Lögmannablaðið - 01.12.2011, Blaðsíða 50

50 lögmaNNaBlaðið tBl 04/11
ViðtAl
gat verið fjarska erfitt að fá menn til að
borga en auk þess að láta ritarann minn
hringja í menn þá gerði ég það sjálfur og
stundum formaðurinn, Jón n. Sigurðsson.
Ég mætti á fundi norrænu lögmanna-
félaganna fyrir hönd félagsins og fór
bæði til noregs og Finnlands.
í „ádíens“ hjá drottningu
Hvað kom til þú fórst aftur í stjórn 20
árum síðar, 1986­1988?
Þetta var á þeim tíma þegar frú ellen var
forstöðumaður manntalsskrif stofunnar.
einar Sigurðsson, lögmaður og
fasteignasali, og ég borðuðum saman í
hádeginu með hópi ungra fræðimanna
og snillinga; þeim bræðrum Haraldi,
Halldóri og benedikt blöndal, Þorsteini
Haraldssyni, Vilmundi gylfasyni, Hrafni
gunnlaugssyni, Davíð Oddssyni, baldri
guðlaugssyni, Hannesi Hólmsteini
gissurarsyni, Jóni Steinari gunnlaugssyni
og fleiri, fyrst á Tröð, síðan á Torfunni,
svo á Lækjarbrekku og loks á borginni.
allir voru þeir kynslóð yngri en við einar
og við áttum þar mjög ánægjulegar
samverustundir og eftir minnilegar. Fyrir
þær er ég þakklátur þeim öllum.
Á þessum tíma var Jón Steinar
formaður Lögmannafélagsins og hann
plataði mig, gamlingjann, til að fallast
á að gefa kost á mér til formennsku í
félaginu og komst upp með það. Þar
starfaði ég með öndvegismönnum, sem
allir voru heilli kynslóð yngri en ég. Við
þetta uppátæki fannst mér ég yngjast
um 20 ár og þessi kafli á lífshlaupa-
brautinni vera einn sá ánægjulegasti. er
ég Jóni Steinari og öllum strákunum,
sem störfuðu með mér í stjórninni, svo
og Hafþóri inga, framkvæmdastjóranum
okkar, ævinlega þakklátur.
Er eitthvað eftirminnilegt úr starfi
félagsins frá þeim tíma?
Við héldum veglega upp á 75 ára afmæli
félagsins árið 1986 og svo fórum við
Hafþór framkvæmdastjóri í 100 ára
afmæli sænska lögmannafélagsins. Það
var ætlast til að formenn norrænu
félaganna flyttu smá ávarp og ég fékk
vin minn Jón Júlíusson, fil. kand og
sendifulltrúa, til að þýða ávarpið mitt
sem byggði m.a. á tilvitnun í njálu. Hann
gerði það mjög vel og lét mig læra það
utan að á lýtalausri sænsku. Fyrst
ávarpaði Daninn samkomuna og fáir
skildu, svo norðmaðurinn og Finninn
og enn virtust fáir skilja miðað við
undirtektir og var því aðeins klappað
kurteislega. að lokum flutti ég mitt ávarp
á svo góðri sænsku, eins og Jón hefði
sjálfur flutt. Var ávarpinu tekið með
miklum fögnuði og látum svo við lá að
loftið í salnum hryndi. (münchausen!!)
Kóngurinn bauð síðan okkur Hafþóri
inga og frúm, ásamt öðru fólki úr æðstu
stöndum samkundunnar, í fordrykk fyrir
matinn. Í kokteilnum var ég á tali við
pilsklæddan skoskan lögmann, þegar
stallari konungs sveif að okkur með
miklum elegans og bugti og tilkynnti að
Hennar Konunglega Hátign, Drottning
Svíaríkis, óskaði eftir því að Íslandsmaður
kæmi til hennar í „ádíens“. Skal viður-
kennt að sænskan mín í því viðtali var
ekki eins og Jón vinur minn hefði viljað.
Urðum við sammála um að nota dönsku
og bregða fyrir okkur þýsku þegar því
var að skipta.
Silvia drottning var sérlega glæsileg
og elskuleg í viðmóti. Hún hafði
sérstakan áhuga á Íslandi og íslenskri
sögu og sagði mér að hún hefði í heilan
vetur kynnt sér og fengið fræðslu um
íslenskt mál og sögu vegna fyrirhugaðrar
opinberrar heimsóknar þeirra hjóna til
Íslands.
Lögfræðingamótið í Finnlandi var
líka mjög ánægjulegt. Um það mætti
skrifa heilmikið. Það hittist svo á, að ég
var elstur formanna lögmannafélaganna,
en samt fannst mér eftir samveruna við
þá sem með mér voru í stjórn LmFÍ, að
ég væri vart kominn af unglingsárum.
Hvað með eftirminnilega samferðamenn
í lögmennskunni?
Á háskólaárum mínum, er ég starfaði á
lögmannsstofu Lárusar, átti ég samskipti
við fimm af stofnendum Lögmanna-
félagsins, þá Svein björnsson forseta,
fyrsta utanlandsferð lögmannsstofunnar lex var sigling umhverfis vestmannaeyjar
snemma á níunda áratugnum en starfsfólk og eigendur lex fóru saman í þá ferð. f.v.
guðmundur ingvi sigurðsson, sveinn snorrason og ketill jensson.