Sagnir - 01.06.2016, Blaðsíða 53

landsteinana komið og hefði þar af leiðandi
ekki leyfi til að bera vopn.r
Aðdragandi atburðarins og orðaskipta
Snæbjörns við kaupmanninn var sá að þann
4- maí árið 1722 leitaði Þorkada til Friðriks
konungs IV um leyfi til að ráðstafa eignum
sínum eftir hennar eigin höfði. Til þess að
svo mætti verða varð hún að fá í hendur
konungsbréf því til staðfestingar. Kaup-
Waðurinn á Þingeyri, Pétur Arvidsson, var
danskur einokunarkaupmaður og var milli-
göngumaður með flest öll samskipti Dýrfirð-
'nga við Dani. Það var snemma í maí vorið
1722 að Þorkatia fékk svar frá konungi um
að hún gæti ráðstafað þeim arfi er hún hafði
fengið frá manni sínum að vild. Pémr kaup-
maður rukkaði Þorkötiu um 115 ríkisdali
fyrir aðstoðina en Snæbjörn sem hafði komið
að umsókn Þorkötiu var með svar frá Niels Birch skipaeiganda í Danmörku um
að bréfið hefði einvörðungu kostað 104 ríkisdali. Snæbjörn var nú farinn að hafa
hönd í bagga með mál Þorkötiu og hvatti hana vegna meintra ósanninda Péturs
kaupmanns að stefna honum. Stefnan var lögð fram á héraðsþingi í Meðaldal við
^ýrafjörð þann 25. ágúst 1723 og máli sínu til stuðnings lagði Þorkatia fram bréfið
frá danska skipaeigandanum sem tók við greiðslunni. Þá lagði hún fram reikmng
þann sem var innheimmr af kaupmanninum en hann hljóðaði upp á 115 ríkisdali.
hrátt fyrir þau gögn sem Þorkatia lagði fram í málinu tapaði hún sókn sinni þar
Sem kaupmaðurinn Pémr gat staðfest frá sama aðila sem var Niels Birch að bréfið
hefði kostað 115 ríkisdali. Þorkatia sagðist greiða mismuninn og kaupmaðurinn
Sagðist láta það nægja og að hann myndi ekki gera frekari kröfur vegna ónæðis út
af málþófinu.28 Snæbjörn Pálsson var hvorki sátmr við framkomu kaupmannsins
né að Þorkatia skyldi tapa málinu.
borkatia Jónsdóttir var fædd árið 1659 og var yngsta dóttir Jóns Torfasonar
lögréttumanns í Flatey og konu hans Guðríðar Magnúsdótmr. Þorkatia var þegar
hér var komið sögu orðin ekkja eftir mann sinn Eggert Sæmundsson bónda á
Sæbóli sem féll frá árið 1719. Þau hjón voru barnlaus og höfðu áður en til andláts
hans kom arfleitt hvort annað af eignum sínum en þau voru talin vel efnuðr'
borkatia var sögð góð kona og titiuð hin „æruverðuga maddama“ þar sem staða
hennar og ríkidæmi naut virðingar.
Undirritun á gafagórningi Þórkötlu Jónsdóttur.
lfósmynd Valgerður Sigurðardóttir.
27 Þí. Sta.III. 222. Dómsskjöl yfirréttar 1722-1735.
28 Máx Jónsson, Til merkis mitt nafn, bls. 251-252.
29 Tbs. JS 291 4to, Gísli Konráðsson, „Þátmr Mála-Snæbjarnar“, bls. 1-71 og Kjartan Ólafsson,
Firðir ogfólk 900-1900. Vestur-ísajjarðarsýsla, bls. 274.
53