Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.10.2010, Qupperneq 13

Tímarit hjúkrunarfræ›inga – 4. tbl. 86. árg. 2010 9
sjúkrahússins. Mikið var um fræðslufundi,
tilfellafundi og verklega þjálfun. Meiningin
var að koma því undir þak sem fyrst og
af því hefur verið stefnt allt árið. Svona
tjaldsjúkrahúsi er ekki ætlaður lengri tími
en mesta lagi 6 mánuðir. Það hefur
hins vegar gengið illa að fá húsnæði.
Starfsmenn þýska Rauða krossins voru
í samningaviðræðum við borgarstjórann
í Carrefore, framkvæmdarstjóra haítíska
Rauða krossins og heilbrigðisyfirvöld um
mögulegt húsnæði í nágrenninu. Þær
samningaviðræður runnu út í sandinn í
sumar en nú hefur verið ákveðið að reka
sjúkrahúsið til ársloka og koma síðan
starfseminni inn í nærliggjandi sjúkrahús.“
Brotið land
Á meðan Margrét starfaði á Haítí var
hún nánast eingöngu innan sjúkra­
hússvæðisins. Hún sótti þó fundi á „Base
Camp“ Alþjóðasambands Rauða krossins
og Rauða hálfmánans í Port Au Prince. Þar
hittust landsfélögin til að fara yfir stöðuna
og skiptast á upplýsingum. Öryggisreglur
Rauða krossins fyrir starfsmenn sína eru
strangar og ekki að ástæðulausu. Ekki er
óhætt fyrir fólk að vera á ferli nema í fylgd
öryggisvarða. „Þarna er mikið um glæpi
og fórnarlömb glæpa komu oft til okkar
með skot­ eða stungusár,“ segir Margrét.
Hjálparstarf á Haítí heldur áfram næstu
árin enda segir Margrét að gríðarlegt
uppbyggingastarf sé fram undan. „Þetta
land var brotið fyrir jarðskjálftann. Mikil
fátækt, atvinnuleysi og ólæsi. Jarðskjálftar
og fellibyljir hafa einnig farið illa með
landið. Þar sem skjálftinn í janúar reið
yfir höfuðborg landsins er eyðileggingin
algjör, löggæslukerfi hrundi, byggingar
ráðuneytanna hrundu, konungshöllin
hrundi sem og bygging Sameinuðu
þjóðanna. Þarna fórust margir stjórnendur
og starfsmenn ráðuneyta og löggæslu
og það gerði þetta allt enn erfiðara.
Sem dæmi getur verið erfitt að sanna
eignarhlut á landi eða húsnæði þar sem
pappírar eru ekki lengur til um það. Þetta
tefur hreinsunarstarf. Heilbrigðiskerfið var
bágborið fyrir skjálftann og fólk fær nú
þjónustu sem það hafði ekki fengið áður.
Það er með ólíkindum hvað fólkið er sterkt.
Hvað það er glatt og áhugasamt. Það
er mikill hugur í þessu fólki. Við vorum
að vinna með fólki sem við vissum að
hefði misst nákomna ættingja, börn, maka,
heimili sitt og vinnustað. Þetta fólk bjó í
tjöldum en mætti engu að síður í vinnuna á
morgnana, hreint og tilhaft með bros á vör
og tilbúið til að takast á við daginn. Ég dáist
að þessu fólki. Það er heilmikil lífsreynsla
að kynnast því,“ segir Margrét.
Margt áunnist
„Frá því að jarðskjálftinn reið yfir í janúar
hefur margt áunnist en það er mjög
margt enn sem á eftir að gera. Fólk
hefur búið í tjöldum allt árið og nú fer
fellibyljatímabilið að hefjast en búist er við
erfiðu fellibyljatímabili. Tjöldin veita skýli
fyrir rigningu en mega sín lítils ef fellibylur
stingur sér niður. Rauði krossinn hefur
farið aðra ferð að útdeila tjöldum þar
sem þau eru að eyðileggjast en einnig
er verið að reisa varanlegra húsnæði.
Vanalega miðast hjálparstarf við að koma
landinu í það horf sem það var áður
en náttúruhamfarirnar dundu yfir. Hins
vegar er verið að tala um að á Haítí
þurfi að ganga lengra og aðstoða landið
til að gera það betra en það var áður.
Nægir þar að hugsa til hreinlætisaðstöðu,
vatnsveitu og aðgang að hreinu vatni.
Margir íbúar eru í vinnu við hreinsunar­
og uppbyggingarstörf og aðrir fá styrk
til að framfleyta sér. Búðir eru opnar svo
að það er ekki vandamál,“ segir Margrét
enn fremur. Henni var boðið að fara með
öðrum starfsmönnum í verslunarferð. „Ég
vissi ekkert hverju ég ætti von á,“ segir
hún. „Við fórum í matvörubúð og það var
afar merkilegt að koma þar inn því að
þarna var allt af öllu. Það var undarleg
tilfinning að vera allt í einu komin inn í
veruleika þar sem daglegt líf var bara
eðlilegt og fólk að kaupa í matinn,“ útskýrir
hún. „Skammt frá okkur var hverfið Cité
Soleil, um 300.000 manna hverfi sem
skilgreint var af Sameinuðu þjóðunum
sem eitt fátækasta og hættulegasta
svæði á vesturhveli jarðar árið 2004.
Það var því gríðarleg öryggisgæsla hjá
okkur og við fórum aldrei neitt nema í
fylgd öryggisvarða. Við fórum einhverju
sinni í gönguferð með öryggisverðina
með okkur sem sýndu okkur hverfið
næst tjaldbúðunum og það var mjög
lærdómsríkt.“
Margrét segir það enga spurningu að
hana langi aftur í svona hjálparstarf.
„Þá horfi ég til þess hvar þörfin er
mest. Við vitum að það er gríðarleg
þörf í Pakistan og áfram á Haítí. Það
eiga líka eftir að verða fleiri áföll og
náttúrhamfarir í heiminum. Það er eins og
bylgja náttúruhamfara eigi sér stað um
þessar mundir. Jarðskjálftar í Chile, Haítí
og Nýja­Sjálandi, flóð í Pakistan, Kína,
Lítill prins mættur í bólusetningu.