Félagsbréf - 01.06.1961, Qupperneq 39

FÉLAGSBRÉF
37
þegar hann svalt eins og önnur góð skáld, þá var hann vanur að segja,
að eiginkona væri sá munaður, sem hann myndi veita sér síðast af
öllu. Það er því ánægjulegt >að vita til þess að hann getur eftir þvi
að dæma veitt sér allan hugsanlegan munað. Hins vegar samhrygg-
ist ég þér af heilum hug að missa jafn eigulega konu og hana Kristínu.
Ég skil það vel, að þú munir sjá eftir henni.
BÓKAÚTGEF.: Já, ég sé eftir henni og telpunni minni. En um það þýðir
ekki að sakast. Kristín er frjáls borgari í frjálsu landi og hefur auð-
vitað leyfi til þess að yfirgefa mig, ef hún telur sig ekki gefca búið
lengur með mér.
RITHOF.: Alveg rétt, alveg rétt. Það er að sjálfsögðu skynsamlegast að
taka þessu svona.
BÓKAÚTGEF.: Ef ég bara gæti fengið loforð hjá þér fyrir handriti á
næsta ári, þá myndi ég fá lán út á það til þess að komast úr verstu
kröggunum.
RITHÖF. (óþolinmóðlega): Ég er búinn að segja þér, að ég get það ekki
nema með þeim skilyrðum, sem við höfum samþykkt í félaginu. Og
þótt ég vildi gjarnan gera þér greiða, þá kemur ekki til mála, að ég
gerist félagsskítur.
BÓKAÚTGEF.(eymdarlega): Mér þykir leiðinlegt að vera að þylja þér
þessar raunatölur mínar. En ég sé bara ekki, hvernig ég á að fara að
komast af. Ég segi þér satt, að ég hef ekki einu sinni getaS haldið
mig skammlaust í mat.
RITHÖF. (áhugalítiS): Jæja, er það virkilega svona mögur atvinna að vera
bókaútgefandi ?
BÖKAÚTGEF. : Að maður ekki tali um að geta klætt sig. Ég varð fyrir
því óláni, að yfirhöfninni minni var stolið frá mér í haust. Og síðan
hef ég orðið að vera yfirhafnarlaus, hverju sem viðrar, því að ég
hef ekki haft efni á að fá mér aðra.
RlTHÖF. (stenduT á fœtur og gengur aó klœóaskápnurn): Ég get bætt úr
því, Auðbjörn minn. Hér á ég vandaðan vetrarfrakka, sem ég er
hættur að nota. Gerðu svo vel, ég ætla að gefa þér hann. Að vísu er
hann í það stytzta á þig, en ég hygg hann sé næstum nógu víður, af
því að þú hefur lagt af. En það er alltént skjól í honum.
BÓKAÚTGEF.: Kærar þakkir. Hann kemur sér vissulega vel fyrir mig
undir veturinn eins og nú stendur á fyrir mér — en — en... .