Bókasafnið - 01.06.2011, Qupperneq 7

7
bókasafnið 35. árg. 2011
höfum kannað hug stúdenta til þessa atriðis. Við getum dreg-
ið fram laust þil svo að ekki sjáist af vinnusvæðinu að skrif-
borðinu, en sá möguleiki hefur ekki verið nýttur. Svo virðist
sem stúdentar séu alvanir að vinna saman og einbeita sér
að eigin verkefnum þótt aðrir séu að tala í kringum þá, og ef
þetta fyrirkomulag reynist vandræðalaust ætti það að styrkja
þá ímynd ritversins að þjónusta þess sé fyrir alla. Hugmyndin
með því að vera ekki með viðtölin í sérstöku viðtalsherbergi
heldur í opnu rými er sú að nemendur sjái að ráðgjöf um ritun
snýst ekki um persónuleg vandamál heldur um fagleg atriði
sem ekki eiga að þurfa að vera feimnismál. Að því leyti eru
þau hliðstæð við samræðu við bókasafnsfræðing en gerólík
þjónustu námsráðgjafa.
Í Bandaríkjunum er alsiða að stúdentar starfi við ráðgjöf í
ritveri, að undangenginni fræðslu og þjálfun, en í Evrópu er
meira um að akademískir starfsmenn gegni þessu hlutverki,
til dæmis í Kaupmannahöfn og Árósum. Frá upphafi var stefnt
að því að fá stúdenta til starfa í ritverinu að bandarískri fyrir-
mynd. Fyrir því eru þrjár ástæður. Í fyrsta lagi eru stúdentar til-
tölulega ódýr starfskraftur miðað við fasta starfsmenn og það
er eina leiðin til að geta veitt þjónustu við önnur verkefni en
lokaverkefni án þess að kostnaður fari úr böndum. Í öðru lagi
hefur leiðsögn stúdenta hvers við annan allt önnur áhrif en
þegar kennari leiðbeinir og fær stúdenta til að hugsa á annan
hátt um viðfangsefni sitt. Í þriðja lagi getur það haft góð áhrif
víða í námssamfélaginu, þar sem mikið er um hópvinnu og
umræður, þegar meðal stúdenta eru einstaklingar sem lært
hafa til verka í ritveri og hafa faglega þekkingu á því hvernig
unnt er vinna með texta og bæta hann.
Á haustmisseri fékkst leyfi til að halda fimm eininga nám-
skeið fyrir stúdenta sem veitir réttindi til að starfa sem ráðgjafi
í ritverinu. Á námskeiðið voru lengst af skráðir 24 stúdentar
en þegar á reyndi voru þeir einungis 11. Þessi litli hópur fékk
grundvallarfræðslu um hvernig eigi að leiðbeina öðrum um
fræðileg skrif en meginverkefnið var að leiðbeina fyrstaárs-
stúdentum um tvær ritsmíðar, aðra í námskeiðinu Talað mál
og ritað, hina í námskeiðinu Þroska- og námssálarfræði. Þessi
vinna féll öll á fimm vikur frá lokum september og út allan
október. Vegna þess hvað stúdentar á fyrsta ári voru margir
en leiðbeinendur færri en reiknað var með, komu býsna
margar ritgerðir í hlut hvers. Hér var um algera frumraun að
ræða og sú reynsla sem þarna fékkst verður dýrmætt vega-
nesti til næstu ára.
Vonir standa til að ritverið fái svolitla fjárveitingu á árinu
2011 svo unnt verði að ráða þessa stúdenta fáeina tíma í viku
til að sjá um viðtalsþjónustu við öll önnur verkefni en lokarit-
gerðir. Þegar fram líða stundir má vera að unnt verði að fela
þeim að leiðbeina um lokaverkefni á bakkalárstigi, en ekki er
talið ráðlegt að aðrir en akademískir starfsmenn leiðbeini um
meistararitgerðir.
Málstofur fyrir kennara og nemendur
Þriðji þátturinn í starfsemi ritvers á fyrsta ári var að vekja at-
hygli og umræðu meðal starfsmanna um vanda þess að skrifa,
mikilvægi góðrar leiðsagnar og þar með á starfsemi ritvers. Í
því skyni gekkst ritverið fyrir einni málstofu á vormisseri, og
annarri á haustmisseri. Báðar málstofurnar voru með því sniði
að framsögu og umræðum var deilt á þrjú til fjögur skipti.
Hugmyndin með því að vera ekki með viðtölin í sérstöku viðtalsherbergi heldur í opnu rými er sú að nemendur sjái að ráðgjöf um ritun snýst ekki
um persónuleg vandamál heldur um fagleg atriði sem ekki eiga að þurfa að vera feimnismál. Að því leyti eru þau hliðstæð samræðu við bókasafns­
fræðing en gerólík þjónustu námsráðgjafa.