Morgunblaðið - 28.02.1970, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARÐAGUR 28. FEBRÚAR 1970
Minning:
*
Magnús Astmarsson
prentsmiðjustjóri
Fæddur 7. íebrúar 1909.
Dáinn 18. febrúar 1970.
ÉG te'l það mikið haipp fypiir mig,
■að hafa strax í upphafi náms
máns í pnentiön kynnzt þremiur
af þeiim mönmiuim, sem ég hik-
laiust tel meðail mertousitu for-
ustumamina prentaira fyrr og sáð-
ar. Þessir menn voru: Hallbjönn
Haridórsson, Magnús H. Jóns-
son og Magnús Ástimairsson. All-
ir eiru þeir niú horfniir af sjónar-
sviðiinu. Síðastur þeirra kvaddi
Magnús Ástmairsson, en af !hon-
um hafða ég lengst og bezt
kynni, eða frá árinu 1938, er við
uninum saman í Prentgtofu Jóns
H. Guðimiundssonar, Magmús
sveinn, ég nemi. Síðar áttuim við
lengi saimleið við stjóirnarstönf í
Hinu ísLenzka prentarafélagi.
Allir þeir, er kynratust Magn-
úsi Ástimiainssynii, komu. fljótlega
auga á hina mörgu og ágaetu
haefileika hanis til að vera í for-
ystusveit pnentara. Vair því
snemma að honium lagt að taka
að sér trúnaðairstörf fyrir Hið
íslenzka prerataTafélag, en hann
var tíl þeas liengi tregur. Það
er ekki fyrr en árið 1944, að
hann gefur kost á sér til gjald-
kerastatrfa og gegnir því startfi
í tvö ár, 1944 og 1945:
Árið 1946 er Magraús Ástmairs-
son kosinn formaðuir hins ís-
lenzka prenitarafélags í fyrsta
sinn, en gegnir því starfi aðeins
það ár. Vildi haran sem fleiri
prentarair, að Magmús H. Jóns-
son yrðá formaðuir Hiins íslenzka
prerata r aféliags 1947, en þá varð
félagið 50 ára.
Árið 1955 er Magnús Ástmars-
son á ný kjörinn formaður, og
er það ósliitið til 1959 og aftur
1960 og 1961, en það ár tekur
hann við forstjórastarfi í Ríkis-
prentsmiðjunmi Gu/tenberg. Hafa
aðeinis tveir menn liengur gegnt
formiannsgtörfum í Hinu íslenzka
prenitarafélagi. Auk _ stjómar-
starfa var Maghús Ástmarsson
um árabil fulltrúi prentara á
Al:þýðu saimbandsiþ intgum, og átti
Eiginkona mín, móðir og
amma,
Jórunn Anna
Guttormsdóttir,
Rauðbolti,
lézt að heimili sírau aðfarar-
nótt 25. þessa mánaðar.
Sigurbjörn Sigurðsson,
börn, tengdabörn
og barnaböm.
Faðir okkar,
Hallmundur Einarsson,
Guðrúnargötu 1,
andaðist að Hrafnistu fimrntu-
daginn 26. þ.m.
Bömin.
Eiginmaður minn,
Vigfús Sigurðsson,
Bakkastíg 3,
Vestmannaeyjum,
andaðist að heimili sínu 25.
febrúar
Jóna Vilhjálmsdóttir.
hainn sem slikur einnig saeti í
saimb and sstjónn. öli störf fyrir
Hið íslenzka prenitairafélag
inæklti Magnús Ástmansison með
slíkum ágæituim, að ekki varð á
betra kosið, enida maður skairp-
gófaður og aillra manma fljót-
astur a@ skilja meginkjiama
hvers þess rnáls, er að bar og
úriauisniair þurftá við.
Maigmús naut trauists og virð-
ingar félaiga sinna og áttd ávalit
kosninigu visa, gæfi hann kost á
sér tii félaigsstarfa. Bkki aðeáns
við ,sem kusum að hafa hainn í
forystu, ölliuim öðnuan fremuir,
kumnum vel að meta hina mákliu
sttarfslhæfni hans, held'Ur og Mka
hinir, sem oft buðu fsram á mótá
honuim, og til manks uim það
má geta þess, að hinir síðar-
nefindu hafa oft í mín eynu tal-
að uim hann sem „okkaæ bezta
formann“.
Við, sem bezt þakkituim Magn-
úg Ástmartsson og tenigst störf-
uðum með honium að miálium
prentara, munum ávailit mánn-
ast haras seim igóðs félaiga og saim-
starfsmanns, og íslemzfcir pnenrt-
anar kveðja hann með virðingu
og þalkíka farsæia foruisltu.
J. Ág.
Eyjðlfur Jónsson
Fæddur 15. apríl 1886
Dáinn 21. febr. 1970
ÞANN 21. febrúar síðastliðinn,
andaðist afi minn, Eyjólfur Jóns
son, að Elli- og hjúkrunarheim-
Maðurinn minn
Jafet Egill Sigurðsson
Bröttukinn 6, Hafnarfirði,
andaðist 26. þ. m.
Sigríður Guðmundsdóttir.
Útför konu miranar,
Ólafar Sigurjónsdóttur,
fer fram frá Dómkirkjunni
mámudagiran 2. marz kl. 2.
Helgi Hallgrímsson.
ilinu Grund í Reykjavík eftir
nser eins árs sjúkrahúsvist.
Hann var af bændafólki kom-
inn, og var einnig bóndi sjálfur
alla sína starfsævi, fyr.st í Borgar
hreppi í Mýrasýslu, þar sem
hann var upprunninn, en frá sex
tugsaldri i Deild á Álftanesi,
sunnan Reykjávíkur.
Eftir að ég fór að dveljast í
Borgarfirði og kynnast fólki og
staðlháttum þar, minnist ég
margra stunda, er ég átti með
þeim afa mínum og ömmiu, Guð-
ríði Þórarinsdóttur, við að rifja
upp gamla tíma og bera saman
við líðandi stund. Oftast var þar
ótrútega ólíku saman að jafna.
enda þótt um daglegt væri í
sama byggðarlagi væri að ræða.
Flestir munu hafa nokkra hug-
mynd um hin erfiðu kjör þeirra,
sem hófu sína sjálfstæðu lífs-
bnráttu uim aldamótin síðustu.
Er mér þó nær að halda að þau
hjónin hafi lengst af búið við
framiur erfið kjör, miðað við
sína samtíð, enda þótt iðjusemi
þeirra og ráðdeiíld væri við
brugðið. Ef grafizt er fyrir um
orsakir þessa, kemur mér fyrst
í hug sá strangi heiðarleiki og
samvizkusemii, sem einkenndu
framkomu þeirra meirá en ýmis
legt annað, sem vænlegra er til
þess að auka fjárhagstega vel-
gengni. Oftast mun þó svo, að
með auknum þroúka verða fram-
antaldir eiginleikar það, sem
fólk metur einna mest, og tekur
gjarnan fram yfir fúlgur fjár.
Það er margvíslegur lærdóm-
ur, sem öðlast má í lífsins skóla,
en þegar ég lít yfir vegferð þess-
ara hjóna virðist mér að þeim
hafi alilmikið verið gefið, og um
leið og ég sendi honuim mínar
hinztu kveðjur, bið ég þess, að
hún megi eiga þægilegt ævi-
kvöld.
Valur Þorvaldsson.
Systir okkar og sitjúpmóðir
mín,
Ragnheiður
Sigurbjörnsdóttir,
Stórholti 19,
verður jarðsunigin frá Foss-
vogsikirkju þriðjudaginn 3.
marz kl. 1.30 e.h.
Systkini og stjúpdóttir.
Fósturmóðir mín,
Þóra Eggertsdóttir,
verður jarðsungin frá Foss-
vogskirkju mánudaginn 2.
marz kl. 10.30 f.h.
Blóm vinsamlegasrt afþökikuð,
en þeim, sem vildu minnast
henraar, er benrt á Lamdssam-
band fatla'ðra og lamaðra.
Fyrir hönd systra og annarra
vandamanna,
Karl E. Vernharðsson.
Haraldur Hjálmarsson
bankaritari
í dag fer fram jarðarför vinar
míns og sveitunga Haraldar
Hjálmarsonar frá Kambi í
Deildardal.
Jarðsett verður að Hofi á
Höfðaströnd en þar var Harald
ur fæddur 20. desember 1909 og
var hann því rúmlega 61 árs er
dauða hans bar svo skyndilega
að höndum. Haraldur var þriðja
barn þeirra merkishjóna Guðrún
ar Magnúsdóttur hreppstjóra á
Sleitustöðum og bændahöfðingj-
ans Hjálmars Þorgilssonar á
Kambi. Hin systkin Haraldar eru
Steinunn gift Hjálmari bónda á
Kambi sem iátin er fyrir nálega
■ S
28 árum, Magnús sem fluttist ung
ur til Vesturheims með búsetu í
Dakota, ásamt móðurfólki sínu.
Móður sína missti Haraldur
tveggja ára gamall, fór hann þá
í stutta dvöl að Ljótstöðum í
sömu sveit en síðar að Kambi til
föður síns og föðursystur Hólm-
fríðar, sem reyndist Haraldi sem
bezta móðir með umhyggju og
hlýleika. Enda bundust traust
bönd þeirra á milli og talaði Har
aldur um hana sem sína elsku-
legustu konu. Er það trú mín að
hlýja frú Hólmfríðar hafi yljað
Halla vini mínum um hjartaræt-
ur þegar skórinn kreppti að.
Haraldur gerðist Hólasveinn
og tók búfræðipróf 1932
Lauk námi í Samvinnuskólan-
um nokkru síðar. Stundaði verzl
unarstörf á Siglufirði hjá Kjöt-
búð Siglufjarðar. Starfsmaður
Kaupfélags Skagfirðinga Sauð-
árkróki. Síðar deildarstjóri hjá
Kron í Reykjavík. Síðustu 5 ár
ævi sinnar bókari hjá Útvegs-
banka íslands í Reykjavík.
Þrátt fyrir bændaskólanám að
Hólum fór hann aðrar leiðir en
ættmenn hans höfðu fengizt við
öldum saman. Meðalmennskan
var honum ekki í blóð borin,
enda gaf hann henni hornauga,
jafnvel skopaðist að henni. Har-
aldur hafði notalega kímnigáfu
sem einna bezt kom fram í skáld
skap hans, em var ósvikinn sem
og hann sjálfur. Hann erfði þetta
hiáíslemZka frá föður sírauim, hiug-
djarfur sannur og skemmtileg-
ur. Og ekki má því gleyma að
Haraldur var gáfaður og góður
drengur. Það var eitthvað nota-
legt við að vera í návist hans.
Haraldur var þjóðkunnur hag
yrðingur. Honum var óvenju létt
um að varpa fram stökum, hvern
ig sem á s-tóð, og virtist ekkert
hafa fyrir því, bráðsnjöllum og
fyndnum. Það sem meira var, vís
ur hans komu fullburða úr fæð-
ingu.
Hann segir:
Tölum fagurt tungumál
teygjum stutta vöku.
Lyftum glasi, lyftum sál
Látum fjúka stöku.
Fagrar ræður, fögur ljóð
frjálsmannlegur andi,
jer eitt sem hæfir okkar þjóð
og okkar kæra landi.
Haraldur var samvinnumaður
í húð og hár og yfirleitt mikill
og góður félagsmaður.
Hann kveður:
Samvinnunar bindumst böndum
bjóðumst til að fórna.
Vinnum rétt með hjarta og
höndum
heilann látum stjórna.
Hann fór aldrei dult með það
hvað honum þótti gaman að sitja
undir góðum veigum, rabbandi
við vini sína og kunnimgja um
mannlífið eins og það var og
eins og það er.
Hann segir líka svo:
Flaskan mörgum leggur lið
læknar dýpstu sárin.
Hópur manna heldur við
hana gegnum árin.
Og þegar bætt var í glasið,
bætti hann sjálfur við.
En þá get ég á mig treyst.
Ölinu frá mér hrundið.
En þetta er orðið, eins og þú
veizt.
erfiðleikum bundið.
Ekki þurfti neinn að geta uppi
á því hvert Haraldur færi þegar
komið var að sumarleyfi hans —
í Skagafjörð var haldið, því
honium þótti bamn aifar kær.
Einu sinni sagði hann við mig:
Ég held að enginn dalur á fs-
landi sé fegurri en Deildardal-
ur._
Ég var gestur á heimili hans að
Hátúni 4 hér í borg tæpum tveim
sólarhringum fyrir andlát hans.
Við höfðúm ákveðið það með
nokkrum fyrirvara og vera sam
an og sjá Drangeyjarmyndina í
Sjónvarpi. Hann reglulega naut
þess að sjá myndina hress og
glaður. Við vinzuðum úr kosti og
galla þáttarins og röbbuðum um
Drangey.
Að endingu segir Haraldur:
Þetta umhverfi er eitthvað svo
lí'kt gömlu mönirauiniuim, stórbirot-
ið og um leið skemmtilegt.
Ég vissi við hvað hann átti.
Ég var honum hjartanlega
sammála. Hvemig átti mér að
detta slíkt í hug að fáeinum dög
um seinna sæti ég ásamt öðrum
kunningjum og vinum í Kapell-
unni í Fossvogi, þar sem vinur
hans, frændi og sveitungi kvaddi
Harald Hjálmarsson áður en
hann færi í síðasta sinn norð-
ur í Skagafjörð. Ég vil gera orð
séra Erlendar Sigmundssonar
biskupsritara að orðum minum
í þetta sinn.
Haraldur var hvers manns hug
ljúfi. Hann átti marga vini en
engan óvin.
Einu sinni sagðir þú kæri Har
aldur.
Allir dagar eiga kvöld
allar nætur daga.
Þannig verða árin öld
aldir mannkynsaga.
Þökk sé þér fyrir samveruna.
Guð blessi mininiinigiu þína.
Höskuldur Skagfjörð
GÓÐUR vinur er í dag kvaddur,
sem sjaldan skeður. Þegar Halli
var í aesku enn vanra hann hjá
Siglfirðingum, sem seldu kjöt-
Framhald á bls. 25
Þökkum innilega sveitungum, vinum, vandamönnum og fé-
lagasamtökum auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
útför eiginmanns míns, föður, tengdaföður og afa
ÓLAFS BJARNASONAR
hreppstjóra, Brautarholti.
Asta Olafsdóttir,
Ingibjörg Ólafsdóttir, Gunnar Sigurðsson,
Inga Ólafsson, Ólafur Ólafsson,
Sigríður Jónsdóttir, Páll Ólafsson,
Auður Kristinsdóttir, Jón Óiafsson,
og barnaböm.