Þjóðmál - 01.03.2010, Blaðsíða 88

Þjóðmál - 01.03.2010, Blaðsíða 88
86 Þjóðmál VOR 2010 Lýsingar Lewis eru svo ljóslifandi á köfl-um, að lesandinn spyr sig að því, hvort hann hafi ekki upplifað þetta sjálfur . Skynj- að það ofboðslega iðnaðarafl sem er að baki stríðsrekstrinum . Fundið nályktina úr upp- sprengdum kirkjugörðunum í Fland ers, heyrt til hundrað flugvélahreyfla, heyrt vélbyssuskothríðina í hringleikahúsi Richt- hof ens og fallbyssugnýinn sem heyrðist frá Frakklandi til Englands á kyrrum kvöldum . Hafi kannski séð leitarljósin á nætur himninum yfir London, hafi hugsan- lega fundið þessa lykt af útblæstri hund- rað hreyfla og heyrt drunurnar, angan blóm anna og gróðursins við ána Somme, heyrt tónlistina á dansleikjunum, fundið ilmvatnslyktina . . . ? Allt þetta er svo fyrir örstuttu síðan . Svo ótrúlega lítið hefur borgarbragurinn í London breyst síðan 1917 . Og manneskjan sjálf ekki hætishót . Aðeins himinninn er jafnfagur og forðum og ber engin ummerki átakanna sem eru enn sjáanleg á yfirborði jarðar og milljónir heimsækja á hverju ári . Gestur sem heimsækir Verdun í Frakk- landi getur séð gataðar hauskúpur og leggi af tvöhundruðþúsund manns í gryfjum undir gleri í kjallara dómkirkjunnar sem byggð var yfir vígvöllinn . Þarna kom seinni heimstyrjöldin ekki, þarna er aðeins minn- ingin um stóra stríðið sem þarna stóð . Lewis var einn þeirra heppnu sem lifðu til að segja frá því . Á Google Earth getur maður séð gíginn við LaBoiselle við Fricourt sem Lewis sér verða til 1 . júlí 1916 . Lewis fer til Kína að hildarleiknum loknum með það tvennt sem styrjöldin leyfði honum að halda – flugkunnáttuna og líftóruna . Lýsingar hans á Kína koma á óvart . Hann kynnist landi og þjóð og sér margt sem öðrum yfirsést . Í bókarlok hefur lesandinn kynnst hugsandi manni með næma sál . Bókin Sagittaríus rísandi er skrifuð árið 1936 í niðursveiflu í lífi Lewis . Hún hef- ur stöðugt verið endurútgefin síðan og verið þýdd á allmörg tungumál . Höfund urinn sér fyrir næstu heimstyrjöld og fleiri styrjaldir, stofnun Sameinuðu þjóðanna, NATO og Evrópubandalagsins . Hann gerir sér grein fyrir að grimmd mannsins eru engin takmörk sett þegar hann horfir á eiturgasmekkina leggja yfir skotgrafirnar í Flanders, þar sem Adolf Hitler fékk líka sína bitru reynslu . Hann gerir sér grein fyrir því að flugmenn framtíðarherja berjist ekki riddaralega við aðra flugmenn eins og hann þekkti það heldur verði viljalausir morðingjar kvenna og barna . Hann sér fyrir að engar varnir muni duga gegn hernaði úr lofti . Hann trúir ekki á Guð, heldur að mann kynið muni einhvern tímann læra af reynsl unni . Cecil A . Lewis varð einkavinur Georgs Bernard Shaw og hlaut Óskarsverðlaunin fyrir kvikmyndahandrit sitt að My Fair Lady 1938, sem er byggt á leikritinu Pygmalion eftir Shaw . Shaw lýsti Lewis þannig: „Hugsuður, herra orðanna og heilmikið ljóðskáld .“ Lewis var einn af stofnendum BBC 1921 og fyrirlesari þar fram yfir nírætt . Hann gekk aftur í RAF 1940 og flaug fyrir gamla kóng sinn og föðurland allt stríðið á enda, 1945, alls fimmtíu og þremur flugvélategundum í meira en þúsund flugstundir . Níutíu og fjögurra ára gamall lenti hann Tiger Moth í 15 hnúta þvervindi óaðfinnanlega . Hann lést í London 1997 . Heilræði hans voru: „Þú skalt lifa hátíð lega, höfðinglega, hættulega . Öryggið aft ast!“ Að því leyti virðist hann deila skapi með Alexander mikla, sem sagði í ræðunni sem hann hélt yfir hermönnunum sem vildu ekki halda lengra inn í Indland, að herförin sjálf væri tilgangur lífsins – ekki hvort eitthvað áynnist með henni eða hvort hermennirnir kæmust aftur heim .
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100

x

Þjóðmál

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðmál
https://timarit.is/publication/1175

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.