Núkynslóð - 01.01.1968, Blaðsíða 39

Núkynslóð - 01.01.1968, Blaðsíða 39
bláum skiptist eftir endilöngu & Bói lá f gulu grasinu óendanlega gras- inu & horfSi Adam á grænan himin hvelfast yfir. Dfsirnar þrjár stóðu f kring pálmatré & hneigðu krónurnar. Það tók að rigna. Það steypt- ist yfir hann regnið það buldi á nöktum lfkamanum. Bói rak útúr sér tunguna & fann að það var hæneken. Hann rak aftur útúr sér tunguna & fann aftur að þetta var sénever. Bói þreifaði f vösum sfnum. Hann átti sand af seðlum. Hann stóð eftir á ströndinni. Hann horfði á skip- ið útiá dökkbláum sjónum fjarlægjast & hverfa útvið sjóndeildarhring- inn. Hann var frjáls. Hannþyrjaði að dansa & sláin sem náði niðurá iikkla hún sviptist til & frá. Hún var úr silki með litskrúðugu munstri & Bói dansaði f gulum sandinum & með annarri hendinni ve^faði hann veifaði veifaði. Hann þreifaði fvösum síhum. Hann átti gras af seðl- um & himinninn sem hvelfdist yfir hann seig neðar & neðar. Hann snart höluð Bóa. Bói lagðist fyrir f mjúku grasinu & himinninn stað- na mdist við höfuð hans en lagðist þétt að jörðinni f kring. Bói fann að meo iionum f skútanum voru dfsirnar þrjár & unglingurinn f skóg- inum vaknaði & reis upp við dogg. Skyndilega fór að togna á efri hluta líkamans hann varð svo risavaxinn að Bói sá niðureftir bringunni sem smækkaði f firðinni á jörðina lftinn hnött einsog bolta. Neðri hluti líkamans dróst saman & varð að engu. Bói var kominn f vond mál & hann varð þvf næst allur vökvakenndur & honum rigndi niður á jörðina. f næstu andrá gerðist höfuð Bóa loftkennt en hægri fótur- inn stækkaði & stækkaði: sá vinstri rann f þröngum djúpum farvegi. Mamma sagði Bói en það var vitatilgangslaust. Handleggirnir urðu að hugsjón sem Bói lét lif sitt fyrir f skyndingu & gat þannig hamið höfuðið cn það hafði sem óðast farið að minnka eftir að bafa orðið efniskcnnt á ný & það endurheimti eðlilega stærð. En Bói var ekki laus úr klfpunni. Hér þurfti skjótr.vða við hugsaði gamli saurinn. llann spyrnti með tröllslegum hægra la'tinum f hellisloftið sem nú vai hátt hátt uppi yfir & togaði af öllum kröftum öllum lffs & sálar- kröftum mcð hægri handleggnum f þann vinstri sem laumulega hafði holdgast eða hálfholdgazt þvf hann stefndi nú eilfflega burt frá Bóa útfgeiminn & fór fgcgnum hvað scm fyrir var einsog þar væri ekki noitt. Mamma sagði Bói & orðið hljómaði útum endaþarmsopið á dfs númer eitt scm f þvf umhverfðist f gr.cna & loðna pöddu f mannsstærð en dfs númer tvii varð aö tómum séneverbrúsa. Dfs númer þrjú brevttist f sjálfan fangavörðinn f Síðumúla með ferhyrnda vatnskönnu úr plasti fhendinni vatnskönnu með stöðnu lúlu vatni úr syndaflóðinu. Iliiluö Bóa nain \ið lágt hcllisloftið en herðar við veggi. Bói kvaldist f innilokuninni. Bói þráði tónlistina. Bói þráði litina. Bói vildi ólm- ur komast f dfsirnar skinnlausar. Hann þráði mjúku opin mjúku hlýju opin mjúku hlýju slfmugu opin & mjúka hlýja hárið allsstaðar alltaf. Bói vildi hænekcn & Bói vildi sénever & Bói hann vildi sjortara. Bói grét & hann hreyfði tunguna & bærði varirnar: mamma en ekkert hevrðist ekki minnsta hljóð. Fyrst f stað. Um sfbir barst honum dimm rödd hún virtist koma úr neðar: mamma? Bói leit niður milli læra sér & horfði f illskulegt blóðhlaupið augað. ógnar stórt mæna á sig: hún mamma þfn er hjá lækninum það er minkur í móðurlífinu sem leitar niður f leggöngin & hún hefur orðið undir f samkeppninni. Þegar Bói sá er lifði & s.frv. vm. Brátt höfðu fregnir af firnum þessum borizt nær öllum fbúum suður- landsþéttbýlisins gegnum fjölmiðlunartækin tvö hljóðvarp & sjónvarp. Þess er vert að geta að frásögn sjónvarpsins 1 máli & myndum af þessum atburði er fyllri & greinilegri en fólk hefur almennt búizt við. Mjög góð & eftirtektarverð. Mörgum er um & ó ekki síður en þjóðleikhússtjóra sem áagði á blaðamannafundi að dregið hefði úr aðsókn að leikhúsinu - sennilega vegna sjónvarpsins. Kvikmynda- húsaeigendur eru heldur ekkert hressir yfir þessu. Annars held ég að dagar leikhúsanna séu ekkitaldir síbur en svo. En við þurfum að styðja við bakið á Leikfélagi Reykjavíkur svo að það geti komið sér upp nýju & myndarlegu leikhúsi. Tóku nú að gerast alltíðar upphring- ingar ofaná lögreglustöð varðandi leyndardómsfullar mannaferðir við Hallgrfmskirkju þá um kvöldið nokkru áður en ferðalags guðshússins varð vart. Var f fjölmörgum tilvikum um að ræða flækingstetur sem átti að hafa sézt á rjátli milli gagnfræðaskólans & kirkjunnar. Fékkst nokkuð heilleg & áreiðanleg lýsing á flæking þessum. Þinguðu nú lögreglumennimir þeir er á stöðinni voru um málið nokkra stund & var loks það ráðið tekið sem heilladrýgst þótti & árangursrikast verða mundu að hafa samband við Jóhannes lögregluvarðstjóra & leggja það gott til að nokkrir lögreglumenn færu um holtið & nærliggjandi hverfi & skyldu þeir finna manninn væri þess kostur. En þegar varavarð- stjóri er fþann veginn að seilast ftalstöðina hringir sfminn enn. Á línunni prestur Hallgrfmssóknar & hefur kynlega sögu að segja. Þeg- ar kvenfélag Hallgnmssóknar var stofnað hóf prestur máls var Hall- grfmssöfnuður ungur & eingalaus en jafnframt stórhuga & áræðinn. Kvenfélagið setti sér það mark þegar f upphafi að láta ekki sitt eftir liggja til þess að söfnuðurinn eignaðist vel búna & fagra kirkju sem hæfði vel minningu sálmaskáldsins frá Saurbæ & lagði allt kapp á að afla fjár til kirkjusmíðarinnar. Hafa félagskonur f þvf augnamiði lagt á sig mikið starf f sambandi við merkjasölu bazara & kaffisölu. Marg- an góðan kaffisopa hafa Reykvíkingar þegið hjá félaginu. Það fæst góð hressing & gott bragð f munninn f Silfurtungli þegar kvenfélag Hallgrfmssóknar efnir til kaffisölu. Góð hressing & gott bragð & svo auðvitað góð samvizka að auki þvf hér er verið að styrkja gott mál- efni sem öll þjóðin er raunar aðili að. Ég sat á eintölum f einkaher- bergi mfnu er það var. sem um Presturinn & púkamir. Púkamir: niður með klerkinnó niður með klerkinn." Presturinn: vei yður pýkar. Datt þá allt f dúnalogn. mig færi straumur sem rauf sambandið. Þegar kvenfélag Hallgrfms- sóknar fer að kaupa inn gleyma kaupmenn öllum reikningi nema frá- drætti. Þetta sýnir mikla góðvild f garð félagsins. Það hefur líka á síðari árum f vaxandi mæli aflað fjár til sjálfrar kirkjubyggingarinnar & hefur lagt af mörkum rúmlega % alls byggingarkostnaðarins til þessa sem er einn tveir þrfr fjórir margir margir peningar. Reisum tum- inn reisum turninn er slagorð kvennanna & þær dreymir tuminn á hverri nóttu. f þvf heyri ég sagt hárri raust við útidyrnar en svo háttar til herbergjaskipan að dyrnar á hugleiðingaskonsu minni vfsa útf forstofu: hér sé guð. Auk þess hefur kvenfélag Hallgrfmsldrkju frá upphu.fi lagt mikla áherzlu á að hlynna að eldri konum innan safo- aðarins & hefur þeim verið boðið sérstaklega á eitt skemmti & fræðslukvöld hin síðari árin. Við það fer ég fram & opna & er þar fyrir skeggjaður flækingur þétthærður & hrokkinhærður kápuklæddur & ennishár. Enn er ekki búið að kaupa húsgöng til félagsheimilis kirkjunnar & f viðtalsherbergi prestsins eða hvað er yður á höndum segi ég. Nú þegar er Hallgrfmskirkja farin að setja svip sinn á bæ- inn einsog alltaf hefur verið til ætlazt. En það sem enn hefur sett mestan svip á safnaðarstarfið er kvenfélagið. Segir þá flækingurinn: mannsins stuttur er ég inni /andardráttur f nösunum / en seint hygg ég að látum linni / löggan á f brösunum. Allt heimsins glysið for- dild fríð / fegurðar prjál & skraut / meinslysið fallvalt fyrr & síð / flestöllum reynast hlaut / álfkt sem kirkja f hvassri hrífc / hverfur snarlega braut. Seltjamarnesið er lftið & ljótt / læðist þar Grfmur um dimma nótt / úr Kollafirðinum kona góð / klukkna heyrast glymja hljóð. Hvarf nú flækingurinn en hvað er á seyði góðir menn? Lög- regluþjónarnir staðfestu f skyndi sannleiksgildi ljóðmæla hfos ókunna manns & slitu síðan samtalinu. En nú breyttu þeir áætlun sinni & ráðlögðu Jóhannesi að senda lið manna til búðstaðar guðsmannsins & nágrennis þvf eigi var þeim grunlaust um að flækingur sá er prest- inum hafði heimsókn gerða & flækingur sá er grannar kirkjunnar höfðu orðið varir við væri einn & sami flækingurinn. Kom þeim að
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Núkynslóð

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Núkynslóð
https://timarit.is/publication/1204

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.