum og 80,4% x BL
irmlagnarhópnum, miðað við 59% í UVB ljósameðferðarhópnum.
Marktækt fleiri sjuklingar náðu meira en 75% (PASI 75) og 90% (PASI 90)
árangri í báðum Bláa lóns hópxmum miðað við hópirm sem fékk einungis
UVB ljós (p<0,05). Eftir 10 vikur voru enn marktækt fleiri sjúklingar í Bláa
lóns hópunum sem héldu meira en 75% árangri (p<0,001) á PASI skori
ásamt marktækt meiri lækkxm á skori lífsgæðaspumingalistans í báðum
Bláa lóns hópxmum miðað við UVB ljósameðferðhópinn (p<0,001).
Ályktun Meðferð í Bláa lóninu er mjög áhrifarík meðferð gegn psoriasis
og áhrifaríkari en einungis UVB ljósameðferð.
V-29 Meðferð í Bláa lóninu virðist hafa áhrif Th17 bólguviðbragð í
blóði einstaklinga með psoriasis
Jenna Huld Eysteinsdóttir1-2'3'5, Þór Friðriksson5, Bárður Sigurgeirsson4-Jón
Hjaltalín Ólafsson14-5, Helgi Valdimarsson’, Ása Brynjólfsdóttir3, Steingrímur
Davíðsson3-4, Bjöm Rúnar Lúövíksson1-5
'Ónæmisfræðideild, :húö- og kynsjúkdómadeild Landspítala, 3Bláa lóninu lækningalind,
4Húðlæknastöðinni, 5HÍ
jerviahuld@gmail.com
Inngangur Psoriasis er langvirmur bólgusjúkdómur í húð þar sem Thl
og Thl7 T frumur eru taldar gegna veigamiklu hlutverki í meingerðinni,
Markmið rannsóknarinnar er að meta árangur meðferðar í Bláa
lóninu gegn psoriasis og samband hermar á bólgusvar í blóði og húð í
samanburði við hefðbxmdna UVB ljósameðferð.
Efni og aðferðir Tuttugu og tveir psoriasissjúklingar fengu 6 vikna
göngudeildarmeðferð í Bláa lóninu, 23 fengu 2ja vikna innlögn í
BL ásamt 4ra vikna UVB ljósameðferð, og 24 fengu 6 vikna UVB
ljósameðferð á göngudeild. Psoriasis Area Severity Index (PASI) var
reiknað út og blóði safnað frá sjö þátttakendum í hverjum meðferðarhóp
fyrir sig, fyrir meðferð og eftir 2ja og 6 vikna meðferð. Hlutfall T-frumna
sem tjáðu CD4+/CD8+, IL-23 viðtakann (IL-23R) og CD45RO eða seyttu
IL-17, IL-22, interferon-y (IFN-y) og tumor necrosis factor-a (TNF-a) eftir
16 klst. örvxm með anti-CD3 og anti-CD28 var metið með frumuflæðisjá.
Niðurstöður Tíðni T-fruma með Thl7 ( Thl7: CD4+/IL-17+/IL-22+)
og Tcl7 líka svipgerð (Tcl7: CD8+/IL-17+/IL-22+) lækkaði marktækt í
kjölfar psoriasismeðferðar. Auk þess var um marktæka lækkun að ræða
á tjáningu IL-23R meðal CD4+ og CD8+ T-minnisfruma (CD45RO+)
í BL meðferðarhópunum en ekki í UVB ljósameðferðhópnum. Þessi
bólguhamlandi áhrif í blóði sáust einnig við klíníska skoðun þar sem
PASI skor lækkaði um 75,4% við BL göngudeildarmeðferð, 80,4% við
innlögn í BL miðað við 59% við UVB ljósameðferð.
Ályktun Við upphaf meðferðar virðast T-frumur í blóði einstaklinga með
psoriasis einkennast af Thl7 og Tcl7 svipgerð. Meðferð í Bláa-lóninu
hemur sértækt IL-17 miðlað bólgusvar Psoriasis. Mikilvægt er að kanna
áhrif efna Bláa Lónsins sem hér eiga hlut að máli með ítarlegri hætti þar
sem slíkar rarmsóknir gætu hugsanlega gagnast öðrum IL-17 miðluðum
sjálfsofnæmissjúkdómum.
V-30 Tíðni PD-1.3A stökkbreytingar hjá íslenskum sjúklingum með
iktsýki
Helga Kristjánsdóttir, Gerður Gröndal, Kristján Erlendsson, Gunnar Tómasson,
Kristján Steinsson
Rannsóknastofu í gigtsjúkdómum og gigtardeild Landspítala
helgak@landspitali.is
Inngangur: Rarmsóknir okkar hafa sýnt fram á tengsl PD-1.3A
stökkbreytingar í PDCDl geninu við sjálfsofnæmissjúkdóminn rauða
úlfa (SLE). PDCDl genið skráir fyrir ónæmisviðtakanum PD-1, sem er
tjáður á ræstum T og B eitilfrumum. PD-1 er talinn gegna mikilvægu
hlutverki £ viðhaldi útvefjaþols með bælingu á ræsingu T og B fruma sem
þekkja og svara sjálfsameindum. Ræsing slíkra sjálfnæmra T og B fruma
getur leitt til sjálfsofnæmissjúkdóma, þar sem ónæmissvarið sem beinist
gegn eigin sameindum. PD-1.3A breytir bindistað DNA bindipróteins
(RUNXl), sem stýrir tjáningu PDCDl gensins. PD-1.3A getur því leitt
til minnkaðrar tjáningar PDCDl gensins og minrtkaðrar tjáningar á
PD-1 viðtakanum. Rarmsóknir á pdcdl-/- genabreyttum músum hafa
sýnt fram á mikilvægi PD-1 £ viðhaldi sjálfsþols, en mýsnar fá einkenni
sjálfsofnæmissjúkdóma sem lfkjast iktsýki (RA) og rauðum úlfum.
Markmið: Að karma tfðni PD-1.3A hjá þremur hópum, RA sjúklingum,
ættingjum þeirra og viðmiðunarhópi. Að karma hvort munur er á tíðni
PD-1.3A hjá CCP jákvæðum og neikvæðum RA sjúklingum, en cyclic
citrullinated peptide (CCP) gegnir mikilvægu hlutverki £ meingerð
iktsýki.
Efniviður: Islenskar fjölskyldur þar sem iktsýki er ættlæg: 261 RA
sjúklingur og 242 fyrsta stigs ættingjar. Heilbrigður viðmiðunarhópar
(n=263).
Aðferðir: Arfgerðagreining PD-1.3 A/G: PCR og RFLP (PStl skerðienslm).
Mæling á mótefnum gegn CCP með ELISA.
Niðurstöður: Tíðni PD-1.3A er 32% hjá RA sjúklingum og 23% hjá
ættingjum og marktækt hækkuð f báðum hópum samanborið við
10% tlðni hjá viðmiðunarhóp(p = 0.0016 og 0.0093). Munur á milli RA
sjúklinga og ættingja er ekki marktækur. CCP mótefni mældust hjá 47%
RA sjúklinga. Ekki er marktækur munur á tíðni PD-1.3A allels hjá CCP
jákvæðum og neikvæðum RA sjúklingum.
V-31 Svefnleysi meðal kæfisvefnssjúklinga og heilbrigðra viðmiða
Erla Bjömsdóttir', Christer Janson3 *, Þórarinn Gíslason12 *, Jón Friðrik Sigurðsson1-4,
Allan I. Pack5, Bryndís Benediktsdóttir1'2
‘Læknadeild HÍ, 2lungnadeild Landspítala, 3Háskólanum í Uppsölum, Svíþjóð, 4geðsviði
Landspítala, 5háskólanum í Pennsylvaníu
erlabjo@gmail.com
Inngangur: Kæfisvefn og svefnleysi eru algeng vandamál sem fylgjast
gjaman að. Samband þeirra er flókið og óljóst en líklegt er að þessir
sjúkdómar hafi neikvæð áhrif hvor á annan.
Markmið: Markmið þessarar rannsóknar var að kanna algengi
svefnleysis hjá kæfisvefnssjúklingum og samanburðarhópi úr almexmu
þýði. Að auki var skoðað algengi þess að vera £ áhættu fyrir kæfisvefni
hjá einstaklingum úr almennu þýði.
Aðferðir: 824 kæfisvefnssjúklingar og 762 einstaklingar 40 ára úr
almennu þýði gengust undir læknisskoðun og svöruðu stöðluðum
spurningalistum um heilsu og svefnvenjur. Einstaklingum úr almennu
þýði var skipt £ tvo hópa byggt á áhættustuðli fyrir kæfisvefn (MAP
index) sem byggir á einkermum kæfisvefns (hrotur og öndxmarstopp),
kyni, aldri og lfkamsþyngdarstuðli. Þriðjimgur (33.3%) einstaklinga úr
almermu þýði var £ áhættuhópi vegna kæfisvefns. Svefnleysi var metið
LÆKNAblaðiö 2011/97 17