Són - 01.01.2015, Qupperneq 85

ljóðAHljóð 83
Sighvatur Þórðarson lætur s-in taka undir st í þessari vísu, jafnvel nd-
-hljóðið einnig, og má fleiri telja (Hafræna 1923:9):
Kátr var ek oft, þá er úti
örðigt veðr á fjörðum
vísa segl, í vási
vindbásit skóf Strinda;
hestr óð kafs at kostum
(kilir ristu men Lista),
út þar er eisa létum
undan skeiðr at sundi.
Og ekki má gleyma hendingu Egils Skallagrímssonar í einni frægustu
vísu hans: „Gestils álft með gustum“.
Rímnahöfundar á öllum tímum nýttu sér þennan sterka og áhrifa-
mikla hljóm er þeir lýstu illviðrum, ferðum á hestum, sjóferðum sínum,
oft í vonskuveðrum, gjarna með góðum árangri. Oft á tíðum nota þeir
dýrt rím til að magna upp hljóðin. Kolbeinn Grímsson lýsir óveðri með
þessum hætti í 27. og 30. vísu annarrar rímu í Sveins rímum Múkssonar
(Kolbeinn Grímsson 1948:22):

Veðurmegnið var so hvasst, Eftir liðna tíð sem tést
að víða hristist storðin fast, traustir heyrðu hvellan brest,
bylgjur féllu og boðar um geim, undir tóku björgin blá.
býsnin stóðu af undrum þeim. Brodda viður mælti þá:
Og síðar, enn um óveður (1948:38):
Veðrið hvasst í björgum brast,
boðar um sjó ei höfðu ró,
neistakast að virðum vatzt
og víða fló, so hirðin dó.
Enn síðar, um orrustu (1948:113 og 193):
Kauða snauða kast með hvasst Vill þó stillir víst á hreysti treysta
kvista tvista úr máta, þegar á móti þeysti beiskt
blauða dauðann brast ei hast og þýða atför reisti geyst.
byrsta gista láta.