Iðjuþjálfinn - 01.12.1996, Blaðsíða 15
13
Velgjörðadýrið í öruggum höndum Valerie, Margrétar, Ingibjargar, Kristjönu og Sigrúnar.
rjómaís í eftirrétt, fræddi ég hann um skað-
semi ýmissa tegunda matar, drykkja, reyk-
inga og hreyfingaleysis. Eftir fyrirlestrana
mína fór ég svo í eftirrétt númer tvö hjá sex-
menningunum: „cookies". Já, ég ætlaði sko
aldeilis að frelsa íslendinga þegar heim
kæmi með hollum mat og líferni og láta
hjartað erfiða í 20 mínútur þrisvar sinnum í
viku. Reyndar byrjaði ég að taka þátt í
pallapúli með stelpunum en strax kom i ljós
að mér tókst engan veginn að halda takti né
púli. Ég hitti ekki á pallana svo ég varð bara
að framkalla eigin fettur og brettur eftir tón-
listinni. Það þótti ekki við hæfi og ég reynd-
ist ekki efnileg, enda best að Palli sjái um sitt
púl sjálfur.
Námsverkefnin sem við tókumst á við
voru í anda prófessors Maguire. Blqssunin
sá til þess að námið fyllti alla okkar tiiveru
og engin tími varð til að leika forvitna ferða-
menn. Við höfðum farið með þeim ásetningi
að hafa heimspeki iðuþjálfa í fyrirrúmi; að
halda jafnvægi milli vinnu, tómstunda,
hvíldar og svefns en tíminn reyndist bara
ekki nægur. Nokkrum tókst þó að heim-
sækja Rannveigu iðjuþjálfa, sem starfaði á
Reykjalundi en nú í Sarasoda. Eftir 24 tíma
orlof, sem þótti alllangt, komu stúlkurnar
endurnærðar og sólbrúnar til baka. Rann-
veig kom síðar í heimsókn til okkar í tengsl-
um við þjóðhátíðardaginn, en náði litlu
sambandi við námsmennina sem allir voru á