Morgunblaðið - 18.03.1989, Blaðsíða 34

octof. >!?■''!/n'-iiivif ■
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 18. MARZ 1989
34
Minning:
Snorri Gunnarsson,
Egilsstöðum
Fæddur 26. júní 1907
Dáinn 12. mars 1989
Snorri Gunnarsson smiður og
klæðskeri á Egilsstöðum í Fljótsdal
lést sl. sunnudag tæpra 82ja ára
að aldri. Snorri fæddist á Egilsstöð-
um, sonur Bergljótar Stefánsdóttur
og Gunnars Sigurðssonar er þar
bjuggu um nær hálfrar aldar skeið.
Bergljót var dóttir Stefáns Hallgr-
ímssonar bónda á Glúmsstöðum og
Guðfinnu Pétursdóttur. Hallgrímur
var Hallgrímsson og Bergljótar
Stefánsdóttur, prests á Valþjófs-
stað, Amasonar prófasts á
Kirkjubæ Þorsteinssonar. Gunnar
var sonur Sigurðar Hjörleifssonar
bónda á Egilsstöðum og Sigurbjarg-
ar Gunnarsdóttur Hallgrímssonar
sýsluskrifara á Bakka í Borgar-
fírði. Hjörleifur Eiriksson faðir Sig-
urðar bjó á Skeggjastöðum í Fellum
og var kvæntur Mekkín skyggnu
Ólafsdóttur. Móðir Mekkínar var
Guðrún Oddsdóttir og Ingunnar
skyggnu Davíðsdóttur á Skeggja-
stöðum.
Snorri var elstur 14 systkina sem
öll komust upp og vel til manns.
Þau voru: Sigríður (f. 22.6. 1908,
d. 5.8. 1978), Stefán (f. 20.6. 1910,
d. 3.5. 1986), Sigurður (f. 2.11.
1911, d. 24.7. 1986), Sigurbjörg (f.
8.12. 1913, d. 18.3. 1987. Maður:
Jón Finnsson. Þau eignuðust 4
böm), Pétur (f. 8.4. 1915, d. 4.7.
1970), Egill (f. 26.6. 1916), Björg
(f. 18.12. 1917), Ingólfur (f. 12.8.
1919. Kona: Unnur Einarsdóttir og
eiga þau 3 börn), Bergljót (f. 23.12.
1920, d. 8.3. 1978), Jóríður (f. 6.9.
1922. Hún á einn son), Guðfínna
(f. 2.6. 1924, d. 19.3. 1987), Ingi-
björg (f. 13.3. 1926. Maður: Þórar-
inn Bjamason. Þau eiga 2 böm),
Þórhalla (f. 1.5. 1927. Maður:
Kjartan Hallgrímsson. Þau eiga 12
böm).
Snorri Gunnarsson ólst upp á
Egilsstöðum og dvaldist þar fram
á þrítugsaldur. Hann var þegar á
unga aldri orðlagður hágleiksmaður
og lagði snemma jöfnum höndum
stund á smíðar og sauma. Snemma
á fjórða áratugnum flutti hann sig
um set yfir Fljótsdalsheiðina og var
næstu árin á Eiríksstöðum á Jökul-
dal, en þar og á Vaðbrekku í Hrafn-
kelsdal taldi Snorri heimili sitt
næstu áratugina. Síðustu tuttugu
árin eða þar um bil hefur hann síðan
átt heima á æskuheimili sínu á
Egilsstöðum.
Ævistarf sitt vann Snorri á litlu
svæði á Efra-Dal og í Fljótsdal.
Starfsvettvangur hans var þrískipt-
ur. Hann stundaði smíðar og má
sjá þess stað á mörgum bæjum sem
hann húsaði upp, oft að mestu einn,
en stundum í samvinnu við aðra
smiði. Þau eru nokkuð mörg íbúðar-
húsin á þesum slóðum þar sem
Snorri á flest handtökin. Hann hef-
ur þannig átt sinn dijúga þátt í því
að þessi svæði héldust í byggð á
umrótstímum og hvarvetna var
búið í mannsæmandi húsakynnum.
Ekki varð Snorri atvinnulaus þó
að hlé yrði á byggingarfram-
kvæmdum, því að þá settist hann
við saumavélina. Einnig í þeirri iðn-
grein lék allt í höndum hans og
hann saumaði jafnt á karla sem
konur. Það var Snorra að þakka
að bændur á Efra-Dal og í Fljóts-
dal gengu „eins og höfðingjar í
klæðskerasaumuðum fötum" er þeir
komu í aðra landsfjórðunga. Enn
rómaðri var þó skerfur hans til
kvenbúninga, því að hann saumaði
upphluti á mikinn fjölda kvenna út
um allt Hérað. Er hann var rúmlega
sjötugur héldu þessar konur honum
veglegt samsæti og færðu honum
forláta kistil að gjöf. Mættu þær
allar til hófsins í upphlutum sem
Snorri hafði saumað.
Vélaviðgerðir var þriðji þátturinn
í starfi Snorra. Hann var einstakur
snillingur að fást við ýmsar hinar
fíngerðari vélar svo sem úr og
klukkur. I félagi við bræður sína
gerði hann upp svonefnda Borgund-
arhólmsklukku árið 1945 og veit
ég ekki betur en að hún gangi enn
í stofunni á Egilsstöðum. Þá var
honum einkar hent að gera upp
saumavélar. Átti hann sjálfur tals-
vert safn saumavéla frá fyrri öld-
inni sem honum hafði áskotnast er
eigendur voru að fleygja þeim. All-
ar þessar vélar tók Snorri til sín
og kom þeim í nothæft ástand.
Sagði hann sjálfur að þær væru því
betri sem þær væru eldri. Það ligg-
ur { augum uppi hvert hagræði var
að geta leitað til slíks manns í stijál-
býli ef einhver heimilisvélin bilaði.
Þessu er ágætlega lýst í vísu sem
Stefán í Merki varpaði fram eftir
að Snorri hafði verið þar á bæ í
nokkra daga:
Eldavélin er sem ný,
engin klukka stendur;
saumavélar sauma, þvi
svona eru Snorra hendur.
Snorri lét sér ekki eingöngu annt
um menningarverðmæti á verklega
sviðinu, hann var einnig mjög vel
heima í hvers kyns þjóðmenntum
og kunni kynstrin öll af sögum og
vísum. Var eftirlætislestrarefni
hans ýmis þjóðlegur fróðleikur.
Hann hafði erft náðargáfu for-
mæðra sinna þeirra Mekkínar og
Ingunnar og var skyggn, enda þótt
hann flíkaði því ekki að jafnaði.
En ef slík efni bar á góma ræddi
hann þau af sama hispurslausa yfír-
lætisleysi og allt annað.
Snorri var einkar dagfarsprúður
maður og umgengnisgóður. Böm
hændust sérstaklega að honum og
hann lét sér annt um þau og söng
við þau bamagælur sem þau kunnu
vel að meta. Mér er enn í minni er
Snorri var við smíðar á Vaðbrekku
fyrir rúmum fímmtíu ámm hve
bróðir minn tveggja ára sótti til
hans. Og á síðasta sumri er ég átti
tal við Snorra sagði hann mér frá
ungum frænda sínum á Egilsstöð-
um og heyrði ég að miklir kærleik-
ar vom með þeim. Þar hafði ekkert
breyst.
Snorri Gunnarsson verður jarð-
sunginn í dag frá kirkjunni á Val-
þjófsstað. Fyrir hönd okkar systk-
ina frá Vaðbrekku og fjölskyldna
okkar færi ég honum þakkir fyrir
ánægjulega samfylgd og bið að-
standendum hans blessunar.
Jón Hnefill Aðalsteinsson
Minning
Jónný Guðmunds-
dóttir Miðdalsgröf
Fædd 7. október 1916
Dáin 7. mars 1989
í dag laugardaginn 18. mars
verður útför Jónnýjar Guðmunds-
dóttur frá Miðdalsgröf gerð frá
Kollaljarðarneskirkju. Langar mig
að minnast hennar með nokkmm
orðum.
Þau em orðin mörg bömin og
unglingamir sem í gegnum tíðina
hafa dvalist í sveit að Miðdalsgröf.
Eitt þeirra er undirritaður, sem kom
að Gröf til sumardvalar aðeins fímm
ára gamall og hafði aldrei komið
þar áður eða hitt heimilisfólkið. En
mér var tekið opnum örmum og frá
fyrstu stundu var ég einn af fjöl-
skyldunni. Svo vel líkaði mér vistin,
að þar var ég í sveit samfellt tíu
sumur. Einnig dvaldi María systir
mín hjá þessu ágæta fólki í mörg
sumur og sl. tvö sumur dóttir mín
Kristín Hrönn.
Það var Jónný frænka mín sem
tók á móti bömunum og axlaði á
ábyrgð að ala þau upp í lengri eða
skemmri tíma. Þessu verkefni skil-
aði hún með prýði ásamt sínum
góða manni Guðjóni og fjölskyldu.
Jónný var fædd að Laugalandi-í
Reykhólasveit 7. október 1916,
dóttir Guðmundar Bjömssonar
bónda þar og konu hans Magnfríðar
Pálsdóttur. Systkini hennar voru:
Ketilríður, sem bjó að Höllustöðum
í Reykhólasveit, Magnús bóndi .á
Tind í Miðdal, Ingibjörg ljósmóðir
og Sumarliði bóndi á Gróustöðum,
sem öll em látin svo og Ingvar sem
bjó á Tind en er nú fluttur til
Hólmavíkur.
Jónný fluttist með foreldrum
sínum að Heiðarbæ við Steingríms-
fjörð árið 1930, en 1936 giftist hún
Guðjóni Grímssyni frá Kirkjubóli,
en þau höfðu hafið búskap stuttu
áður að Miðdalsgröf.
Böm þeirra Jónnýjar og Guðjóns
eru Guðfríður, gift Bimi Guð-
mundssyni bónda í Miðdalsgröf, og
Sigríður gift Kára Steingrímssyni
bónda í Pálmholti, Reykjadal í S-
Þingeyjarssýslu.
Frá þessum tímum er margs að
minnast. Minningar um lítið sam-
félag norður á Ströndum sem sam-
anstóð af örfáum býlum, þar sem
gamli sveitasíminn gegndi mikil-
vægu hlutverki. Minningar um að
hafa lifað þá byltingu í landbúnaði
er vélar tóku að létta undir með
hestum og mönnum.
Efst er mér þó í huga þakklæti
fyrir að hafa fengið tækifæri til að
dveljast hjá góðu fólki á góðum
stað og að hafa fengið að taka þátt
í hinum ýmsu störfum sveitalífsins,
þar sem hver heimilismaður ungur
sem gamall var virkur þátttakandi.
Víst er að allir þeir sem í Gröf
hafa dvalist hafa haft af því gagn
og ánægju. Jónný lagði metnað sinn
Minning:
Ölafur Gíslason
frá Vesturholtum
í að búa sem best að heimili sínu,
enda var það vistlegt og heimilis-
hald allt til fyrirmyndar. í þau
mörgu skipti sem gesti bar að garði
voni móttökumar höfðinglegar.
í Miðdalsgröf var vandlega fylgst
með málefnum líðandi stundar. Oft
spunnust fjörugar umræður um það
sem efst var á baugi hveiju sinni
og hafði Jónný þá ætíð mikið til
málanna að leggja. En fyrst og
fremst minnist ég hennar sem dug-
mikillar húsfreyju, glaðværðar
hennar og dillandi hláturs sem smit-
aði frá sér og kom öllum í gott skap.
Nú þegar ég kveð Jónnýju hinstu
kveðju vil ég þakka henni alla þá
góðvild sem hún sýndi mér og fjöl-
skyldu minni.
Við sendum Guðjóni, Guðfríði,
Sigríði og fjölskyldum þeirra inni-
legar samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Jónnýjar
frænku minnar.
Guðmundur Sophusson.
Fæddur 25. júlí 1904
Dáinn 5. mars 1989
Okkur langar til að minnast elsku
afa og langafa okkar Ólafs Gísla-
sonar frá Vesturholtum í Þykkva-
bæ, er lést í Landakotsspítala
sunnudaginn 5. mars eftir stutta
sjúkrahúslegu. Afi var elsti sonur
þeirra Gísla Bjamasonar og Jónínu
M. Ólafsdóttur, en 8 bama þeirra
komust á legg. Afí giftist ömmu
okkar, Margréti Guðmundsdóttur,
frá Norðurkoti á Stafnesi 10. júlí
1937 og átti með henni 4 börn. Þau
eru Guðmunda Bjamý, gift Sigurði
Á. Magnússyni, búsett í Keflavík,
Gísli Grétar, búsetur í Reykjavík,
Jónína Margrét, búsett í Reykjavík,
og Sigríður Svanhvít, gift Paniko
Panayiotov, búsett í Englandi.
Ömmu missti afí 1973. Afí eignað-
ist 8 bamabörn og 12 bamabarna-
börn. Afí vann lengst af hjá íslensk-
um aðalverktökum á Keflavíkur-
flugvelli eða í rúm 30 ár. Hann lét
af störfum árið 1981, þá 77 ára
gamall, og það má segja að hann
hafí hætt allt of fljótt því hann var
svo vinnuglaður og hafði alveg ótrú-
legt þrek. Hann hafði yndi af því
að ferðast, hvort sem var innan-
lands eða erlendis. Það var ekki
ósjaldan sem hann bauð okkur í
PHILIPS ADG 662 uppþvotta-
vélin er fyrir 12 manna borð-
búnað, er hljóðlát, ótrúlega
rúmgóð og þægileg í notkun -
Við eigum örfáar vélar til á lager á þessu
sérstæða verði.
Upphaflegt verð kr: 50.890/nú kr. 46.190
Opið, í dag, laugardag:
Kringlan 10-16
Sætún 10-13
Heimilistæki hf
• SætúniS • Kringlunni •
■|*l:«9 15 00 SlMI: M 15 20
bíltúr til Grindavíkur, Sandgerðis
eða jafnvel til Hveragerðis í kaffí
eða ís, en það að fara í bíltúra var
eins og vítamínsprauta fyrir hann.
Eitt af því sem var fastur liður á
hveiju ári var svokölluð bjúgna-
veisla, þá sauð afi sérstök bjúgu
úr Þykkvabænum, hrossakjöt og
svo bakaði hann flatkökur með
þessu, hlökkuðum við alltaf til að
fara í þessar veislur hans.
Kjarkur, dugnaður og ósérhlífni
afa komu best í ljós þessa síðustu
mánuði hans, en hann vildi sem
minnst láta fyrir sér hafa og var
ákaflega þakklátur fyrir allt sem
fyrir hann var gert.
Lát gróa sorgar sár,
lát sorgar þoma tár,
lát ástarásjón þina
mót öllum þjáðum skína.
(Helgi Hálfd.)
Blessuð sé minning afa okkar og
langafa.
Benni, Maggi, Siggi, Magga,
Jóka, makar og bamabamaböm.