Helgarpósturinn - 31.08.1979, Blaðsíða 19

__h&lgstpÓStUrínrL. Föstudagur 31. ágúst 1979
19
sem Niels virðist vilja samræma
(synthetisera). Hugmyndin er
fengin frá varúðarfánum sem
settir eru á enda langra bjálka við
flutninga. Uppsetning plankanna
er hins vegar minimalisk og hefur
ekkert með hugmyndina að gera.
An þess að Niels sé undir
nokkrum beinum áhrifum frá
bandariskum myndhöggvurum,
má greina skyldleika með verk-
um hans og tveggja ólikra lista-
manna vestra, þeirra Sol Lewitt
og Jim Dine.
Niels ræðst ekki á garðinn þar
sem hann er lægstur og verk hans
eru ekki auðveld. Það er ekki
vegna þess að þau séu flókin að
gerð, heldur hins, hve fólki veitist
erfitt að höndla einfaldar og
beinar hugsanir likt og þær sem
felast i þessum verkum.
Þessi sýning Nielsar stendur til
10. september n.k.
Graham Greene:
CTOR
svaraöi jafn hátt, að næsta
öskur Premingers yröi lika það
siöasta. „Þetta var allt mér að
kenna”, sagði Preminger, „við
vorum að taka atriöi, sem ekki
var áætlað. Nicol kunni ekki
textann, en hann haföi ekki
verið látinn vita. Núna gengur
þetta allt mjög vel.”
Williamson hefur þetta aö
segja um hlutverk sitt: „Hann
(Castle) er einmana maöur, og
ég skil það mjög vel. Flestir
leikarar eru fremur úthverfir,
en ég er innhverfur. Hlutverk
Castles hæfir mér svo vel, að
stundum held ég að ég leggi mig
ekki nógu mikið fram. Ég sagði
þetta við Otto einu sinni, en
hann spuröi þá bara hvort ég
væri vitlaus.”
Þetta er ekki fyrsta myndin,
þar sem Preminger og Greene
leiða saman hesta sina, þvi
Greene skrifaði handritið að
myndinni „St. Joan”, þar sem
Jean Seberg lék aðalhlutverkið.
—GB.
FRAMHALD Á
SVlNARÍINU
Hafnarbió: Sweeney 2. Bresk. Ar-
gerð 1978. Handrit: Troy Kennedy
Martin. Leikstjóri: Tom Clegg.
Leikendur: John Thaw, Dennis
Waterman, Denholm Elliot, Anna
Gael.
Sweeney 2 er eins og nafnið gef-
ur til kynna, framhald af
Sweeney, ensúmynd var á sinum
tima lika sýnd i Hafnarbiói. Ekki
sá undirritaður þá mynd en það
er með þessa eins og svo margar
aðrar framhaldsmyndir, að hún
er ekki fugl, ekki fiskur, frekar
moldvarpa.
Myndin greinir frá baráttu
'hraðsveitar löggunnar við ótrú-
lega kræfa og klára bankaræn-
ingja, sem eru aö koma sér upp
hálfgerri paradis á eyjunni
Möltu, þar sem þeir ætla að lifa i
friði og ró með konum og börnum
og veröa sólbrúnir.
Myndin byrjar nokkuð vel. öll
vinnubrögð sýna greinilega að
Tom Clegg kann eitthvað fyrir sér
i kvikmyndagerð. Maöur biður
þvi spenntur eftir þvi að eitthvað
krassandi gerist. En biðin tekur
aldrei enda. Myndinni lýkur án
þess að staðið væri við loforðin i
upphafi. Þarerhelstum aðkenna
handritinu, sem alls ekki er nógu
hnitmiðað. Þar inn i koma alls
kyns endar, sem litill tilgangur
virðist með. Persónusköpun er að
sama skapi fremur grunnfærin.
Leikur imyndinni er hins vegar
all þokkalegur, en þaö er bara
ekki nóg til aö bjarga málunum.
Sum sé, i heild fremur slöpp
mynd, en þó með einstaka góðum
atriðum. — GB
Richard Harris leikur Hest lávarð i Tónabiói.
Vinur indjánanna
Tónabfó: Þeir kölluðu manninn
Hest (The Return of a Man Called
Horse)
Bandarisk. Argerð 1976. Handrit:
Jack Dewitt. Leikstjóri: Irvin
Kershner. Aðalhlutverk: Richard
Harris, Gaie Sonder-Gaard, Geo-
ffrey Lewis.
Þegar við skildum sfðast við
John Morgan lávarö, öðru nafni
herra Hest, var hann farinn heim
á leið tíl Englands eftir að hafa
dvalið i bliðu og striðu hjá amer-
iskum indjánum, fyrst nauöugur,
siðar viljugur. Þetta var i lok
myndar Elliott Silversteins, A
Man Called Horse, sem hér var
sýnd i Hafnarbiói fyrir allmörg-
um árum undir nafninu í ánauð
hjá indjánunum.
Nú þegar við hittum þennan
dánumann i upphafi Þeir kölluðu
manninn Hest er hann að vera
legra menningarheima, annars
vegar ensks hefðarmanns, hins
vegar frumstæöra indjána. Hér
er þetta útþynnt samsull indjána-
helgisiða og ekki annað en for-
leikur að ofurvenjulegum
indjánar-gera-árás-á-virki-hvita-
ma nns ins -atriðu m.
Svo sem fagmannlega út-
litssnyrt, — t.d. er kvikmyndin
Owen Roizman falleg, en ægilega
hugmyndasnautt. ^Richard'
Harris, sem stóö sjálfur aö fram-
leiðslu þessari, hefur greinilega
ekki haft neitt betra við timann að
gera en að reyna að græða á þvi
aö láta hengja sig upp á brjóst-
unum. Þaö fer honum reyndar
betur en aö leika. Fljótlega fara
þeir vafalaust aö byrja á fram-
haldinu. Kannski heitir þaö
Folald, sonur Hests?
—AÞ.
Kvikmyndir
eftir Guðlaug Bergmundsson og
Arna Þórarinsson
alveg gaga úr leiöindum i ari-
stókratiskri höll sinni með öllum
allsnægtunum og veinar af löngun
til að snúa aftur til vina sinna
indjánanna. Og hann segir bæbæ
við frú sina og frændur. En
endurfundirnir i villta vestrinu
eru dapurlegri en hann haföi gert
ráö fyrir.
Vinir hans indjánarnir eru álika
ráðvilltir og vansælirog hann var
sjálfur heima i enska heiöardaln-
um. Hvitir aröræningjar eru
búnir að myrða hálfan ættbálk-
inn, hneppa aðra i þrældóm, en
þeir sem eftir lifa og enn eru
frjálsir eru að farast úr niðurlæg-
ingunni. Hestur, /sem er hinn
vænsti maður og kallar ekki allt
ömmu sina, er hins vegar ekki
lengi að snúa vörn þeirra i sókn.
Ég fæ ekki séð hver er til-
gangurinn meö þvi að hengja
Richard Harris öðru sinni upp á
brjóstunum. Það var óhuggulegt i
fyrri myndinni og þaö er óhuggu-
legt i þeirri siðari, einungis
helmingi ómerkilegra. I fyrri
myndinni var þó veriö að fjalla
um samruna tveggja sérkenni-
Uppog
niður
Laugarásbió: Stefnt á brattann
— Which Way is Up?
Bandarisk. Argerð: 1977.
Handrit: Carl Gottlieb og Cecil
Brown. Leikstjóri: Michael
Schultz. Aöalhlutverk: Richard
Leiðrétting
Myndaruglingur átti sér staö I
grein um Pétur Pálsson I siðasta
blaöi, þar sem birtist mynd frá
tónleikum til minningar um hann
Istað myndaraf Pétri heitnum. Er
beðist velviröingar á þessum
mistökum.
Pryor, Lonette McKee,
Margaret Avery.
Undarlegt uppátæki hjá
höfundum þessarar myndar að
taka handrit italska leikstjór-
ans, Linu Wertmuller aö mynd
hennar The Seduction of: Mimi
(sýnd sem mánudagsmynd
Háskólabiós) og snúa þvi upp á
Ameriku með sárafáum efnis-
breyáingum: Afskiptalaus al-
þýðúmaöur flækist fyrir hreina
slysni út i þátttöku i róttækri
verkalýðspólitik, kemst um leiö
upp á kant við valdaöflin,
hrökklast aö héiman, byrjar
nýtt lif annars staöar án þess að
vera búinn að gera þaö gamla
upp, kemst innundir þar hjá
valdaöflunum, er sendur af
þeim til baka að gegna trún-
aðarstöðu, og þá mætast nýja
lifiö og það gamla án þess að
ganga upp, — ekki sist með til-
liti t il þes s a ö vinu r inn s it ur u ppi
meö tvær konur. Og auðvitað
endar hann fyrir neöan jafn-
sléttu.
1 mynd Wertmiillers var þessi
saga sögð á býsna stflfærðan,
maniskan hátt, af krafti og hug-
myndaauðgi sem er af þvi tagi
sem komið gæti frá Fellini ef
hann væri kvenkyns. Viðfangs-
efnið er spurningin um það aö
vera maöur, — gagnvart um-
hverfinu og sinum nánustu án
þess aö vera þaö gagnvart sjálf-
um sér, aö vera á uppleið út á
við á meöan allt er á niðurleið
hið innra. A þetta efni settí
Wertmúller skarpt pólitiskt og
satfriskt ljós.
I amerisku útgáfunni er efnið,
að þvi er viröist,fyrstogfremst
notað tíl að gefa aöalstjörnunni,
leikaranum Richard Pryor,
tækifæri til að sýna hæfileika
sina iskopleik. Og þeir hæfileik-
ar eru reyndar umtalsverðir.
Pryor leikur „söguhetjuna”
(sem Giancark) Giannini lék I
mynd Wertm'úllers), og tvö
aukahlutverk til viðbótar og fer
aðflestuleytiá hreinum kostum
i þeim öllum. En á meðan mynd
Wertmúllers var i heildina
tragikómisk verður mynd
Michael Schultz bara kómisk:
Gamanmynd um skemmtilegan
náunga i klipu.
Vel má vera að ekki sé með
öllu sanngjarnt aö gera stifan
samanburð á þessum tveimur
myndum þótt báöar gangi út frá
sama handriti. Það er útaf fyrir
sig ánægjuleg þróun að amerísk
kvikmyndagerð taki fyrir hlut-
skipti óbreyttra almúgamanna i
svokölluöu „félagslegu
samhengi”, jafnvel þótt meir I
gamni sé en alvöru, samanber
t.d. Blue Collar, ágæta mynd
Paul Schraders með hinum
samaRichard Pryorl einuaðal-
Richard Pryor i þremur hlut-
verkum sinum í mynd Laugarás-
bfós Stefnt á brattann.
hlutverkanna, eöa jafnvel eldri
mynd Michael Schults Car
Wash. En þótt gaman sé aö
mörgu i þessari mynd er svo
margt óklárt, t.d. margumtalað
„félagslegt samhengi”, að
útkoman er á engan hátt
fullnægjandi:
— AÞ.
Frumsýnir
Jóreykur
Hörkuspennandi bandarlskur
vestri.
Aðalhlutverk: Jack Nicholson
og Cameron Mitchell.
tsl. texti.
sýnd kl. 5, 7, 9, og 11
Sýnd kl. 5, 7, 9 og 11
íslenskur texti
Bönnuð börnum innan 16 ára
JOHN DENNIS
THAtflf ^ IftfATERMAN 'V
DENHOLM ELLIOTT — KEN HUTCHISON r
LEWIS FIANDER - ANNA GAEI_ ^