Núkynslóð - 01.01.1968, Blaðsíða 62

i - Tl (){-_ iBfniíi
\6\boAz 6imoM

iiBÍii usöa 13 noi2
nfilciil!ll0Í3ÍZIi1 liift
S1 QöVDtuoJ
zznclolíí imÁ
T .luvn'iiji iiljst/'
' I- BlOSTIlOl/íf
•m>hli. . .1
MAlAZABQiaTZAI
smiai3A2úH
IITaRTtAXRAB
,HS88t go TSiMII ifirniB
.08801- go SitfiOt- .'dBrnÍ9H
Klæddu þig. Pabbi þinn fékk tilkynningu. Segðu honum að
skjótast heim. Eins og skot.
Komdu með föt, sagði drengurinn.
Væri ómögulegt þú sætir heldur f eldhúsinu meðan
hann klæðist, spurði konan.
ókunnuga konan batt teygju um sælgætispokann.
Að hann komi ílifandi bænum, hvíslaði konan. Og þú
lætur sem þú sofir. Ég slekk.
Komist þeir í æsing bæla þeir sig aldrei í svefn, sagði
konan.
Fleiri eru þannig, sagði ókunnuga konan.
ókunnuga konan sat fótt á stólnum. Svipur hennar var
tómlátur. Hún hreyfði höfuðið hægt og leit á konuna.
Ertu þreytt.
Furðu lftið, sagði ókunnuga konan. Ég ligg mikið og
sef.
Samt leyfðu mér að búa um þig f ssatri. Ekkert veitir
af hvfld ef þú ætlar fótgangandi á morgim, sagði konan.
Hún fór inn í stofuna og kom út aftur.
f þfnum sporum héldi ég strax af stað. Oti er tungl og
þú stefnir á ljósia. Kanans. Engin hætta á að villast ef þeim
er fylgt.
Konan dró gluggatjaldið til hliðar og benti yfir heiðina.
Heiðin var rennislétt f myrkrinu. Rauð ljós depluöu á himin-
inum. Stangirnar voru ósýnilegar þrátt fyrir tunglskinið.
Mér sýnist þetta vera flugvélar, sagði ókunnuga konan.
Eða stjörnur.
Ljósin þeirra eru auðþekkt, sagði konan. Þau blika
skærar og standa okkur nær en stjörnurnar.
Ég varla treysti þeim, sagði ókunnuga konan. En get
farið.
Drítðu þig f háttinn, sagði konan. Ekki rek ég þig.
Mér er sama þótt ég hangi frameftir, sagði ókunnuga
konan. Ég hef sofið nóg. Þegar ég veiktist var ég ólétt. Ég
hef fætt. En samt er satt að veikin láti mann standa f stað.
Millitífcin gleymist. Reiknaðu hvað ég er gömul.
Þrítug, sagði konan. Á að gizka.
Hálf sextug, sagði ókunnuga konan. Annars tvítug.
Ertu ekki bara uqgleg f andliti af hvíld, spurði konan.
Líka f anda, sagði ókunnuga konan hróðug. Ég svaf af
mér ellina.
Konan breiddi lak á stofudfvaninn. Hún sótti sæng og
kodda. Hún laumaðist við að skrúfa perurnar úr standlamp-
anum og veggljósunum. Kassa með tertuhníf faldi hún undir
hægindastól.
Þú verður að hátta f glætunni, sagði konan. Perurnar
hafa sprungið.
ókunnuga konan settist á dfvanbrúnina. Konan fór út
meðan hún afklæddist, en gerði sér ferð fyrir dyrnar. ókunn-
uga konan var f náttkjól undir pilsinu.
Ég loka hurðinni, sagði konan. Gólfið dunkar þegar
maðurinn minn kemur heim á nóttinni. Þetta er trégólf. Svo
þú fáir næöi.