Helgarpósturinn - 04.07.1980, Blaðsíða 22

22
Föstudagur 4. júlí 1980.
Þaö þykir ekkert fréttnæmt þö
aOutan Ur hinum stóra heimi ber-
ist fréttir eöa myndir af einhverj-
um léttklæddum og berbrjósta
ungpium aö sóla sig.
„Topplausa” tiskan ræbur nU
rikjum á öllum helstu sólbaös-
stööum erlendis og hefur gert
lengi. Þaö þykir oröiö jafn sjálf-
sagt aö ganga þar um „topplaus”
og þaö þótti aö ganga I sundbolum
og stuttbuxum fyrir nokkrum ár-
um.
Svo viröist þó sem islenskt
kvenfólk, sem venjulega er nU
ekki iengi aö gripa nýja tfsku,
hafi ekki tileinkaö sér þessa
stefnu I neinum mæli. Aö minnsta
kosti var ekki svo lengi framan
af. Þaö hefur þótt heyra til und-
antekninga ef kvenfólk hér gekk
svo langtaö sýna áalmannafæri
þann llkamshiuta, sem undir
venjulegum kringumstæöum er
hulinn undir brjóstahaldi. Ef
marka má myndir Ur blööum
viröist sem nU sé aö veröa hér
breyting á. „Toppleysiö” viröist
vera aö aukast.
Viö lögöum leiö okkar á nokkra
sólbaösstaöi Reykvlkinga einn
góöviörisdaginn. Ekki er nU hægt
aö segja aö „toppleysiö” hafi ver-
iö almennt, og ekkert sem benti
til þess aö þaö sé aö færast I sama
horf og þaö er I næstu nágranna-
löndum okkar, til dæmis Svlþjóö
og Danmörku, svo dæmi séu tek-
in. Þó leyndist ein og ein „huguö”
kona innan um. Viö tókum tali
nokkra karla og konur og könn-
uöum viöhorf þeirra til þessa.
Aldrei eins algengt
Fyrstu viömælendur okkar
voru nokkrar ungar stUlkur sem
komiö höföu sér makindalega
fyrir I öskjuhllöinni. Þær voru
reyndar allar „meö topp”, en sáu
samt alls ekkert athugavert viö
aö sleppa honum, svona yfirleitt.
í þetta sinn sögöust þær bara hafa
sett hann upp vegna hræöslu viö
ljósmyndarann!
Anna Eövaldsdóttir, verkstjóri,
hefur unniö f sjö sumur I röö i
Oskjuhliöinni — og sagöist hafa
séö sitt af hverju viö vinnu sfna.
< — Þaö hefur aldrei veriö jafn
algengt og f sumar aö fófk gangi
hér um bert. Staöurinn skiptist
eiginlega i tvo hluta, öörum meg-
in er kvenfólkiö, hinum megin
karfarnir. Þetta hefur aukist
mjög mikiö, sagöi hún.
Mjög óviðeigandi
í Vesturbæjarlauginni hittum
viö fyrir mæögurnar Guöbjörgu
Hauksdóttur og Guönýju Pét-
ursdóttur, þar sem þær lágu og
sóluöu sig. Þær sögöu ekki mikiö
um „toppleysi” I Vesturbæjar-
lauginni, en þó væri alltaf ein og
ein innan um. Þeim bar saman
um aö þetta væri alls ekki viöeig-
andi, og fannst ekkert til um
þessar stúlkur sem stripluöust
þama hálfberar.
Gróa Guönadóttir, kjóla-
meistari, er tiöur gestur I laug-
inni, og hún tók I sama streng og
þær mæögur.
— Mér finnst þetta ekki I lagi,
fyrir minn smekk. Þaö er aö
segja, ekki á staö eins og þessum,
þar sem maöur borgar sig inn á.
Mér finnst gegna ööru máli um
baöstrendur, sem eru opnar fyrir
hvern sem er. Þar finnst mér allt
I lagi aö kvenfólk fari úr aö ofan.
Nenna ekki
að láta glápa á sig
Inni I kvennaskýlinu I Vestur-
bæjarlauginni var fyrir hópur
kvenna, sem sóluöu sig vægast
sagt léttklæddar, enda enginn
karlpeningur nálægur.
Ljósmyndari HP sem, þvf
miöur aö þessu sinni, er karlkyns,
var ekki talinn „æskilegur” og
þvl getum viö ekki látiö fljóta
meö neinar myndir af þeim
stúlkum sem viö ræddum viö. En
þær voru allar á einu máli um aö
„toppleysiö” væri alveg sjálf-
sagöur hlutur, og alls ekkert viö
þaö aö athuga.
— Þaö er alveg sjálfsagt aö
leyfa þetta, og bara fyrir hvern og
einn aö ákveöa hvort hann vill
sýna sig beran eöa ekki, sögöu
þær.
En af hverju liggja þær þá ekki
Verkstjórinn i öskjuhliöinni tjáöi
okkur aö hún heföi aldrei á þess-
um sjö árum séö jafn mikib af
berstripuöu kvenfólki þar og i
suraar.
úti viö sundlaugina sjálfa, meöal
hinna gestanna?
— Þaö er miklu meira næöi hér
og auk þess miklu hlýrra, sögöu
þær og brostu við. Fyrir utan þaö
aö maöur nennir ekki aö láta
alltaf stööugt glápa á sig og vera
til umtals!
1 sundlaugunum I Laugardal
var mikiö um kvenfólk á öllum
aldri, topplaust og ekki. Þær voru
ekki allar á sama máli dömumar,
sem HP-menn hittu aö máli.
Sumar sögöust bara „ekki fila sig
berar” og aörar viöurkenndu aö
þaö væri nú eflaust mest spé-
hræöslu aö kenna aö þær færu
ekki úr. Og ein bætti viö aö „þaö
væri svo óþægilegt aö hafa þetta
allt lafandi út um allt, og miklum
„óviökunnanlegt á staö eins og
þessum” sagöi Gróa Guönadóttir,
og átti þá viö Vesturbæjarlaug-
ina.
mun þægilegra að vera I brjósta-
haldinu”.
Brjóstin ekkert
öðruvisi en annað
— Ég er alveg meö þessu, sagöi
Margrét Guönadóttir, þar sem
hún sólaði sig „topplaus”,
allsendis ófeimin.
— Þetta er bara lfkami manns,
og brjóstin eru ekkert ööruvisi en
aörir llkamshlutar. Karlmenn-
irnir ganga allir um bara á sund-
skýlum, og þaö er ekkert meira
þó aö viö gerum þaö llka. En ég
vil endilega fá fleiri til aö fara úr.
Sumir halda aö þetta sé ekki
leyfilegt en viö værum ekki aö
þessu ef svo væri. Þaö er svo
„Brjóstin eru ekkert ööruvisi en
aörir Ifkamshiutar ”, sagöi
Margrét, og var ailsendis ófeimin
viö aö lofa okkur aö mynda sig.
miklu fallegra aö vera jafn brún á
öllum kroppnum. Og ég get ekki
skiliö aö karlmennirnir séu neitt
aö glápa á okkur, hélt hún áfram.
Þeir ættu aö vera vanir þvi aö sjá
ber brjóst og færu varla neitt aö
kippa sér upp viö þaö hérna.
— En má þá botninn bara ekki
fjúka llka?
Nei, Margrét vildi nú ekki sam-
þykkja þaö, sagöist ekki kunna
viö þaö. Þaö væri allt ööruvisi!
Margrét og Elin, báöar Glsla-
dætur, sögöust alveg vera
hlynntar þessari þróun. Þaö er aö
segja fyrir þær sem vildu þetta.
Sjálfar sögöust þær ekki vilja
sýna sig topplausar.
Alltilagiá
Spáni— ekki hérna
Ég kann bara ekki viö aö fara
úr aö ofan, sagöi Sveinbjörg
Stefánsdóttir, ekki hérna aö
minnsta kosti. En ég myndi hik-
laust gera þaö ef ég væri á Spáni.
Ákaflega
fr jálst og mannlegt
Þeir karlmenn sem viö hittum
aö máli voru allir sammála:
„Alveg sjálfeagt!”
— Ég sé ekkert athugavert viö
þetta. Þaö eru reyndar ekki mjög
margar hérna svona, en mættu
vera mikiö fleiri, sagöi Ellert
Sófusson, — best þekktur undir
nafninu Lolli I Val, sagöi hann.
— Ég veit ekki hvaö þær ættu
aö vera aö hræðast. Mér finnst
þetta bara ákaflega frjálst og
mannlegt, — og ég hef mjög gam-
an af myndunum sem birst hafa I
blööunum af svona kvenfólki
undanfama daga, bætti hann við.
Jóhann Nielsson tók I sama
streng og Ellert, og sagöi aö þær
mættu gjarnan vera fleiri sem
þyröu aö sólbaöa sig topplausar.
Slöasti viömælandi okkar, Arni
Sighvatsson, var ekkert I vafa um
sina skoöun: „Stórkostlegt”,
sagöi hann. „Mættu bara vera
fleiri”.
Svo mörg voru þau orö.
Ekkert ólöglegt
við toppleysið
En hvaö segja yfirvöld um
máliö. Hvaö myndi til dæmis lög-
reglan gera ef stúlka sýndi sig
„topplausa” I miöju Austur-
stræti?
William Möller, fulltrúi lög-
reglustjóra, sagöi aö til væru
ákvæöi sem segöu aö enginn
mætti ganga svo langt á al-
mannafæri aö „misbjóöa vel-
sæmi” eöa „sýna af sér hneyksl-
anlega hegöun”, en ekki vildi
hann telja aö „topplaus” stúlka I
Austurstræti félli undir þau
ákvæöi.
— Ef náttúrulega svona mál
myndi misbjóöa velsæmistilfinn-
ingu einhverra og viö fengjum
kæru, myndum viö aö sjálfsögöu
athuga þaö mál nánar, en ég get
ekki séö aö lögreglan myndi
aöhafast neitt aö fyrra bragði,
sagöi hann.
William sagöist ekki muna eftir
neinu tilfelli þar sem svona mál
kom til kasta lögreglunnar. Ef
einhver sýndi af sér hneykslan-
lega hegöun, væri þar yfirleitt um
ölvunaratferli aö ræöa, og heföi
lögreglan afskipti af þeim málum
þess vegna. En hvernig fólk gengi
til fara, á baöstööum eöa annars
staöarskipti lögreglan sér ekkert
af. T.a.m. heföi lögreglan aldrei
fett fingur út I „klæöaburö”
þeirra sem stunduöu lækinn
margumtalaöa.
„TOPPLAUSA” TÍSKAN
„Lolla I Val” fannst ekkert at-
hugavert viö þó kvenfólkiö sólaði
sig „topplaust”. „Ég veit ekki við
hvað þær ættu að vera hræddar”.
Og Jóhann Nielsson var á sama
máli, fannst bara þær mættu vera
fleiri.
„Ætli þaðsé nú ekki mest spéhræðsla”, viðurkenndi hún þessi.
Alveg sjálfsagt fyrir þær sem
vilja — en ekki fyrir mie.