Helgarpósturinn - 21.01.1988, Side 14

■■ ■;

í „gamla daga“ riíust menn ekki. Þeir háðu einvígi til
að útkljá deilumál sín. Núna nota menn oftast hnefana
eða láta hörð orð falla. í endurminningu æskuáranna er
myndin af Zorro oft skýrust hjá strákum. Zorro barðist
með sverði, sveipaður skikkju. Enginn komst í hálfkvisti
við Zorro.
EFTIR ÖNNU KRISTINE MAGNÚSDÓTTUR MYND JIM SMART
Enda segir Brynjar Karlsson að
hann hafi verið haldinn Zorro-
komplexum í æsku, skylmdist viö
ljósastaura og þess háttar: „Já, það
má segja að þessir komplexar hafi
valdið því að ég ákvað að læra
skylmingar," segir Brynjar sem síð-
astliðin tvö og hálft ár hefur ekki
eytt minna en sjö klukkustundum á
viku í að skylmast. Fyrst sem nem-
andi Sonju Didriksson, nú sem
kennari og formaður Hins íslenska
skylmingafélags.
ÁKVÖRÐUN UM
SKYLMINGAFÉLAG
TEKIN í SAMKVÆMI
Þegar Brynjar tók ákvörðun um
að læra skylmingar hafði félagið
þegar verið stofnað. Það voru tveir
ungir menn, háskólanemendur,
sem stóðu fyrir stofnun þess: „Það
var í samkvæmi hjá félagi stærð-
fræði- og eðlisfræðinema að við Sig-
uröur Ingólfsson ákváðum að
stofna skylmingafélag," segir Sig-
uröur Ingibergur Björnsson, annar
stofnenda félagsins. „Ég hafði aldrei
stundað neinar íþróttir og forðaðist
þær eins og heitan eldinn, bar meira
að segja við veikindum þegar ég átti
að sækja leikfimitíma í skóla. Það
má því segja að félagið hafi komið
undir í fylleríi eins og margt annað
á Islandi."
En þótt hugmyndin hafi fæðst í
samkvæmi gleymdist hún ekki. Þeir
félagarnir hófu nú leit að einhverj-
um sem gæti kennt þeim skylming-
ar: „Sú leit gekk að vísu illa en sum-
arið '85 fundum við Tómas Tómas-
son, sem lært hafði skylmingar í
Bandaríkjunum. Hann féllst á að
kenna okkur og þá frétti af okkur
Sonja Didriksson, bandarísk kona
sem búsett var á íslandi og er lærð-
ur íþróttafræðingur frá Þýskalandi
með skylmingar sem sérgrein. Hún
tók að sér að kenna okkur síðari
hluta sumarsins og höfum við
hvorki séð né heyrt af fyrrnefndum
Tómasi síðan."
Fyrsta sumarið var æft i iþrótta-
húsi MR og mættu 20 manns á fyrsta
námskeiðið. Þegar Brynjar kom inn
í myndina haustiö 1985 voru hins
vegar aðeins fjórir eftir af upphaf-
lega hópnum: „Það er reynslulög-
málið," segir Sigurður Ingibergur
sem ásamt Brynjari og Dr. W. Peter
Holbrook kennir skylmingarnar, en
Sigurður Ingólfsson skylmist nú
með félaginu „Racing Club“ í París.
„Aðeins 10% af þeim sem byrjuðu
héldu áfram. Þetta er svipað í mörg-
um öðrum íþróttagreinum. Annars
hefur gengið betur núna en í upp-
hafi og höldum við nú í u.þ.b. 60%
þeirra sem byrja.“
Þeir segja það eðlilegt að svo
margir hætti eftir stuttan tíma þar
sem allar íþróttir séu tæknilegar á
einhverju stigi, en í skylmingum
þarf fólk að læra strax á tæknina til
að geta skylmst: „Það getur tekið
allt upp í hálft ár og margir hafa ekki
þolinmæði í að bíða," segja þeir.
„TIL AÐ GERA ÚT UM
DEILUMÁL EINS OG
SIÐAÐIR MENN!"
En til hvers skylmist þid?
„Fyrst og fremst til að geta gert út
um deilumál eins og siðaðir menn,“
svarar Sigurður að bragði og glottir.
Dregur þessa yfirlýsingu þó hið
snarasta til baka og segir að skylm-
ingar séu mjög góð líkamleg þjálfun
og skemmtileg íþrótt: „Kannski
mætti helst líkja skylmingum við
badminton og tennis nema hvað
hraðinn er mun meiri í skylmingum
en hlaupin ekki eins rnikil."
„Skylmingar kenna manni að
bregðast við óvæntum uppákom-
um,“ segir Brynjar. „Það má ekkert
fum vera á manni og það má taka
fram að skylmingar eru hættu-
minnsta íþrótt sem til er. Tognanir
og önnur íþróttameiðsl eru til
dæmis afar fátíð í skylmingum."
Þeir hafa meðferðis mismunandi
sverð, létt lagsverð (foil), höggsverð
(sabre) og lagsverð (épée). 011 eru
sverðin með plasthnúð á oddinum
þannig að lífshættuleg eru þau ekki,
en fyrir andlitinu bera skylminga-
mennirnir sérstaklega hannaðar
grímur: „Enda er ekki þægilegt að
fá oddinn í augað,“ segir Brynjar og
14 HELGARPÓSTURINN