Þjóðmál - 01.03.2010, Blaðsíða 96

Þjóðmál - 01.03.2010, Blaðsíða 96
94 Þjóðmál VOR 2010 fyrstir til að segja að ekkert sé nýtt und ir sólinni og því eru söguleg sjónarmið, sem hafa verið geymd eða gleymd í einhvern tíma, kærkomin . Peningarnir sigra heiminn eftir sagnfræðiprófessorinn Niall Ferguson er mögn uð yfirferð um sögu peninga og fjár mála markaða; yfirferð sem er minnistæð vegna skemmtilegra skírskotana og athyglis verðra dæma úr sögunni . Fæstir hafa velt því fyrir sér hvað peningar eru . Meira að segja hagfræðingar hafa gefið peningum furðu lítinn gaum . Miðað við að peningar eru mest notaða mælieining í alþjóðlegu samfélagi er sérkennilegt að um þá skuli ekki meira fjallað . Það þykir t .d . sjálfsagt í grunnskólum að kenna nemendum að jörðin sé ekki miðja sólkerfisins, sem fæstir jarðarbúar átta sig á af sjálfsdáðum, en ekkert er kennt um gangverk fjármála og þá sérstaklega peninga, sem er forsenda skilnings á viðskiptalífinu, sem allir taka þátt í . Saga peninga nær langt aftur fyrir Krists burð eins og bókin lýsir, en það peninga kerfi sem flestir kannast við er ekki gamalt . Þannig var sænski seðlabankinn, hinn fyrsti sem starfaði nokkurn veginn eins og seðlabankar eru í dag, stofnaður fyrir 350 árum . Peningakerfið hélst síðan á gullfæti, fyrir utan stríðstíma þegar verðgildi var aftengt gulli en þegar friður komst á jafnan tengt aftur, allt fram til Bretton Woods-myntsamstarfsins árið 1944, en sama ár eru AGS og Alþjóðabankinn stofnaðir til að vinna gegn veikleikum fyrir- komulagsins . Við það samkomulag, sem Keynes var höfuðarkitektinn að, urðu allir gjaldmiðlar tengdir amerískum dollar, sem aftur var á gullfæti . Bretton Woods-sam- komulagið sprakk árið 1971, eftir mikla skulda söfnun ríkja, og því hefur núverandi peninga fyrirkomulag einungis verið við lýði í nokkra áratugi . Ólíkt mörgum hagfræðingum er Fergu- son ekki í neinu sérstöku trúboði . Hann er laus við kreddur og reynir á upplýsandi hátt að fræða lesendur um kosti og galla peninga og þeirra mismunandi kerfa . Gárungar hafa sagt að hagfræðingar séu góðir að spá þróun, allri þróun nema fram tíðarþróun . Með lærdóma sög unn ar í huga var Ferguson mun for spárri en nóbels- verð launahafar í hagfræði um núverandi ástand . Ferguson gefur út bók sína árið 2008 en hafði þá í ræðu og riti um tveggja ára skeið varað við afleiðingum óhófl egr ar peningaprentunar . Ferguson er ekki í neinum fílabeinsturni, ekki fastur í stærð fræðiformúlum, heldur treystir á dómgreind sína og heilbrigða skynsemi . Einnig er hann manna upplýstastur um það að saga mannkyns er saga af sveiflum . Þeir sem telja sig geta stýrt hagkerfinu í gegn- um öldudali sveiflna hafa jafnan beðið skipbrot . Ferguson hefur nýverið staðið í mjög athyglisverðri ritdeilu við næstsíðasta nób- els verðlaunahafa í hagfræði, Paul Krugman . Upphaf deilunnar var þróun langtímavaxta en Ferguson heldur því fram að aukinn fjárlagahalli hækki vexti á markaði, því ríkið sogi til sín allt fjármagn og tefji því hagvöxt . En Krugman telur að í samdrætti þurfi ríkið að grípa inn í og slakinn í hag- kerfinu leyfi slíkt án áhrifa á vexti . Þó að þetta kunni að hljóma sem léttvæg deila, þá er hún óskaplega mikilvæg . Ef Ferguson hefur rétt fyrir sér getur komið langvinnt alþjóðlegt samdráttarskeið er vextir hækka og mikill niðurskurður ríkisútgjalda er nauð synlegur . Inngrip ríkisins, sem áttu að hjálpa hagkerfinu, hafa þá snúist upp í and hverfu sína . Bókin er sannkallað stórvirki . Sjaldan hefur jafn mikil saga verið sögð á jafn skýr-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100

x

Þjóðmál

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðmál
https://timarit.is/publication/1175

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.